Με απαράμιλλο ήθος, επιβλητική αποφασιστικότητα και ακολουθώντας την πορεία που κρίνει ότι ταιριάζει στον αγαθόν άνδρα, ο Αίαντας, παρά τις ικεσίες της συντρόφου του Τέκμησσας, αιχμάλωτης παλλακίδας, και του χορού, αποχαιρετά το μικρό του γιο Ευρυσάκη και αυτοκτονεί.

Μετά το θάνατο του ήρωα ακολουθεί ένας αγώνας για τη μεταθανάτια τιμή του.

Η γυναίκα του και ο χορός βρίσκουν τον νεκρό και θρηνούν, ενώ ο Τεύκρος, ετεροθαλής αδελφός του Αίαντα, φιλονικεί με τον Αγαμέμνονα και τον Μενέλαο, οι οποίοι, κυριευμένοι από την καταστρεπτική δύναμη του μίσους και μια μικροπρεπή εκδικητικότητα, θέλουν να αφήσουν τη σορό του Aίαντα έκθετη στα όρνια και στα σκυλιά.

Χάρη στην παρέμβαση του Οδυσσέα, που παραστέκεται στον Τεύκρο, καθώς φρονεί ότι καμία αυθαιρεσία δεν επιτρέπεται να προσβάλει το δίκαιο του νεκρού, εξασφαλίζεται τελικά μια έντιμη ταφή για τον Αίαντα.

Στο πλαίσιο της σύγκρουσης που ξεσπά για την απαγόρευση ταφής —το ίδιο συμβαίνει, όπως είναι γνωστό, και στην Αντιγόνη—, η ανθρωπιά υψώνει τη φωνή της εναντίον της εκδικητικής θέλησης μιας εξουσίας που δε γνωρίζει το μέτρο της.

Σε αντίθεση με τον Αγαμέμνονα, που μισεί τον εχθρό του ακόμη και μετά το θάνατό του, ο Οδυσσέας, ο οποίος ξέρει τα σύνορα της καταστρεπτικής δύναμης του μίσους, αλλά και το δίκαιο του νεκρού, προσφέρεται να βοηθήσει ο ίδιος για μιαν αξιοπρεπή ταφή του ανθρώπου που μέχρι πριν από λίγο ήταν άσπονδος αντίπαλός του.

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Α’)

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Β’)

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Γ’)

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Δ’)

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Ε’)

Headlines