Όταν έχει ο ένας το πάνω χέρι στη σχέση

Κατά βάση μιλάμε για μία κατάσταση που στη βάση της δεν είναι υγιής. Δημιουργούνται σχέσεις εξουσίας που το ένα από τα δύο άτομα τις βιώνει ακόμη πιο έντονα όσο περνάει ο καιρός και πολλές φορές αντι να φεύγει μένει.

Ισότητα

Το να είναι και οι δύο ίσοι, σημαίνει ίση αντιμετώπιση, σεβασμός και ισότητα απέναντιο στις όποιες υποχρεώσεις έχουν και οι δύο. Συνεπώς η όλη πραγματικότητα μίας σχέσης στην οποία ο ένας έχει το πάνω χέρι από τον άλλον είναι, ότι ο ένας «κάνει κουμάντο» και ο άλλος απλά το δέχεται.

Λάθος βάση

Η βάση μίας σχέσης πρέπει να έχει ως κύριο θεμέλιο, τον αυτοσεβασμό, την αξιοπρέπεια, μία κατάσταση στην οποία και οι δύο θα περνάνε όμορφα χωρίς αντιθέσεις. Αντιθέσεις σημαίνει ότι και οι δύο έχουν άλλο ρόλο μέσα στη σχέση. Όταν κάποιος θέλει να έχει το πάνω χέρι είναι σα να διατάζει το άλλο άτομο τι θα κάνει.

Όλο αυτό μάλιστα συμβαίνει σε ένα πλαίσιο που ο ένας από τους δύο νιώθει συναισθήματα πολύ πιο έντονα με αποτέλεσμα να «δικαιολογεί» συμπεριφορές που ενέχουν την όποια «διαταγή» στην όλη υπόθεση.

Γιατί δεν πρέπει κανένας να έχει το πάνω χέρι;

Γιατί πολύ απλά, μία σχέση συνεπάγεται την αλληλεγγύη, τα συναισθήματα, την αίσθηση της ομάδας και την αυτοαντίληψη ότι όλοι «γινόμαστε πιο δυνατοί» μέσα από αυτή τη σχέση.

Όταν λοιπόν αυτή η αλληλεπίδραση χάνει τα βασικότερα χαρακτηριστικά της και καταλήγει στην έλλειψη σεβασμού, σε ένα άτομο να λέει συμπεριφέρεται χειριστικά και εξουσιαστικά, τότε όλα έχουν χάσει τον σωστό προσανατολισμό τους.

Η σχέση πρέπει να έχει την ασφάλεια μέσα της και όχι το αίσθημα της ανασφάλειας που δημιουργεί ένας σύντροφος που θέλει να έχει την όποια «εξουσία» στη δική του μεριά. Και οι δύο πρέπει να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για μία σχέση, σίγουρα όμως κανένας δεν πρέπει να δέχεται συμπεριφορές αυταρχισμού, χειριστικότητας και να γίνεται υποτελής.