Ο λαϊκισμός δεν είναι απλά έκφραση αγανάκτησης κατά της όποιας εν ενεργεία κυβέρνησης. Αποτελεί σύμπτωμα πολύ βαθύτερης δυσαρέσκειας.

Συνιστά αντίδραση ενός περιθωριοποιημένου πολιτικά λαού που έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στη δυνατότητα των θεσμών της κυρίαρχης φιλελεύθερης δημοκρατίας να αντικατοπτρίζουν τις ανησυχίες του. Και που επίσης αισθάνεται πως ακόμα και το δικαίωμά του να εκφράζει αυτές τις ανησυχίες περιθωριοποιείται από τις κυρίαρχες ελίτ που δεν διστάζουν να περιφρονούν ή και να περιορίζουν το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης (σαν ρατσισμό, ιδεολογική ακρότητα, κατά δικαιωμάτων μειονοτήτων, προσβολή θεσμών ή αρχών – πολιτική ορθότητα).

Τέτοιες απόψεις που γίνεται μεθοδευμένη προσπάθεια καταπίεσής τους εκτείνονται μέχρι και τις αντιλήψεις για μικρό δημόσιο τομέα και για υπεύθυνες πολιτικές ελεύθερης οικονομίας της αγοράς, αλλά και στον περιορισμό των μεταναστευτικών ροών σε επίπεδα ανεκτά για κάθε κοινωνία, όπως και στον τερματισμό της πολυπολιτισμικότητας και στη συνεχή θεοποίηση της κοινωνικής και φυλετικής ανομοιογένειας. Καλύτερα είναι, με το ξεκίνημα της νέας 10ετίας, η πολιτική φροντίδα να αφοσιωθεί στις δυνατότητες ενσωμάτωσης των μεταναστών (αυτών δηλαδή που δεν πρόκειται να φύγουν) στην κοινωνία.

Να εξετάσουμε δηλαδή τη δυνατότητα αύξησης του ποσοστού των εισερχόμενων μεταναστών που έρχονται με δεξιότητες που χρειάζονται στην οικονομία μας, να επιλέξουμε για εγκατάσταση αυτούς που μοιράζονται τις ευρωπαϊκές αξίες (ισονομία, ανοχή, σεβασμό της έννομης τάξης, αφοσίωση σε δημοκρατικές αξίες) και να σφραγίσουμε τα σύνορα σε υποτιθέμενους πρόσφυγες (που περιλαμβάνουν συχνά ταραξίες, εχθρούς της δημοκρατικής νομιμότητας, ακόμη και φανατισμένους τρομοκράτες).

Αλλος στόχος πρέπει να είναι η επίτευξη ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, η πάταξη των τραγικών συνηθειών της ρουσφετολογίας, της εξαγοράς ψήφων μέσω εγκληματικών παροχών και του χαϊδέματος ομάδων συμφερόντων και πολιτικής πελατείας με χρήματα των φορολογουμένων (ποιος λ.χ. εξουσιοδότησε τις πολιτικές Αρχές να μοιράζουν λεφτά σε επιλεγμένες κοινωνικές ομάδες εξοντώνοντας τη μεσαία τάξη;).

Επιβεβλημένο επίσης είναι να καταργηθεί η λογική της «πολιτικής ορθότητας» και να ξεπεραστεί ο φόβος της αντίθεσης προς το ακραίο Ισλάμ, όπως και να καθιερωθεί η υπεράσπιση της ελεύθερης έκφρασης και του αδέσμευτου λόγου. Εξίσου απαραίτητη είναι η αντιπαράθεση με τον καλλιεργούμενο κλιματικό πανικό καθώς και η άρνηση της αύξησης φόρων και παρεμβατικών διοικητικών ρυθμίσεων στην οικονομία για την καταπολέμηση δήθεν της αποδειγμένα ανύπαρκτης «παγκόσμιας υπερθέρμανσης».

Και βέβαια είναι απόλυτα αναγκαία η απόσυρση της χώρας από δυνάμει εγκληματικές συμφωνίες – όπως το μουσουλμανικής έμπνευσης Σύμφωνο Μετακίνησης (Μετανάστευσης). Που εξυπηρετεί μονάχα το Ισλάμ κι όχι τη δημοκρατία.

Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά ενός «έξυπνου» λαϊκισμού που μπορεί να οδηγήσει σε πολιτική κυριαρχία στη νέα 10ετία.

Headlines