Τα τηλέφωνα μας παρακολουθούνται….

Το 2020 μπήκε με ένα πολύ δυσάρεστο τρόπο για τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών.

Τι εννοώ; Η εφημερίδα «το ΒΗΜΑ» αποκάλυψε ένα έγγραφο της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών  (ΑΔΑΕ), από το οποίο προκύπτει το εξής – οργουελιανής διάστασης- δεδομένο:

Δηλαδή μέσα στην τριετία 2014-2017 (: με «αριστερή» κατά το μεγαλύτερο μέρος διακυβέρνηση) είχε αρθεί το τηλεφωνικό απόρρητο και παρακολουθούνταν τα τηλέφωνα (κινητά και σταθερά) πολλών  Ελλήνων!

Και είχαν εκδοθεί για αυτό το λόγο 7.182 Εισαγγελικές  διατάξεις και 3.192 Βουλεύματα ( «ΤΟ ΒΗΜΑ 30/12/2019») !

Με άλλα λόγια είχαμε να κάνουμε με μια «βιομηχανοποιημένη διαδικασία» που αφορούσε την υπονόμευση του βασικού  συνταγματικού δικαιώματος της ελεύθερης επικοινωνίας και μάλιστα με την επίκληση κατά το πλείστον της παρακολούθησης διερχόμενων τζιχαντιστών (:τρομοκρατών)!

Και η απαράδεκτη ευκολία έκδοσης όλων αυτών των –ουσιαστικά- αναιτιολόγητων δικαστικών αποφάνσεων δίνει την αίσθηση, ότι είχαν περάσει από τη χώρα μας εκατομμύρια τρομοκράτες ( αλλά εμείς ως πολίτες δεν το είχαμε αντιληφθεί)!

Ωστόσο, από το δημοσίευμα ανακύπτει και ένα πιο  τρομακτικό δεδομένο. Δηλαδή το γεγονός , ότι η ΕΥΠ (: Μυστικές Υπηρεσίες) και η ΕΛΑΣ (Ελληνική Αστυνομία) παρακολουθούσαν πολλές φορές κάποια τηλέφωνα (με τα συστήματα των νόμιμων συνακροάσεων), χωρίς καν να απευθύνονται στη δικαστική εξουσία για την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου!

Για όλα αυτά-εάν ισχύουν- είναι απαραίτητο να επιληφθεί ο Συνήγορος του Πολίτη, γιατί η χώρα μας δεν ανήκει στο τόξο των διεφθαρμένων κρατών της Λατινικής Αμερικής, όπου η κρατική εξουσία ( ως Λεβιάθαν)  παρεμβαίνει εφιαλτικά ακόμη και στις πιο απόκρυφες υπαρξιακές δραστηριότητες των ατόμων!

Και μέσα στο πλαίσιο αυτό θα ήθελα σύντομα να αναφέρω τα εξής πράγματα.

Έτσι , σύμφωνα με το άρθρο 4 του ν. 2225/1994 η άρση του τηλεφωνικού απορρήτου μπορεί να γίνει μόνο με αιτιολογημένο Βούλευμα του αρμόδιου Συμβουλίου για συγκεκριμένα σοβαρά κακουργήματα  (μεταξύ των οποίων και η τρομοκρατική δράση) και μόνο εάν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής για την τέλεση ενός παρόμοιου εγκλήματος.

Και εφόσον επιπλέον δεν υπάρχει άλλο αποδεικτικό μέσο, όπως ορίζει και το άρθρο 254 του ΚΠΔ!

Σε κάποιες εξαιρετικά επείγουσες περιπτώσεις μπορεί να αρθεί το απόρρητο των επικοινωνιών και με Διάταξη του Εισαγγελέα ( η οποία όμως πρέπει να επικυρωθεί μέσα σε τρεις μέρες από το αρμόδιο Συμβούλιο).

Μετά από όλα αυτά είναι προφανές κατά τη γνώμη μου, ότι κάτι «σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας» (Σαίξπηρ), γιατί δεν είναι δυνατό να δεχθεί κανείς ότι και στις 7000 χιλιάδες περιπτώσεις κατά τις οποίες είχε αρθεί το τηλεφωνικό απόρρητο με Εισαγγελική Διάταξη υπήρχε κάτι το εξαιρετικά επείγον για την αντιμετώπιση  του τζιχαντιστικού κινδύνου!

Λες και κυκλοφορούσαν χιλιάδες τρομοκράτες στη Πλατεία Συντάγματος ή στην οδό Τσιμισκή (στη Θεσσαλονίκη)!

Και σε αυτό το επίπεδο μεγάλη ευθύνη έχουν οπωσδήποτε και οι εισαγγελικές αρχές!

Όμως για τις παράνομες παρακολουθήσεις των μυστικών υπηρεσιών  (χωρίς δικαστική έγκριση) ευθύνεται σίγουρα η εκάστοτε κυβέρνηση!

Και  αυτό ισχύει και για τον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, αφού επί της πρωθυπουργίας του είχαν συμβεί όλα τα παραπάνω!

Και κανείς δεν γνωρίζει εάν οι παράνομες παρακολουθήσεις των μυστικών υπηρεσιών (άνευ δικαστικής έγκρισης) αφορούσε ανεπιθύμητους πολίτες ή και πολιτικούς αντιπάλους της τότε κυβέρνησης!

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Όταν τα τηλέφωνα μας παρακολουθούνται χωρίς να συντρέχουν αιτιολογημένα οι προϋποθέσεις του νόμου, τότε καταλύεται η δημοκρατία  μας!

Και όποιοι δεν αντιδρούν όταν καταπατούνται τα ατομικά δικαιώματα από μία κρατική εξουσία ( γιατί η παραβίαση τούτη δεν αφορά τους «ίδιους», αλλά κάποιους «άλλους»), ας θυμούνται πάντοτε αυτό που είχε πει ο Γερμανός πάστορας Martin Niemoeller :

«Όταν οι ναζιστές ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές, σιώπησα επειδή δεν ήμουν κομμουνιστής.

Όταν φυλάκισαν τους σοσιαλδημοκράτες, σιώπησα γιατί δεν ήμουν σοσιαλδημοκράτης.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους συνδικαλιστές , σιώπησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους σιώπησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.

Όταν ήρθαν να συλλάβουν εμένα δεν υπήρχε πια κανείς για να διαμαρτυρηθεί»!

Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι Καθηγητής Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ. (kalfelis@law.auth.gr)