Τoν Λούκα Ντόντσιτς, o οποίος στις 28 Φεβρουαρίου θα κλείσει τα 21 χρόνια, οι Αμερικανοί τον αποκαλούν «young phenom», τουθ’ όπερ «νεαρό φαινόμενο»…

Στον Βασίλη Σπανούλη (ο οποίος παρεμπιπτόντως αποτελούσε το παιδικό ίνδαλμα του νεαρού φαινομένου εξού και τα νούμερα στις φανέλες του) προφανώς η πιάτσα νομιμοποιείται να βάλει μια άλλη ταμπέλα…

Ελόγου του, που περπατάει προς τα 38, είναι ένα σιτεμένο αλλά θαλερό θρυλικό φαινόμενο!

Μπορεί να σουλατσάρει με αυτή την ταμπέλα, όχι μονάχα για τα ρεκόρ, τους τίτλους και τη μακροβιότητά του, αλλά και επειδή κουλαντρίζει συμπαίκτες και κουτσούβελα: επίτηδες το γράφω αυτό, διότι τον Σεπτέμβριο του 2018, στην αρχή της προετοιμασίας του Ολυμπιακού, ο τότε νεόκοπος Ντέιβιντ Μπλατ είχε αναρωτηθεί αστειευόμενος «μα πώς είναι δυνατόν ένας θρύλος να έχει πέντε παιδιά»! Πέντε και ένα που καταφτάνει, το όλον έξι!

Ο Σπανούλης θα είχε αναχθεί σε θρύλο και θα διαιωνιζόταν ως τέτοιος, ακόμη κι αν δεν ξεπερνούσε τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο στον πίνακα των σκόρερ στα χρονικά της Ευρωλίγκας: ήταν ήδη πρώτος στις ασίστ και στο σύστημα αξιολόγησης, έχει πατήσει σε άλλες πέντε στατιστικές κορυφές και συνεχίζει απτόητος…

Απλώς την Πέμπτη το βράδυ απέναντι στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και στον Κώστα Σλούκα έγινε ακόμη πιο θρυλικός θρύλος!

Είναι κρίμα βεβαίως που όλη αυτή η θρυλοποίηση δεν συνδυάζεται με την αγωνιστική ευημερία του Ολυμπιακού που διάγει τη χειρότερη σεζόν στη σύγχρονη ιστορία του και βλέπει προς θλίψιν του, τον δόλιο του Σπανούλη να κυνηγάει χίμαιρες.

Ο King Bill δεν έγινε θρύλος μόνο για τα ρεκόρ του. Ή – για να το διατυπώσω καλύτερα – τα θρυλικά ρεκόρ του είναι αποκύημα της ανεκτίμητης προίκας του και περιλαμβάνει το ταλέντο, τον μόχθο του στο γήπεδο, την αποφασιστικότητα, την ανταγωνιστικότητα, το εύψυχον του χαρακτήρος, την αφοσίωση στο παιχνίδι, τη στοχοπροσήλωση και το χάρισμά του να φορά παρωπίδες ενώ καίγεται ο κόσμος γύρω του και να σημαδεύει διάνα τον στόχο.

Ρομπότ. Ψώνιο με το μπάσκετ. Η απλά Σπανούλης!

Headlines