Προστασία της ιδιοκτησίας, για τα πάντα…

Αν έψαχνε κάποιος μια κίνηση-κλειδί που θα άνοιγε τις πόρτες στην αναγέννηση της χώρας και στη δυναμική της ένταξη σε μια πορεία δημιουργίας, αυτή δεν είναι άλλη από την απόλυτη κατοχύρωση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας. Οπως έλεγε η διάσημη φιλόσοφος Αϊν Ράντ: «Δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα αν παραβιάζονται τα δικαιώματα της ιδιοκτησίας».

Αυτονόητα, κάθε εξέλιξη στην προσπάθεια μιας κοινωνίας να ξεκολλήσει από την παρακμή και να τρέξει στον δρόμο της προόδου ξεκινά από την ξεκάθαρη προστασία της ατομικής περιουσίας και ιδιοκτησίας. Πώς είναι δυνατόν να υπάρξουν αναπτυξιακές προοπτικές και δυναμική οικονομική ανέλιξη αν η ατομική ιδιοκτησία βρίσκεται εκτεθειμένη στις αρπαγές της φορολογίας και της κρατικής γραφειοκρατίας; Δίχως τη στιβαρή βάση μιας απόρθητης ιδιοκτησίας, ποιες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες είναι δυνατόν να αναληφθούν και το εθνικό εισόδημα έτσι να μεγαλώσει;

Στον τομέα ιδιαίτερα των επενδύσεων από το εξωτερικό, ένα σταθερό φορολογικό καθεστώς που θα αφήνει απρόσβλητη την ιδιωτική περιουσία, και κυρίως την ιδιοκτησία, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την προσέλκυση κεφαλαίων – του «επενδυτικού κοπαδιού» όπως το έχει πετυχημένα αποκαλέσει ο αμερικανός συγγραφέας Τόμας Φρίντμαν.

Αλλα και στη διεθνή παρουσία της χώρας και για τη σοβαρή της πορεία σε ένα εξαιρετικά ρευστό κι ακανθώδες περιφερειακό περιβάλλον, η προστασία της ιδιοκτησίας προσφέρει τα εχέγγυα μιας σταθερής αφετηρίας. Η εξασφάλιση μιας απόλυτα κατοχυρωμένης ατομικής ιδιοκτησίας βάζει τις βάσεις της ταχείας οικονομικής ανάπτυξης. Και μια ισχυρή οικονομικά χώρα εμπνέει σεβασμό σε γείτονες και ανταγωνιστές. Βλέπε τα παραδείγματα της Σιγκαπούρης και της Εσθονίας που με τη στιβαρή τους οικονομία σαν όπλο ξεπέρασαν αλώβητα τις αναταραχές που μαστίζουν τις γειτονιές τους. Χώρια που η προσέλκυση ξένων επενδύσεων βάζει τη χώρα στο περισκόπιο διεθνών οικονομικών συμφερόντων, που θα κάνουν πλέον το παν για την προστασία των περιουσιακών τους στοιχείων – και κατ’ επέκταση και της χώρας στο έδαφος της οποίας αυτά βρίσκονται.

Για πολλούς, μια απόλυτα κατοχυρωμένη προστασία της ιδιοκτησίας δυνατόν να σημαίνει ματαίωση των εξισωτικών τους οραμάτων. Που στηρίζονται όμως στην κρατική αυθαιρεσία και στην ανάληψη του ρόλου του καλού Σαμαρείτη, ξοδεύοντας όμως τα χρήματα που άλλοι έχουν με κόπο κερδίσει. Οπως είχε πει όμως και η Μάργκαρετ Θάτσερ: «Το δυστύχημα με τους Σοσιαλιστές είναι πως κάποτε τελειώνουν τα χρήματα των άλλων!». Και τότε τι γίνεται;

Μια ματιά στις περιπέτειες της ιδιοκτησίας στην Ελλάδα αποτυπώνει ανάγλυφα την κακοδαιμονία του τόπου. Κι εν πολλοίς και τα αίτια της γενικότερης παρακμής της χώρας μας. Πόσοι φορολογικοί νόμοι ψηφίζονται κάθε χρόνο; Και που η συντριπτική τους πλειοψηφία αντικατοπτρίζει εφόδους κατά της ιδιοκτησίας; Ακόμα και ο ΕΝΦΙΑ, που θεσπίστηκε από δεξιά (υποτίθεται) κυβέρνηση και που οδηγεί σταδιακά (μειωμένος ή όχι) σε δήμευση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Από εκεί λοιπόν πρέπει όλα να ξεκινήσουν…