Θεσμικά

Τελικά πληροφορηθήκαμε το όνομα της υποψήφιας Προέδρου της Δημοκρατίας. Μέσω αχρείαστου διαγγέλματος προς τον λαό, που αρχικά μας πάγωσε μια και φοβηθήκαμε εμπλοκή με Τουρκία. Τελικά οι αντιδράσεις υπήρξαν μάλλον μουδιασμένες. Το πρόσωπο είναι βασικά άγνωστο στο ευρύτερο κοινό. Κάτι όχι αναγκαστικά αρνητικό. Φτάνει να γνωρίσει ο κόσμος την προσωπικότητα της δικαστίνας, πέραν των σπουδών της και της πορείας της στην ιεραρχία του ΣτΕ.

Το ότι είναι γυναίκα δεν συνιστά εγγύηση. Γυναίκα ήταν και Ζωή Κωνσταντοπούλου, που εξελέγη προ ετών με συντριπτική πλειοψηφία Πρόεδρος της Βουλής. Και σύντομα πάλευαν όλοι να βρουν τρόπους να απαλλαγούν από την παρουσία της. Οπως γυναίκα ήταν και η Τασία Χριστοδουλοπούλου που, σαν αρμόδια για τη μεταναστευτική πολιτική της χώρας, μας πληροφορούσε πως οι παράνομα εισερχόμενοι ξένοι «χάνονταν» ή λιάζονταν στην πλατεία Ομονοίας! Το κυριότερο όμως είναι πως και οι δύο αυτές γυναίκες υπήρξαν υπέρμαχοι της λεγόμενης «δικαιωματικής πολιτικής». Δηλαδή υπέρ των όποιων μειονοτήτων, ανεξάρτητα με τις απόψεις της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Πού στέκεται σε όλα αυτά η επικείμενη νέα ΠτΔ; Αυτό που γνωρίζουμε είναι το ενδιαφέρον της για το περιβάλλον και τη, για χρόνια, συμμετοχή της στο «οικολογικό» τμήμα του ΣτΕ. Που εξολόθρευσε μπόλικες επενδύσεις, οδηγώντας σε χρεοκοπία κάποιες ισχυρές επιχειρήσεις κι αποθάρρυνε ξένους επενδυτές. Δεν ξέρουμε βέβαια τι στάση κράτησε σε όλα αυτά η κυρία Σακελλαροπούλου. Πιθανότατα το γνωρίζουν όσοι την επέλεξαν.

Δεν είναι ακριβές πως ο Πρόεδρος είναι τελείως δίχως εξουσίες. Δύο δυνατότητες που έχει είναι ιδιαίτερα κρίσιμες. Η μια είναι η σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών. Κάτι που πλήρωσε ακριβά ο τότε πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης αντιμετωπίζοντας την άρνηση του τότε Προέδρου Κ. Καραμανλή να το συγκαλέσει για τη στάση της χώρας απέναντι στα Σκόπια. Αλλη δυνατότητα που έχει είναι το όπλο της παραίτησης. Που δημιουργεί εντυπώσεις και ίσως να είναι και θρυαλλίδα εξελίξεων.

Σημαντική επίσης μπορεί να αποδειχθεί η δημόσιά του παρουσία μέσω των λόγων και παραινέσεών του. Ο τότε ΠτΔ Κάρολος Παπούλιας, ειρωνευόμενος τον Τζορτζ Μπους, πιθανότατα προκάλεσε, κατά τη γνώμη μου, την αναγνώριση των Σκοπίων σαν «Μακεδονία» από τις ΗΠΑ! Ενώ ο Κ. Στεφανόπουλος, αντίθετα, υποχρέωσε τον Μπιλ Κλίντον σε συγγνώμη για τα πεπραγμένα της αμερικανικής πολιτικής στη χώρα μας. Δεν θέλω να θυμάμαι τη συνάντηση Ερντογάν με τον Π. Παυλόπουλο.

Ολα βέβαια μπορούν να εξελιχθούν ομαλά. Και η κυβερνητική επιλογή για το ανώτατο αξίωμα της χώρας να αποδειχθεί απόλυτα επιτυχής. Το ευχόμαστε όλοι. Κι ελπίζουμε η νέα Πρόεδρος να μας ενώσει σε μια ιδιαίτερα δύσκολη εθνικά περίοδο…