«Ο εχθρός της Τουρκίας είναι φίλος της Ελλάδας»

Γιατί η Ελλάδα υποδέχεται με ευγένεια και τιμές τον επικεφαλής των ανταρτών στη Λιβύη, τον στρατάρχη Χάφταρ; Απαντώντας η Süddeutsche Zeitung εστιάζει σε δύο βασικά σημεία: «Η Ελλάδα είναι θυμωμένη με την κυβέρνηση της Λιβύης για την υπογραφή συμφωνίας με τον Ερντογάν για την από κοινού αξιοποίηση των ορυκτών πόρων της Μεσογείου  -χωρίς να ληφθούν υπόψη ελληνικά νησιά». Επίσης, όπως παρατηρεί, η Αθήνα «είναι εξοργισμένη διότι δεν προσκλήθηκε στη Διάσκεψη για τη Λιβύη στο Βερολίνο την Κυριακή».

Εξαιτίας της συμφωνίας της Τουρκίας με την κυβέρνηση της Τρίπολης υπό τον πρωθυπουργό Φαγιέζ αλ Σάρατζ, «η Αθήνα προχωρά με το μότο: Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου – κι έτσι στρέφεται στον Χάφταρ», σημειώνει η SZ. Σε άλλο σημείο η SZ υπενθυμίζει ότι «Η Αθήνα θεωρεί ‘κενή και άκυρη’ τη συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα , αλλά ο Ερντογάν προφανώς βρίσκεται σε μια διαδικασία δημιουργίας τετελεσμένων: ανακοίνωσε ότι η Τουρκία θα αρχίσει την  αναζήτηση πρώτων υλών στην επίμαχη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης ακόμη και φέτος. Ως εκ τούτου ο Μητσοτάκης δήλωσε ότι θα πράξει ‘όλα όσα είναι απαραίτητα’, αλλά πρόσθετε ότι προέχουν τα διπλωματικά και όχι τα στρατιωτικά μέσα. Οι δίαυλοι επικοινωνίας με την Τουρκία θα πρέπει να παραμείνουν ανοιχτοί». Τέλος το δημοσίευμα σημειώνει ότι «μια στρατιωτική σύγκρουση των δύο εταίρων του ΝΑΤΟ, της Ελλάδας και της Τουρκίας, αποφεύχθηκε τελευταία φορά το 1996 (σς: Ίμια)» και συμπληρώνει ότι «η Ελλάδα θα μπορούσε σύντομα να εμπλακεί πιο βαθιά στην εμπόλεμη ζώνη της Μέσης Ανατολής. Η Αθήνα φαίνεται έτοιμη να παραδώσει αμυντικούς πυραύλους Patriot στη Σαουδική Αραβία υπό αμερικανική πίεση (…) H Σαουδική Αραβία υποστηρίζει τον Χάφταρ στη λιβυκή σύγκρουση».

Διάσκεψη για τη Λιβύη χωρίς τη «θυμωμένη» Ελλάδα

Στις αντιδράσεις της ελληνικής κυβέρνησης λόγω της μη πρόσκλησής της στο Βερολίνο αλλά και την επίσκεψη του στρατάρχη Χάφταρ στην Αθήνα αναφέρεται η Handelsblatt και παρατηρεί: «Από την ελληνική σκοπιά, οι εξελίξεις στο μέτωπο του εμφυλίου στη Λιβύη και οι αυξανόμενες εντάσεις σε σχέση με την Τουρκία, είναι στενά συνδεδεμένες. Τέλη Νοεμβρίου η Τουρκία είχε συνάψει συμφωνία με τον αρχηγό της κυβέρνησης της Λιβύης Αλ Σάρατζ για το διαμοιρασμό των θαλάσσιων ζωνών στη Μεσόγειο. Η συμφωνία αγνοεί την ΑΟΖ της Ελλάδας γύρω από την Κρήτη βάσει της Σύμβασης των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (…) H EE θεωρεί τη συμφωνία αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο και άκυρη. Οι ΗΠΑ καταδίκασαν επίσης τη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης ως ‘αντιπαραγωγική και προκλητική’ και ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου (…) Ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε ότι η Ελλάδα θα ασκήσει βέτο στην ΕΕ σε όλες τις αποφάσεις για ειρηνευτική συμφωνία για τη Λιβύη (…)».

Σύμφωνα με τη Handelsblatt «η διαμάχη για τον ορυκτό πλούτο στη Μεσόγειο θα μπορούσε να αναπτύξει μια εκρηκτική δυναμική. Επειδή η Τουρκία όχι μόνο θέλει για την ίδια το φυσικό αέριο, αλλά επειδή θέλει να εμποδίσει και τις ενέργειες άλλων χωρών στην επίμαχη περιοχή». Αυτές δεν είναι άλλες από τα σχέδια Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ για την κατασκευή του αγωγού EastMed, παρατηρεί η εφημερίδα. Τέλος αναφορικά με την επίσκεψη Χάφταρ στην Αθήνα αλλά και τον αποκλεισμό της Ελλάδας από τη Διάσκεψη του Βερολίνου  η Handelsblatt σημειώνει: «Στην παρούσα κατάσταση η Αθήνα προσπαθεί να έρθει σε επαφή με λιβυκούς παράγοντες». Στο πλαίσιο αυτό ο Χάφταρ «ζήτησε στήριξη από την Αθήνα», σημειώνει η HB συμπληρώνοντας ότι ο «επικεφαλής του αυτοανακηρυγμένου Εθνικού Στρατού της Λιβύης (LNA) και αντίπαλος του ηγέτη της Λιβύης αλ Σάρατζ» αυτή τη στιγμή «ελέγχει το 80% της Λιβύης μέχρι έξω από την πρωτεύουσα, Τρίπολη, την οποία πολιορκεί εδώ και μήνες». Η HB αναφέρει επίσης ότι ο Κ. Μητσοτάκης «απηύθηνε έκκληση στον Χάφταρ να επιδείξει ‘εποικοδομητική στάση’ στη Διάσκεψη του Βερολίνου».

Προσφυγικό: «Ξανά ένα 2015;»

ο Spiegel Online αναφέρεται στα νέα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Frontex για το 2019 αναφορικά με τις παράτυπες διελεύσεις μεταναστών στην ΕΕ, οι οποίες συνολικά μειώθηκαν. Εντούτοις«παρατηρείται σημαντική αύξηση των παράτυπων αφίξεων στην ανατολική Μεσόγειο και στη βαλκανική οδό». Κυρίως η Ελλάδα σημειώνει το Spiegel «επηρεάστηκε σαφώς από την αύξηση στους αριθμούς των μεταναστών. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία στα νησιά Χίος, Λέσβος, Σάμος, Λέρος και Κως ζουν σήμερα πάνω από 42.000 μετανάστες κάτω από άθλιες συνθήκες. Τον Απρίλιο του 2019 ήταν μόνο1 4.000». Βάσει της Frontex «ακόμη μεγαλύτερη από την αύξηση των παράτυπων αφίξεων στην ανατολική Μεσόγειο, ήταν η αύξηση των διελεύσεων μέσω της Βαλκανικής Οδού. Εκεί ο αριθμός αυξήθηκε κατά 143% φτάνοντας τα 14.183 άτομα. Και εκεί οι συνθήκες είναι συχνά oικτρές, κάπου προς τη βόρεια Βοσνία-Ερζεγοβίνη».

Τα στοιχεία σχολιάζει και η Frankfurter Allgemeine Zeitung παρατηρώντας: «Ο αριθμός των Αφγανών που εισέρχονται στην ΕΕ μέσω των νησιών του Αιγαίου αυξήθηκε απότομα. Αυτό καταδεικνύει ένα αδύναμο σημείο στη συμφωνία με την Τουρκία. Ισχύει μόνο για τους πρόσφυγες από τη Συρία και η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται να δεχτεί θύματα της αφγανικής τραγωδίας (…). Εφόσον η ΕΕ δεν δημιουργήσει αποτελεσματικούς ελέγχους (δηλαδή αποτροπή) στα σύνορά της κατά των παράτυπων εισόδων, δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να ανακουφίσει την Ελλάδα και να ρυθμίσει το θέμα της κατανομής προσφύγων. Και για τις δύο περιπτώσεις, έχουν γίνει χρήσιμες προτάσεις από τη Γερμανία και τις Βρυξέλλες. Ο χρόνος είναι σωστός. Εάν επαναληφθεί ένα 2015, θα είναι πολύ αργά -πιθανώς όχι μόνο για το μεταναστευτικό»

Δήμητρα Κυρανούδη