Από την Πρόεδρο στην οικονομία

Σημαίνει κάτι η αναμενόμενη υπερκομματική εκλογή της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας για την οικονομία; Κι όμως σημαίνει. Στέλνει μηνύματα, εντός και εκτός, για τον πολιτικό προσανατολισμό της χώρας, βασικό κομμάτι του οποίου είναι το περιεχόμενο και η στόχευση της οικονομικής πολιτικής.

Ηδη, στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες το μήνυμα έχει φτάσει από την πρόταση του Πρωθυπουργού που συναντά τη στήριξη της πλειονότητας της ελληνικής Βουλής. Και είναι ιδιαίτερα θετικό, όπως λένε παράγοντες της οικονομίας που είναι σε θέση να μεταφέρουν τις πρώτες εντυπώσεις των δανειστών και του κατεστημένου των Βρυξελλών.

Στο πρόσωπο της κυρίας Σακελλαροπούλου, αλλά και στο ότι είναι γυναίκα δανειστές και ξένοι παράγοντες βλέπουν ένα βήμα ενίσχυσης της ποιότητας της Δημοκρατίας και της ισότητας σε μια χώρα που ταλαιπωρήθηκε την περασμένη δεκαετία από τον διχασμό στον οποίο επένδυσαν συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις. Συνέβη αυτό, μάλιστα, σε ένα σκηνικό σιωπηρής αποδοχής των διχαστικών κινήσεών τους από το ανώτερο πολιτειακό επίπεδο.

Βεβαίως και οι δανειστές δεν πρόκειται να αλλάξουν τη στάση τους σχετικά με τις δεσμεύσεις της χώρας μας στο πλαίσιο της ενισχυμένης μεταμνημονιακής εποπτείας. Είναι όμως μια κίνηση που κερδίζει τις εντυπώσεις και ενισχύει την αξιοπιστία της Ελλάδος προς τα έξω. Αρα και τον τρόπο αντιμετώπισής της όταν θα μπορούν να πέσουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης κρίσιμα ζητήματα της οικονομικής πολιτικής τα επόμενα χρόνια, με κυριότερα τον στόχο για τα πλεονάσματα.

Το μήνυμα προς τα μέσα; Οτι η κυβέρνηση προτίθεται να κινηθεί ενωτικά, χωρίς διαχωριστικές γραμμές στην πολιτική της. Αν αυτό ισχύει για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, διακρίνεται ήδη σε αποφάσεις της και κρίσιμα νομοθετήματα σε άλλους τομείς, όπως και στην οικονομική πολιτική τους πρώτους έξι μήνες της θητείας της. Η αλήθεια είναι ότι, παρά τις αστοχίες και τα λάθη που υπήρξαν, σε γενικές γραμμές κινείται με γνώμονα οι ελαφρύνσεις να απλωθούν σε όλους τους φορολογουμένους, σε αντίθεση με τις πολιτικές της προηγούμενης κυβέρνησης. Ακόμη και στο νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που αναμένεται να έρθει στη Βουλή ο στόχος φαίνεται να είναι η διόρθωση των μεγάλων αδικιών του περίφημου νόμου Κατρούγκαλου, και όχι κάποιες νέες επιβαρύνσεις.

Η συνέχεια θα δείξει, γιατί η πολιτική συναίνεση δεν μπαίνει στον «αυτόματο πιλότο». Πρέπει να επαναβεβαιώνεται κάθε φορά για να ισχύει. Πολύ περισσότερο σε μια κοινωνία που δεν έχει επουλώσει ακόμη τα τραύματα του διχασμού. Το αν θα υπάρξει ή όχι, σε μια σειρά ζητήματα που αντιμετωπίζει η χώρα θα φανεί από τις κινήσεις της κυβέρνησης και τις επιδιώξεις της αντιπολίτευσης. Η τελευταία πάντως έως τώρα δεν την έχει επιδιώξει, την έχει αναγκαστικά αποδεχθεί. Και δυστυχώς δεν θα υπάρχουν πάντα δυνατά χαρτιά στο τραπέζι, όπως αυτό της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου, για να επιβάλλεται αναγκαστικά σαν μια κίνηση ματ.