Ας πούμε ότι βρέθηκα να ηγούμαι ενός πολιτικού κόμματος. Επειδή ηγούμαι εγώ, είναι βέβαιο ότι είναι το πιο προοδευτικό κόμμα της χώρας, για να μην πω του κόσμου. Και επειδή είναι προοδευτικό, δεν μπορεί να μην εντυπωσιάζει κάθε στιγμή που του δίνεται ευκαιρία. Ετσι είμαστε εμείς οι προοδευτικοί, ζούμε για να εντυπωσιάζουμε το πόπολο.

Οπότε πώς θα εντυπωσιάσουμε τώρα που πρέπει να ανακοινώσουμε κι εμείς τη δική μας υποψηφιότητα για Πρόεδρο; Να ψηφίσουμε κάποιο από τα πρόσωπα που προτείνουν οι άλλοι; Τι είμαστε εμείς, δεξιοί ή τίποτα συριζαίοι; Εμείς, κυρίες και κύριοι, σύντροφοι και συντρόφισσες, είμαστε προοδευτικοί. Και ως προοδευτικοί θα βρούμε κάποια προσωπικότητα που όμοιά της δεν υπάρχει. Και θα σας δείξουμε εμείς.

Αλλά ποια είναι η μεγάλη προσωπικότητα που μπορεί να είναι κατάλληλη για το προοδευτικό προφίλ μας; Πρέπει να έχει κάποια προσόντα. Να είναι αντιφασίστρια, να είναι ποοδευτική, ή έστω να μιλάει στην καρδιά των προοδευτικών, να συγκινεί, να απολαμβάνει τον σεβασμό όσο το δυνατόν περισσότερων. Αν έχει στο περιβάλλον της και έναν νεκρό ο οποίος μπορεί να διεγείρει περισσότερο τη συγκίνηση, ώστε να ραγίσει η καρδιά των κοινωνών μιας δημοκρατίας της συγκίνησης, τόσο το καλύτερο – και το αποδοτικότερο. Πόσες τέτοιες προσωπικότητες υπάρχουν στη χώρα και πληρούν τους όρους για να προταθούν ως Πρόεδροι; Πέντε; Δύο;

Επειδή είμαι ο πιο προοδευτικός, αλλά είμαι και έξυπνος και ολίγον μπαγαπόντης, ώστε να καταφέρνω να έχω τόσο μεγάλο μαγαζί δουλειά του οποίου είναι να διαμαρτύρεται, να καταγγέλλει και να συμβολίζει, προφανώς και έχω εντοπίσει εγώ το πρόσωπο που θα προτείνω. Πληροί όλα, μα όλα τα προσόντα της συγκίνησης, του αντιφασιστικού πνεύματος και του προοδευτισμού. Είναι η μητέρα του Παύλου Φύσσα, η μητέρα ενός θύματος του φασισμού. Θα την προσγράψω στο δικό μου προοδευτικό κίνημα και θα την πουλήσω.

Τι είπατε; Κι αν αρνηθεί; Το έχω σκεφτεί. Σιγά μην τη ρωτήσω. Εγώ θα την προτείνω. Ξέρω πολύ καλά τον κόσμο μου, δύσκολα μπορεί να αρνηθεί κανείς την εξουσία. Πώς είπατε; Δεν θα εκλεγεί; Δεν πειράζει. Τροποποιώ τη φράση μου: ξέρω ότι δύσκολα θα αρνηθεί τη δημοσιότητα.

Φωνάξτε μου την τηλεόραση να κάνω την ανακοίνωσή μου. Ή, έστω, κάντε μια γραπτή ανακοίνωση – και η τηλεόραση θα έλθει μετά.

Αν ο δικός μου προοδευτικός εαυτός έκανε τους παραπάνω συλλογισμούς, αυτή τη στιγμή δεν θα ήξερα πού να κρυφτώ. Επειδή τα παραπάνω τα διέπραξε ο Γιάνης Βαρουφάκης, στο όνομα ενός προοδευτικού πολιτικού κινήματος του οποίου ηγείται, αυτή τη στιγμή απλώς είναι Σάββατο.

Και όχι μόνο. Παρά την απαξίωση που του επεφύλασσε η απάντηση της Μάγδας Φύσσα, εκείνος συνεχίζει να επαίρεται: ««Σε καμία περίπτωση δεν ήταν λάθος η απόφασή μας. Είμαστε πολύ συγκινημένοι για την απόφαση που πήραμε» λέει ο αδιανόητα ξύλινος, απρεπής και χοντροκομμένος πολιτικός που τόλμησε την απρέπεια.

Πώς λέγεται ο άνθρωπος που λέει ότι είναι συγκινημένος με την απόφαση που πήρε; Νάρκισσος και χοντράνθρωπος. Ο ορισμός της αδιακρισίας. Διαλέξτε τον όρο που εσείς επιθυμείτε και να του τον αποδώσετε.

Ο,τι και να σκεφτείτε, το χειρότερο, του αξίζει.

Headlines