Yπάρχουν πολλά είδη και πλείστες όσες κατηγορίες παικτών στο ΝΒΑ…

Οι σουπερστάρ, οι αφανείς ήρωες, οι παικταράδες, οι καλοί συμπαίκτες, οι υπερτιμημένοι, οι υποτιμημένοι, αυτοί των οποίων το ταλέντο ξεχειλίζει, οι παίκτες του καθημερινού μόχθου και πάει λέγοντας…

Υπάρχει και ο Ντέιμιαν Λίλαρντ, που είναι μια κατηγορία μόνος του!

Οντως ο γκαρντ των Μπλέιζερς είναι από μόνος του μια κατηγορία και γι’ αυτό κιόλας παλεύει ο δόλιος νυχθημερόν ώστε να αποδείξει πως δεν είναι ελέφαντας!

Χθες τα ξημερώματα στο θρίλερ της νίκης επί των Γουόριορς, στην παράταση με 129-124, ο λεγάμενος πέτυχε ρεκόρ καριέρας με 61 πόντους, εκτελώντας 6/17 δίποντα, 11/20 τρίποντα και – στην κορύφωση της ψυχραιμίας και της ευθυβολίας του – 16/16 βολές, χώρια τα 10 ριμπάουντ, οι επτά ασίστ και το ένα κλέψιμο, ενώ υπέπεσε μόλις σε δύο λάθη…

Ο Λίλαρντ είναι ο βασιλιάς των παρακατιανών της Rip City: εάν μείνει εκεί για να φυλάει τις Θερμοπύλες ως το τέλος της καριέρας του, πιθανότατα δεν θα ρουφήξει ποτέ το νέκταρ ενός τίτλου και επειδή το Πόρτλαντ δεν βρίσκεται στο επίκεντρο της δημοσιότητας, θα αντιμάχεται όχι μονάχα τους κανονικούς αντιπάλους, αλλά και τους δαίμονές του(ς).

Πριν από τριάντα πέντε χρόνια στη θέση του βρισκόταν ο Κλάιντ Ντρέξλερ, που μάλιστα επονομαζόταν «Τζόρνταν της Δύσης»: πάλευε ο δόλιος να οδηγήσει τους Μπλέιζερς στον θρόνο (όπως το είχαν καταφέρει ο Μορίς Λούκας και ο Λιουκ Γουόλτον το 1977), αλλά τη μια φορά του χάλασαν το όνειρο οι Πίστονς και την άλλη οι Μπουλς.

Ο Λίλαρντ που περπατάει στα τριάντα είδε πριν από πέντε χρόνια τον Διόσκουρό του ΛαΜάρκους Ολντριτζ να μετακομίζει στο Σαν Αντόνιο και έμεινε να ξεροσταλιάζει στις επάλξεις και να σουλατσάρει στο… ΣΕΦ!

Σοβαρολογώ διότι επί ημερών Ντέιβιντ Mπλατ ο Ολυμπιακός χρησιμοποιούσε ένα σύστημα ονόματι Πόρτλαντ που συνίσταται σε δύο επιλογές: είτε να βγει ένα καλό σουτ είτε να στηθεί σε δεύτερο χρόνο ένα pick ‘n’ roll με τον Βασίλη Σπανούλη ή τον Νάιτζελ Γουίλιμς – Γκος να υποδύεται τον Λίλαρντ.

Headlines