Το μήνυμα της μπουλντόζας

Ξεφύγαμε πράγματι από την κρίση; Μπορεί να έχουμε «θερμό επεισόδιο» στο Αιγαίο; Το Προσφυγικό έχει ξεφύγει από τον έλεγχο; Πότε θα φτάσουν οι μπουλντόζες στο Ελληνικό; Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου συνδέεται όντως με κάποιο βαθύτερο σχέδιο του Κυριάκου Μητσοτάκη για αλλαγή σελίδας; Είναι μερικά από τα ερωτήματα που ακούγονται τις τελευταίες ημέρες στην παρέα – και όχι με αντιπολιτευτική διάθεση. Τουλάχιστον από τους περισσότερους. Αν έχουν κάποια αξία οι απορίες, αυτή έχει να κάνει και με την ιεράρχησή τους. Η αλλαγή ενοίκου στο Προεδρικό Μέγαρο μπορεί να έχει τον χρόνο της στη συζήτηση, αλλά δεν υποσκελίζει άλλα ζητήματα που έχουν από καιρό εντυπωθεί στον συλλογικό νου ως σημαντικότερα. Στην κορυφή εξακολουθεί να βρίσκεται η οικονομική κατάσταση.

Η προοπτική για καλύτερες ημέρες στο μυαλό των πολλών – και σίγουρα σε αυτή την ομάδα πολιτών που θεωρούν ότι αποτελούν κομμάτι της λεγόμενης μεσαίας τάξης – μετριέται μόνον με τη δυνατότητα να προγραμματίσουν τη ζωή τους, προσωπική και οικογενειακή, πάνω σε μια νέα οικονομική βάση. Αν ο μήνας εξακολουθεί να βγαίνει δύσκολα, εξίσου δύσκολα μπορούν να πειστούν ότι η κατάσταση βελτιώνεται και τα καλύτερα είναι μπροστά. Από τη στιγμή, μάλιστα, που το οικονομικό στρίμωγμα συνεχίζεται και η εργασιακή ανασφάλεια δεν υποχωρεί, όλα τα άλλα προβλήματα μπορεί να αποκτήσουν μεγαλύτερες διαστάσεις και να συντηρήσουν μια ζοφερή εικόνα και ένα απαισιόδοξο κλίμα που μετράει ήδη μια δεκαετία.

Είναι μια κατανοητή πρώτη αντίδραση. Το Προσφυγικό θα βαρύνει ακόμη περισσότερο ως πρόβλημα, η αστυνομική βία θα ταυτισθεί με την ανομία, τα «δικά μας παιδιά» που κατέφθασαν στο διπλανό γραφείο ή πήραν τη θέση του προϊσταμένου, θα αποτελέσουν σύντομα μια εξήγηση για τα «δεινά» που παρατείνονται. Για το εκκρεμές της πολιτικής κυριαρχίας δεν θα υπάρχει πλέον ψηλότερο σημείο.

Στο πεδίο της Οικονομίας θα κριθεί και το στοίχημα της «νέας Ελλάδας» που οραματίζεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Περισσότερο από άλλες πτυχές, η ανάμνηση της οικονομικής ευμάρειας είναι εκείνη που κάνει πολλούς να μνημονεύουν την περίοδο Σημίτη, όπως και η απότομη βουτιά στην κρίση και τα Μνημόνια εκείνη που καταρράκωσε την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Κανείς δημόσιος υπάλληλος ή συνταξιούχος δεν ξεχνάει την ημέρα που του έκοψαν δύο μηνιάτικα, έστω κι αν αντιλαμβάνεται ότι η κατάπτωση είχε δρομολογηθεί από την περίοδο της «σεμνής και ταπεινής» διακυβέρνησης Καραμανλή. Αν το 2020 δεν συνδεθεί από κάθε νοικοκυριό με σαφή δείγματα ανάκαμψης και μιας επανόδου σε μια οικονομική κανονικότητα, το πολιτικό κεφάλαιο θα αρχίσει να φθείρεται. Μετά το ζητούμενο θα είναι η διαχείριση καταστάσεων.

Με την επανασύσταση του υπουργείου για τη μεταναστευτική πολιτική, το Μέγαρο Μαξίμου έδειξε ότι έχει τον πρώτο λόγο ακόμη και στις διορθωτικές κινήσεις. Η παραδοχή του Πρωθυπουργού ότι η αρχική απόφαση ήταν εσφαλμένη, ή σε κάθε περίπτωση δεν αποδείχθηκε λειτουργική, φανερώνει πως στο κυβερνητικό επιτελείο δεν σκοπεύουν να αφήσουν τον χρόνο να τρέξει – και να χαθεί. Η δεύτερη αναγνώριση λάθους από τον Μητσοτάκη, αυτή της έλλειψης αρκετών γυναικών στο κυβερνητικό σχήμα, υποκρύπτει περισσότερο μια διαβεβαίωση ότι τα κενά και οι αδυναμίες έχουν ήδη καταγραφεί – και στην κατάλληλη ώρα θα γίνουν οι απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις με αλλαγή προσώπων.

Ο στόχος θα είναι, βέβαια, το κυβερνητικό έργο να δημιουργήσει χώρο στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Αν η μετακίνηση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου από το Συμβούλιο της Επικρατείας στην Προεδρία της Δημοκρατίας κρύβει τους δικούς της συμβολισμούς, στο Μαξίμου αντιλαμβάνονται ότι τον δικό της συμβολισμό θα κουβαλάει και η πρώτη μπουλντόζα που θα φθάσει στο Ελληνικό…