Πάνω στο κύμα

Τελειώσαμε με το Ασφαλιστικό; Αρκεί το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας για να αντιμετωπίσουμε τις υψηλές απαιτήσεις της κοινωνικής ασφάλισης στη χώρα μας τις επόμενες δεκαετίες;

Φυσικά και όχι. Στη σωστή κατεύθυνση τα μέτρα Βρούτση και ακόμη ένα από τα πολλά νομοσχέδια αυτής της κυβέρνησης με τα οποία επιχειρείται να διορθωθούν στρεβλώσεις και αδικίες που είχε προκαλέσει η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τις φανταστικές διαχωριστικές γραμμές που έβαζε μεταξύ των πολιτών. Οταν διαχώριζε τους συνταξιούχους σε παλαιούς και νέους για να κόψει τις συντάξεις των τελευταίων και όταν, επίσης, βάφτιζε «πλούσιους» όσους δήλωναν εισοδήματα άνω των 25.000 ευρώ για να τους υπερφορολογήσει.

Εν πάση περιπτώσει, η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξακολουθεί να πορεύεται πάνω στο κύμα των θετικών προσδοκιών για την οικονομία, για τις οποίες βεβαίως η ίδια έχει συμβάλει, μαζί με το τέλος της δεκαετούς κρίσης, σε συνδυασμό με την αποκατάσταση της ισορροπίας στα δημόσια οικονομικά της χώρας. Αυτό το κλίμα έχει προσφέρει έως τώρα στην κυβέρνηση τον χρόνο και την άνεση για μια σειρά θετικών παρεμβάσεων στην οικονομία και στην κοινωνία, με τελευταίο το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που πιστώνονται στο πολιτικό κεφάλαιό της.

Αλλά, όπως στην περίπτωση των φόρων η μείωσή τους αποκαθιστά εν μέρει αδικίες, χωρίς να κλείνει τις τρύπες της φοροδιαφυγής και να διορθώνει τις χρόνιες παθογένειες του φορολογικού συστήματος, έτσι και το νέο ασφαλιστικό διορθώνει αδικίες, μετά και τις αποφάσεις του ΣτΕ, αλλά δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα στη ρίζα του. Ούτε φυσικά θα μπορούσε μόνο του ένα νομοσχέδιο να δώσει συνολικές και οριστικές λύσεις σε ένα πρόβλημα που έχει άμεση σχέση με την ίδια τη δομή, τις αντοχές και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.

Για να μη γελιόμαστε, η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος απειλείται άμεσα από τους σημερινούς συσχετισμούς εργαζομένων και συνταξιούχων που επικρατούν στη χώρα μας και την επικρατούσα τάση επιδείνωσής τους στο μέλλον. Σήμερα λιγότεροι από 1,3 εργαζόμενοι πληρώνουν εισφορές για να καταβάλλονται οι συντάξεις σε έναν συνταξιούχο. Αν δεν ανατραπεί η αναλογία αυτή υπέρ των εργαζομένων, σε λίγα χρόνια το ασφαλιστικό θα μας χτυπήσει πάλι την πόρτα.

Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Θα πρέπει να λυθεί το πρόβλημα υπογεννητικότητας στη χώρα μας για να μπορεί να αυξηθεί ο αριθμός των νέων εργαζομένων, θα πρέπει να επιστρέψουν στη χώρα οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι εξειδικευμένοι επιστήμονες που μετανάστευσαν στο εξωτερικό στα χρόνια της κρίσης και φυσικά θα πρέπει να αυξηθεί η απασχόληση. Γι’ αυτό και πάλι θα πρέπει να μιλήσουμε για ανάπτυξη. Από εκεί ξεκινούν και εκεί τελειώνουν όλα. Από την ανάπτυξη θα κριθεί, εντέλει, η βιωσιμότητα και του φορολογικού και του ασφαλιστικού συστήματος. Και από αυτή θα κριθεί αν η κυβέρνηση θα παραμείνει πάνω στο κύμα.