«Τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε»

Τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε. Και πολύ καλά τής έκανε. Οταν ένας άντρας σού δίνει τα πάντα κι εσύ δεν το εκτιμάς, εμ θα σε σφάξει στο γόνατο, εμ θα έχει και την κοινή γνώμη με το μέρος του. Του έβγαζε γλώσσα. Δεν μπορούσε να τη συνετίσει. Την πήρε με το καλό, την πήρε με το άγριο. Κάποια στιγμή μπαΐλντισε και πέρασε από το ξύλο στον φόνο. Γιατί την αγαπούσε. Γιατί την είχε σαν μικρό παιδί κι όλα τα λάθη τής τα συγχωρούσε.

Αυτά διαβάζουμε στους υπέρτιτλους της δυστοπικής μας ενημέρωσης. Το καλύτερο παιδί, ούτε μυρμήγκι δεν πείραζε. Ο έρωτας του όπλισε το χέρι. Το πάθος τού θόλωσε το μυαλό. Δεν είναι γυναικοκτονία: είναι το δίκιο ενός φονιά που «αγάπησε πολύ».

– Να είστε αγαπημένοι, ρε, μην τσακώνεστε, νο 1.

Την έδερνε επί χρόνια πολλά, συχνά μες στη μέση του δρόμου – αν και ως συνήθως κανείς ποτέ δεν είδε τίποτα. Τις λίγες φορές που κλήθηκε η Αστυνομία, ο άντρας τη σκαπουλάρισε με ένα φιλικό χτύπημα στον ώμο.

«Μη μαλώνετε, ρε, να είστε αγαπημένοι. Κι εσύ, βρε κοπέλα μου, να τον ακούς τον άντρα σου, για το καλό σου τα λέει».

Μόνο το περίστροφο στο χέρι που δεν του βάλανε. Μέχρι που η γειτόνισσα άκουσε «δυο μπουμ μπουμ στις τρεις τα χαράματα». Με το πρώτο μπουμ η γυναίκα έπεσε νεκρή μπροστά στα μάτια του ανήλικου παιδιού της.

– Να είστε αγαπημένοι, ρε, μην τσακώνεστε, νο 2.

Η Αγγελική, 29 χρονών, δολοφονήθηκε από το ξύλο, από το χέρι του πατέρα της, επειδή ο φονιάς δεν ενέκρινε τον δεσμό του κοριτσιού «του». Αρπαξε μια σιδερόβεργα και κυριολεκτικά τη σκότωσε στο ξύλο με απανωτά χτυπήματα.

Ενώ αν υπάκουγε στον πατέρα της θα ζούσε τώρα. Αλλά τα ήθελε και τα έπαθε, ανυπάκουη, ατίθαση και τώρα νεκρή.

– Να είστε αγαπημένοι, ρε, μην τσακώνεστε, νο 3.

Η Ερατώ, 24 χρονών, ζούσε με το δίχρονο παιδάκι της και δεν ήθελε να γυρίσει στον άντρα που της χάρισε του λιναριού τα πάθη. Μέχρι που ο φονιάς πήρε την κυνηγετική του καραμπίνα και τη σκότωσε. Αφού πρώτα την ξυλοκόπησε. Κρίμα, κι ήταν τόσο καλό παιδί.

«Είναι η ένατη γυναίκα μέσα στο 2019 που ο δολοφόνος της ήταν «καλό παιδί», από «καλή οικογένεια», «οι γείτονες έπαθαν σοκ», τα μέσα ενημέρωσης μιλούν για «τραγωδία οικογενειακή» και κάνεις δεν ξέρει το γιατί»σχολιάζει η φεμινιστική συλλογικότητα «Καμιά Ανοχή».

Το 2019, πάνω από 5.000 θύματα έμφυλης βίας τηλεφώνησαν στη γραμμή SOS 15900 για να ζητήσουν βοήθεια, χωρίς όμως να καταγγείλουν επώνυμα τους θύτες. Λογικό. Φοβούνται. Τρέμουν. Δεν έχουν αυταπάτες για το σύστημα που θα τις «υποδεχτεί», δεν έχουν ψευδαισθήσεις για τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους. Οταν έχεις μάθει χρόνια ολόκληρα στο ξύλο, στον βιασμό, στον τρόμο, διαλέγεις τη σιωπή.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, οι γυναικοκτονίες είναι πλέον μια παγκόσμια μάστιγα. Καθημερινά σε όλο τον κόσμο δολοφονούνται περίπου 140 γυναίκες: οι οκτώ στις δέκα από τον σύντροφό τους και τις περισσότερες φορές (69%) μέσα στο σπίτι τους. Γυναικοκτονίες καραμπινάτες, κι ας μην αποδέχονται μερικοί ούτε καν τον ορισμό της λέξης. Γυναικοκτονία είναι η δολοφονία γυναικών και κοριτσιών λόγω του φύλου τους, οι οποίες διαπράττονται ή γίνονται ανεκτές τόσο από ιδιώτες όσο και από δημόσιους φορείς.

Η αγάπη δεν σκοτώνει. Ο δολοφόνος σκοτώνει. Κι αυτό δεν θα σταματήσουμε να το φωνάζουμε μέχρι να το ακούσει και το τελευταίο κάθαρμα. Δεν μπορούμε πάντα «να είμαστε αγαπημένοι». Δεν θέλουμε πάντα «να μην τσακωνόμαστε». Θα είμαστε αγαπημένοι με αυτούς που θέλουμε και θα τσακωνόμαστε με αυτούς που πρέπει να τσακωθούμε. Μιλάμε, διεκδικούμε και κυρίως δεν ξεχνάμε. Γιατί όσο περισσότερες γινόμαστε, όσο μετριόμαστε, πάντα θα υπάρχουν απούσες ανάμεσά μας. Πάντα θα λείπουν οι δολοφονημένες αδελφές μας.

ΥΓ: Στη μνήμη της Σούζαν Ιτον. Στη μνήμη της Αγγελικής, της Ερατούς, της Μαρίας. Στη μνήμη της Ελένης Τοπαλούδη.