Ελένη Καστάνη : Είμαι υπερπροστατευτική αλλά δεν μπορείς να το αποφύγεις αυτό

Η Ελένη Καστάνη παίζει για δεύτερη χρονιά στην παράσταση «Μαμά» στο Θέατρο Βασιλάκου μαζί με την Ευγενία Σαμαρά. Το έργο σε σκηνοθεσία Γιώργου Σουλεϊμάν κατέκτησε πέρυσι την αγάπη του κοινού και φέτος σε μια μεγαλύτερη σκηνή κερδίζει πάλι τις εντυπώσεις.

Η αγαπημένη ηθοποιός μίλησε στο in.gr για το έργο «Μαμά» αλλά και τη δική της εμπειρία.

Δεύτερος χρόνος το «Μαμά». Πως πήρατε την απόφαση να συνεχίσετε;

Το παίξαμε πέρυσι στο Θησείο και από την πρώτη μέρα πουλήθηκαν όλα τα εισιτήρια. Ήταν και μικρός ο χώρος, πολύ πιο μικρός από το Θέατρο Βασιλάκου που παίζουμε τώρα. Είχε πολύ μεγάλη επιτυχία το έργο για αυτό το ανεβάζουμε και φέτος.

Τι είναι αυτό που το έκανε τόσο αγαπητό στο κοινό;

Είναι εξαιρετικό έργο και μια πολύ ωραία παράσταση. Χαίρομαι που είμαι σε αυτή τη δουλειά. Πάντα είμαι επιλεκτική με αυτά που θέλω να παίξω. Και πολύ περισσότερο τώρα που έχω μεγαλώσει.

Είναι το θέμα του έργου που συγκινεί πάρα πολύ. Η σχέση μιας μάνας και μας κόρης.

Η συγγραφέας το βλέπει από μια πολύ ιδιαίτερη οπτική γωνία. Το έργο ανέβηκε πρώτη φορά στην Ελλάδα. Φέτος παρουσιάζεται στην Ισπανία. Το έχει γράψει με μια κινηματογραφική μορφή και στο τέλος έχει και μια έκπληξη. Είναι αποκαλυπτικό, έχει χιούμορ και συγκίνηση.

Όταν το είδε η συγγραφέας στην επίσκεψή της στην Αθήνα τι σας είπε;

Της άρεσε πάρα πολύ. Τα λόγια ήταν πολύ συγκινητικά. Της είπα ότι είμαι φοβερά γουρλού και τώρα που το έπαιξα εγώ θα βγάλεις από αυτό πολλά λεφτά!

Ήταν συμπαθέστατη και ενθουσιάστηκε που είδε ότι στο θέατρο αντί για πρόγραμαμ πουλάμε το έργο μεταφρασμένο στα ελληνικά σε μια πολύ ωραία έκδοση.

Είπατε παραπάνω ότι το θέμα του έργου συγκινεί πάντα. Είναι αξεπέραστη η σχέση μάνας-παιδιού;

Αυτή η σχέση είναι αιώνια, πανανθρώπινη.  Δεν έχει να κάνει ούτε με θρησκεία, ούτε με χρώμα. Είναι αυτό θέμα που δεν σταματάει ποτέ. Είναι αέναο. Θα μπορούσε στο έργο να παρουσιάζεται και η σχέση μάνας-αγοριού αλλά η συγγραφέας έκανε την επιλογή να είναι και οι δύο γυναίκες γιατί η μία φέρνει στη ζωή την άλλη και εκείνη με τη σειρά της φέρνει μια καινούργια ζωή.

Είναι πάντα τραυματική η σχέση μας με τη μαμά μας;

Εννοείται στιγματίζει. Γενικώς η σχέση με την οικογένεια. Θεωρώ οι μητέρες είμαστε και πιο κοντά στα παιδιά, γιατί περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί τους. Ο κάθε άνθρωπος κρίνεται από την ανατροφή που έχει πάρει από το σπίτι του και πρωταρχικά από τη μητέρα του. Και το βασικό στοιχείο για το χαρακτήρα κάποιου ανθρώπου είναι το επίπεδό του. Παίζει ρόλο η ανατροφή του και η μόρφωση, αλλά η ανατροφή προηγείται.

Είστε περήφανη μαμά;

Προς το παρόν είμαι. Όλες οι μαμάδες λατρεύουμε τα παιδιά μας. Τα παιδιά, άλλωστε, μεγαλώνουν καλά όταν τους δίνεις αγάπη.

Είχατε άγχος όταν έπρεπε να αφήσετε το γιο σας για να δουλέψετε;

Όλες οι σύγχρονες μητέρες το έχουν αυτό το χαρακτηριστικό. Είναι φυσιολογικό συναίσθημα. Μπορώ να πω ότι μετά την επανάσταση της γυναίκας που έπρεπε να προσφέρει στο σπίτι και να εργαστεί το πρώτο που έπαιξε σημαντικό ρόλο ήταν ότι έπρεπε να αφήσει το παιδί της σε ένα άλλο άνθρωπο. Στη γιαγιά και τον παππού στην καλύτερη περίπτωση αλλά μπορεί και σε ένα ξένο. Εγώ ευτυχώς είχα τη μαμά μου αλλά δεν έχουν όλοι αυτή την πολυτέλεια. Όταν πρέπει να αφήσεις το παιδί σου σε ένα ξένο άνθρωπο φαντάζομαι ότι θα είναι επώδυνο.

Η σχέση σας με τη μαμά σας;

Μια χαρά. Η μαμά μου ζει ακόμα. Είναι μεγάλη σε ηλικία πια, είναι 90 χρονών. Μια δραστήρια γυναίκα ενεργητική, η οποία μεγάλωσε δύο κορίτσια. Έχει μείνει μόνο με εμένα πια. Η αδερφή μου έχει πεθάνει. Εκείνη ήταν πιο δεμένη με την μητέρα μου, εγώ περισσότερο με τον μπαμπά. Με τη μαμά μου όμως είμαστε ίδιες, πανομοιότυπες. Αφού της λέω «Όταν μεγαλώσω θα είμαι ακριβώς σαν εσένα».

Σαν μαμά πως είστε; Έχετε κοινά με τη μαμά σας;

Ομολογώ πως είμαι υπερπροστατευτική αλλά είναι πολύ δύσκολο να μην υποπέσεις σε αυτό. Και ειδικά εγώ που έχω ένα παιδί.

Πως είναι η καθημερινότητα χωρίς το γιο σας, τώρα που λείπει για σπουδές στο εξωτερικό;

Στην αρχή, τον πρώτο χρόνο, ήταν δύσκολο τώρα το συνήθισα. Είχα πάντα στο μυαλό μου ότι θα φύγει από το σπίτι. Δεν θα ήθελα να το πνίξω.

Και στο εξωτερικό όμως που είναι δεν αλλάζει τίποτα, η οικογένεια παραμένει ενωμένη. Είναι πολύ ισχυρό το κίνητρο της οικογένειας στην Ελλάδα. Είμαστε πολύ δεμένοι. Προσπαθώ να μην είμαι υπερβολική, να κινούμαι σε λογικά πλαίσια. Θα ανησυχήσω αν έχουμε όμως δύο μέρες να μιλήσουμε.