Ορέστης Μακρής : Ένα σημαντικό κεφάλαιο της ελληνικής δραματικής τέχνης
Ο Μακρής διέπρεψε σε απόδοση λαϊκών τύπων, αυστηρών και άστοργων πατεράδων, γκρινιάρηδων, μονήρων και ανάποδων τύπων, μα πάντα στο τέλος αποκάλυπτε την ευαίσθητη και μοναχική πλευρά του
- Ο καλλιτέχνης που απείλησε ότι θα κατέστρεφε πολύτιμα έργα τέχνης αν ο Τζούλιαν Ασάνζ πέθαινε στη φυλακή
- Για ποια εγκλήματα κατηγορούνται οι Νετανιάχου, Γκάλαντ και Ντέιφ
- Να απομονώσει τους αποστάτες καλούν οι 87+ τον πολιτικό κόσμο - «Να μην αποδεχτούν έδρες προϊόν συνωμοσίας»
- Οι καταναλωτικές συνήθειες των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της Black Friday
Ο Ορέστης Μακρής, που γεννήθηκε στη Χαλκίδα στις 30 Σεπτεμβρίου 1898 και απεβίωσε στην Αθήνα στις 29 Ιανουαρίου 1975, αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο της ελληνικής δραματικής τέχνης.
Άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια του στον ελληνικό κινηματογράφο, ενώ το όνομά του έγινε συνώνυμο του μεθυσμένου, από το 1950, όταν και υποδύθηκε με αριστουργηματικό τρόπο τον «Mεθύστακα», στην ομώνυμη ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα, παραγωγής Φίνος Φιλμ.
Ο Μακρής τέλειωσε το Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και άρχισε την καριέρα του ως τενόρος στο θίασο Ροζαλίας Νίκα, κατόπιν δε στο θίασο Παπαϊωάνου.
Το 1932 μεταπήδησε σε κωμικούς ρόλους στην επιθεώρηση.
Η πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν το 1931, στη βουβή ταινία του Αχιλλέα Μαδρά «Ο Μάγος της Αθήνας».
Ο Μακρής προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στο θέατρο, υποδυόμενος τον μπεκρή, ρόλο που μετέφερε στον κινηματογράφο με πρωτοφανή επιτυχία.
Με την ερμηνεία του στην ταινία «Ο Μεθύστακας» προκάλεσε σεισμό στις αίθουσες κινηματογράφων και δημιούργησε ρεκόρ εισιτηρίων (304.438), ακατάρριπτο μέχρι το 1964, όταν το έσπασε η ταινία «Κάτι να Καίει».
Ο Μακρής διέπρεψε σε απόδοση λαϊκών τύπων, αυστηρών και άστοργων πατεράδων, γκρινιάρηδων, μονήρων και ανάποδων τύπων, μα πάντα στο τέλος αποκάλυπτε την ευαίσθητη και μοναχική πλευρά του.
Γύρισε συνολικά 37 ταινίες, από τις οποίες οι 6 στη Φίνος Φιλμ, όπως οι σφραγισμένες με την τέχνη του θρυλικές ταινίες «Ο Γρουσούζης» του Τζαβέλλα (1952), «Η Θεία από το Σικάγο» του Σακελλάριου (1957), «Το Αμαξάκι» του Δημόπουλου (1957), καθώς και οι ταινίες του Σακελλάριου «Η Κυρά μας η Μαμή» (1958) και «Το Ξύλο Βγήκε από τον Παράδεισο» (1959).
Με εξαίρεση την τελευταία, σε όλες τις άλλες συγκροτούσε αχτύπητο δίδυμο με τη Γεωργία Βασιλειάδου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τέσσερις από τις έξι αυτές ταινίες της Φίνος Φιλμ ήρθαν πρώτες σε εισιτήρια.
Από άλλες ταινίες ξεχωρίζουν η «Ιστορία μιας Κάλπικης Λίρας» (1955) και «Μια Λατέρνα μια Ζωή» (1958) του Τζαβέλλα, «Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλλήκαρα» (1960) του Καμπανέλλη.
Ο Ορέστης Μακρής έμεινε γνωστός ως μεγάλος κωμικός, ωστόσο πολλές ταινίες του είναι ηθογραφίες και δράματα, όπως ο «Μεθύστακας», ο «Γρουσούζης», το «Αμαξάκι», η «Ιστορία μιας Κάλπικης Λίρας» και άλλες στις οποίες αριστεύει με τις ερμηνείες του.
Η τελευταία του ταινία ήταν «Ένα Κορίτσι Αλλιώτικο από τα Άλλα» του Βαρβέρη το 1968.
Στο θέατρο είχε κάνει σημαντικές εμφανίσεις κυρίως στην επιθεώρηση, ωστόσο οι θεατρικές του παρουσίες μειώθηκαν λόγω της πλούσιας κινηματογραφικής του καριέρας.
Κάποια από τα έργα που έπαιξε ήταν τα «Έτσι είναι η Ζωή» του Κώστα Γιαννακίδη, «Να τι Θέλει ο Λαός» των Τραϊφόρου – Ευαγγελίδη, «Άνθρωποι, Άνθρωποι» των Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου το 1947.
(Πηγή πληροφοριών: finosfilm.com)
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις