H Γκαλερί Ζουμπουλάκη παρουσιάζει την νέα ατομική έκθεση του Νίκου Μόσχου με τίτλο «Συνθήκες προσαρμογής», την Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2020, στις 20:00. Θα παρουσιαστούν ζωγραφικά έργα, κυρίως ακρυλικά σε καμβά και έργα σε χαρτί, των τελευταίων χρόνων.

Ο βασικός άξονας στα έργα αυτά, είναι η διαδικασία προσαρμογής σε νέα δεδομένα, η διαρκής μετάβαση, η ανασύσταση της ύλης, των εννοιών και κατ’ επέκταση της ίδιας της ψυχοσύνθεσης. Η θεματική αυτή αναπτύσσεται μέσα από επί μέρους θεματικές-αφορμές που έχουν απασχολήσει τους καλλιτέχνες (και όχι μόνο) εδώ και αιώνες.

Ο φόβος απέναντι στον θάνατο, ο έρωτας, η ματαιότητα, η επιβολή εξουσίας κ.ά. είναι πτυχές-επεισόδια τοποθετημένα σε ένα ευρύτερα σύγχρονο αφήγημα που στη βάση του έχει την προσπάθεια προσαρμογής σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη κατάσταση.

Η ταχύτητα με την οποία κινούνται οι εξελίξεις έχει διαμορφώσει μια δύσκολα διαχειρίσιμη ροή πληροφοριών, που δεν δίνει πολλά περιθώρια αντίδρασης και διαύγασης της ουσίας, ενώ στο πέρασμά τους συμπαρασύρουν και εν τέλει επαναπροσδιορίζουν όλα αυτά τα γνωστά ζητήματα που απασχολούν το ανθρώπινο είδος.

Η ιδέα της προόδου και της εξέλιξης έχει εμπορευματοποιηθεί σχεδόν καθολικά με αποτέλεσμα η τεχνολογία, από μέσο να έχει γίνει σκοπός και πλέον δεν στέκεται απλά δίπλα στον άνθρωπο αλλά τον καθορίζει. Η γνώση δεν ενισχύει την αυτοσυνειδητότητα αλλά χρησιμοποιείται αμιγώς ως μέσο κερδοσκοπίας και επιβολής εξουσίας.

Μέσα σε αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο πλαίσιο, o Mόσχος προσπαθεί να αποτυπώσει την αλληλεπίδραση της κεκτημένης γνώσης με τη νέα συνθήκη. Στα έργα του η φόρτιση που κουβαλάει η επαφή με το νέο και το φιλτράρισμα της μέσα από την εμπειρία σκηνοθετούνται μέσα σε συνθέσεις στέρεες όπου ακόμα και η αταξία προβάλλεται σαν ελεγχόμενο μέρος μιας διαδικασίας.

Στο πρόσφατο κείμενο καταλόγου που έγραψε ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής Χριστόφορος Μαρίνος για την έκθεση του Μόσχου “Marginally Human” αποδίδονται με πολύ εύστοχο τρόπο όψεις της ζωγραφικής του καλλιτέχνη, αντίστοιχες με όσες εν μέρει ήδη αναφέρθηκαν: «[…] η ζωγραφική του–μια ζωγραφική «σε σημείο βρασμού»– θίγει ερωτήματα φιλοσοφικά: για τη βία, τον ανθρωπισμό, τη συνύπαρξη.[…] Πέρα από τρόπος ζωής, η ζωγραφική είναι μια ηθική δραστηριότητα, και τα έργα του Νίκου Μόσχου –έργα που αποδεικνύουν ότι η σχέση μας με τον κόσμο είναι από δύσκολη έως ανυπόφορη–  μας πείθουν ότι ο καλλιτέχνης υπερασπίζεται αυτήν την ιδέα με πάθος και αφοσίωση».

Headlines