Μία αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε στον Guardian ο Ντέιβιντ Σουίμερ, ο οποίος έχει ταυτιστεί με τον ρόλο του Ρος Γκέλερ στην πολυαγαπημένη σειρά «Τα Φιλαράκια».

Στα 53 του πλέον, ο Ντέιβιντ Σουίμερ δηλώνει ήρεμος ως μεσήλικας αλλά και βαθιά αλλαγμένος τόσο από την πατρότητα όσο και από το «σπαρακτικό» διαζύγιο που πήρε από την μητέρα της οχτάχρονης κόρης του πριν από δύο χρόνια.

Δηλώνει επίσης, μιλώντας στον Guardian, ότι το να τον συνδέουν αιωνίως με τον χαρακτήρα του παλαιοντολόγου Ρος Γκέλερ που έπαιξε για μια δεκαετία στα «Φιλαράκια», δεν τον ενοχλεί πια.

«Νομίζω ότι το έχω ξεπεράσει», λέει. «Υπήρξε μια μακρά περίοδος που μου προκαλούσε πολύ έντονο εκνευρισμό το να με συνδέουν αποκλειστικά με μια σειρά, με ένα είδος, με μια ιδέα. Πήρα το ρόλο για το ‘Friends’ στα 27 μου, προηγουμένως όμως είχα κάνει τόση δουλειά στο θέατρο. Όλη η προηγούμενη δουλειά μου σβήστηκε. Το κοινό φαινόταν να πιστεύει ότι βγήκα από την κοιλιά της μαμάς μου και μπήκα κατευθείαν στην τηλεοπτική κωμωδία».

Η σχέση με το υπόλοιπο καστ

Στη συνέντευξη, μιλάει και για τη σχέση του με τα υπόλοιπο καστ της θρυλικής και αιωνίως δημοφιλούς σειράς: την Τζένιφερ Άνιστον, την Κόρτνεϊ Κοξ, τον Μάθιου Πέρι, την Λίζα Κούντροου και τον Ματ ΛεΜπλανκ:

«Είχαμε πρόσφατα ένα reunion δείπνο στο σπίτι της Κόρτνεϊ. Όλοι χανόμαστε κατά καιρούς, όλοι έχουν οικογένειες, οι περιστάσεις αλλάζουν τις σχέσεις αλλά η επαφή διατηρείται. Θα έλεγα ότι είμαι πιο κοντά στον Ματ ΛεΜπλανκ σε τακτική βάση. Είμαι ο μόνος που μένει στη Νέα Υόρκη».

«Ο κόσμος αγαπά το Friends επειδή εκτυλίσσεται στην εποχή ακριβώς πριν τα smartphones και τα social media»

Ερωτηθείς ποιο στοιχείο της σειράς είναι αυτό που πάνω απ’ όλα αγγίζει ακόμα τις ευαισθησίες ενός ευρύτατου κοινού, ο Ντέιβιντ Σουίμερ πιστεύει ότι είναι πολύ καθοριστικό το γεγονός ότι η σειρά ξετυλίχτηκε στην εποχή πριν από τα smartphones και τα social media:

«Είχα δει τις προάλλες σε ένα εστιατόριο στο Λονδίνο, πέντε νεαρές γυναίκες να κάθονται παρέα στο ίδιο τραπέζι χωρίς να μιλάνε μεταξύ τους. Ήταν όλες απορροφημένες στα κινητά τους και επικοινωνούσαν μόνο για να ενημερώσουν η μία την άλλη τι έγραφαν ή τι έβλεπαν στη συσκευή τους. Ακόμα κι όταν στρέφονταν δηλαδή η μία πιο κοντά στην άλλη, η προσοχή ήταν στραμμένη στο κινητό. Γι’ αυτό νομίζω το ‘Friends’ προκαλεί τόσο έντονη νοσταλγία, επειδή αντιπροσωπεύει μια εποχή ακριβώς πριν την βαθιά αλλαγή που έφεραν τα smartphones και τα social media που έχουν απορροφήσει όλη την προσοχή μας. Ήταν απλά έξι άνθρωποι που καθόντουσαν να μιλήσουν μεταξύ τους…».

Headlines