Μεγάλη Βρετανία – ΕΕ: Το χρονικό μιας… ιδιάζουσας σχέσης
Ήταν Ιούνιος του 1975. Η τότε αρχηγός του αντιπολιτευόμενου Συντηρητικού κόμματος, Μάργκαρετ Θάτσερ, προσπαθεί να πείσει τους Βρετανούς να ψηφίσουν «ναι» στο επικείμενο δημοψήφισμα για τη συνέχιση της παραμονής της χώρας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα
- Μεθοδεύσεις και προσπάθειες επηρεασμού των ιατροδικαστών στο συγκλονιστικό θρίλερ της Αμαλιάδας
- «Είσαι ενδοτικός», «Μην είσαι κατά συρροή δειλός»: Συνεχίζεται ο πόλεμος Νετανιάχου και Γκαντζ
- Νετανιάχου: «Θα δράσουμε κατά των Χούθι, όπως δράσαμε κατά των τρομοκρατών του Ιράν»
- Πόσο θα κοστίσει στην τσέπη των Ελλήνων αν ενεργοποιηθεί η «βόμβα» Τραμπ για 5% του ΑΕΠ σε αμυντικές δαπάνες
Ήταν Ιούνιος του 1975. Η τότε αρχηγός του αντιπολιτευόμενου Συντηρητικού κόμματος, Μάργκαρετ Θάτσερ, προσπαθεί να πείσει τους Βρετανούς να ψηφίσουν «ναι» στο επικείμενο δημοψήφισμα για τη συνέχιση της παραμονής της χώρας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.
«Έχω βρει μεγάλη υποστήριξη της ιδέας για την ένταξη της Βρετανίας στην Ευρώπη και νομίζω ότι η στήριξη αυτή είναι βαθύτερη από την υποστήριξη της ηγεσίας» είχε πει μεταξύ άλλων η ηγέτης των Τόρις.
Το Ηνωμένο Βασίλειο είχε υπογράψει τη συνθήκη ένταξης τον Ιανουάριο του 1973, κατά την πρώτη διεύρυνση, μαζί με τη Δανία και την Ιρλανδία, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των κρατών μελών σε εννέα. Ωστόσο η συζήτηση για το εάν η χώρα έπρεπε να είναι μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έπαψε ποτέ στο εσωτερικό της.
Δυο μέρες μετά τη δήλωση της Θάτσερ το 67,2% των Βρετανών ψήφισαν υπέρ της παραμονής της χώρας τους στην Ευρώπη. Ωστόσο η χώρα συνέχισε να είναι με το ένα πόδι έξω από την ΕΟΚ και η τάση αυτή διατηρήθηκε και αργότερα, όταν η σιδηρά κυρία, που πάντοτε αντιμετώπιζε την Ευρώπη μόνον ως μια ενιαία αγορά, ανέλαβε τα ηνία της χώρας.
Το Ηνωμένο Βασίλειο αρνήθηκε να υπογράψει τη Συνθήκη του Σένγκεν, απαίτησε και κατάφερε να έχει ειδικό καθεστώς για τη συνεισφορά του στον κοινό προϋπολογισμό και δεν εισήγαγε το ευρώ ως νόμισμα του. Μετά τη δεκαετή διακυβέρνηση του φιλοευρωπαίου Τόνι Μπλερ και του Εργατικού κόμματος, τα τελευταία χρόνια στη χώρα δημιουργήθηκε ένα νέο κίνημα ευρωσκεπτικισμού.
Ο Νάιτζελ Φάρατζ έγινε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά πρόσωπά της τάσης αυτής. Θέλοντας από τη μια πλευρά να πιέσει τον Φάρατζ και από την άλλη την ΕΕ να κάνει υποχωρήσεις έναντι της χώρας του, ο Συντηρητικός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον προκήρυξε, το 2015, δημοψήφισμα με το ερώτημα της παραμονής της χώρας στην Ευρώπη.
Στο δημοψήφισμα του 2016 οι Βρετανοί ψήφισαν και το αποτέλεσμα υπέρ της αποχώρησης εξέπληξε πολλούς. Όχι όμως τους ανθρώπους που οργάνωσαν την καμπάνια του «Όχι» οι οποίοι κατάφεραν να πείσουν την πλειοψηφία με απλά αλλά δυνατά συνθήματα όπως το «Ας ξαναπάρουμε τον έλεγχο». Φυσικά, οι Βρυξέλλες δεν έκρυψαν ποτέ την απογοήτευσή τους για το συγκεκριμένο γεγονός.
Η ΕΕ που έως πρότινος μόνο διευρυνόταν, χάνει για πρώτη φορά μια χώρα μέλος, που ήταν ανάμεσα στις πιο μεγάλες και πλούσιες. Ο πληθυσμός τις θα μειωθεί κατά 54 εκατομμύρια και η έκταση του θα συρρικνωθεί κατά 5%. Οι Βρετανοί, που πάντοτε αγαπούσαν να μισούν την ΕΕ, θα πρέπει να διανύσουν όλο το δρόμο της διαδικασίας ένταξης εάν κάποτε θελήσουν να επιστρέψουν.
Πηγή: onetv.gr
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις