The Brando : Από ησυχαστήριο του αμερικανού ηθοποιού, ειδυλλιακό exlusive resort

Στην αρχή δεν φαίνεται καθόλου, κρυμμένη, χαμένη μέσα στο αχανές μπλε του Ειρηνικού Ωκεανού. Χρειάζεται να μεγεθύνεις πολύ τον χάρτη στην οθόνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή σου για να εντοπίσεις το σύμπλεγμα νησιών που ονομάζεται Γαλλική Πολυνησία. Και ακολούθως πρέπει να μεγεθύνεις ακόμα, όσο γίνεται περισσότερο, για να διακρίνεις επιτέλους αυτόν τον απειροελάχιστο κόκκο γης που αποτελεί τον σημερινό προορισμό μας. Τη μικροσκοπική κουκκίδα, στην πραγματικότητα ένα «δαχτυλίδι» άμμου με τη θάλασσα να το περιβάλλει αλλά και να γεμίζει το εσωτερικό του, που ονομάζεται ατόλη Τετιαρόα. Εκεί φτάνουμε σήμερα, με αεροπλάνα και βαπόρια (είναι ένα μακρύ και ακριβό ταξίδι), για να ξαποστάσουμε στο θέρετρο «The Brando». Που ναι, το όνομά του δικαίως φέρνει στο μυαλό σας τον θρυλικό αμερικανό ηθοποιό, αφού ο Μάρλον Μπράντο υπήρξε ιδιοκτήτης της ατόλης αλλά και συνιδρυτής του ξενοδοχείου που λειτουργεί εκεί. Πάμε όμως να πάρουμε το παραμύθι – ένα παραμύθι με πολύ ήλιο, πολλή θάλασσα και πολύ έρωτα – από την αρχή.

Η νήσος-ατόλη Τετιαρόα ανήκει στα Society Islands της Γαλλικής Πολυνησίας, της υπερπόντιας κοινότητας της Γαλλίας που βρίσκεται στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό. Μεγαλύτερο ανάμεσα στα νησιά της περιοχής είναι η Ταϊτή, όπου βρίσκεται και η πρωτεύουσα της Γαλλικής Πολυνησίας, η Παπεέτε. Εκεί, στην Ταϊτή, έφτασε στις 26 Οκτωβρίου 1788, έπειτα από δεκάμηνο ταξίδι, το πλοίο Μπάουντι του Βασιλικού Ναυτικού της Βρετανίας. Το πλήρωμά του είχε ως αποστολή να ερευνήσει και να συλλέξει δείγματα από το δέντρο Αρτόκαρπος (της οικογένειας από την οποία προέρχεται και το όλο και πιο δημοφιλές στη Δύση εξωτικό jackfruit) με σκοπό να χρησιμοποιήσει τους καρπούς του, από τις βασικές τροφές των ντόπιων, για τη φθηνή διατροφή των σκλάβων. Το Μπάουντι έμεινε δεμένο για πέντε μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων οι ναυτικοί γοητεύτηκαν από τη χαλαρή ζωή των ιθαγενών – υπήρξαν και εκείνοι που παντρεύτηκαν γυναίκες της Ταϊτής. Η αυταρχικότητα του καπετάνιου Γουίλιαμ Μπλάι, οι κακές συνθήκες ζωής και το όνειρο της ευζωίας στην εξωτική αυτή γωνιά, οδήγησαν στην περίφημη Ανταρσία του Μπάουντι, με τον Μπλάι και τους υποστηρικτές του να υποχρεώνονται, ενώ βρίσκονταν τριάντα ναυτικά μίλια από τη νήσο Τοφούα, να εγκαταλείψουν το πλοίο με μία βάρκα.

Ο Φλιν, ο Γκέιμπλ και ο Μπράντο

Πολλές δεκαετίες μετά, το 1932, οι Τσαρλς Νόρντχοφ και Τζέιμς Νόρμαν Χολ έγραψαν το βασισμένο στα ιστορικά στοιχεία μυθιστόρημα «Mutiny on the Bounty». Το 1933, ο Ερολ Φλιν έκανε το κινηματογραφικό ντεμπούτο του ερμηνεύοντας στην αυστραλιανής παραγωγής ταινία «In the Wake of the Bounty» τον ρόλο του αρχιστασιαστή Φλέτσερ Κρίστιαν. Τον ίδιο ρόλο ερμήνευσε ο Κλαρκ Γκέιμπλ το 1935, σε μια νέα κινηματογραφική εκδοχή της ναυμαχίας με τον τίτλο «Mutiny on the Bounty», ενώ το 1962 «Η Ανταρσία του Μπάουντι» έγινε για άλλη μία φορά ταινία από τη Metro-Goldwyn-Mayer, σε σκηνοθεσία του Λιούις Μάιλστοουν. Και εδώ μπαίνει στην ιστορία μας και στην ιστορία της Γαλλικής Πολυνησίας ο Μάρλον Μπράντο. Ο οποίος επιλέχθηκε για να ερμηνεύσει τον Φλέτσερ Κρίστιαν, έχοντας απέναντί του, στον ρόλο του πλοιάρχου Γουίλιαμ Μπλάι, τον Τρέβορ Χάουαρντ. Ο σταρ (που όπως λέγεται κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων στην Ταϊτή έδειξε με την άσχημη συμπεριφορά του την πιο αντιπαθητική και σκοτεινή πλευρά του εαυτού του) ερωτεύτηκε τη Γαλλική Πολυνησία αλλά και την Ταρίτα Τεριπάια, τη γεννημένη στην Μπόρα Μπόρα ηθοποιό που ο ίδιος επέλεξε για να παίξει έναν χαρακτηριστικό ρόλο και την οποία στη συνέχεια παντρεύτηκε. Hταν η τρίτη σύζυγός του (χώρισαν το 1972), με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Σάιμον Τεϊχότου και την Ταρίτα Τσεγέν, η οποία έγινε η πρωταγωνίστρια ενός οικογενειακού δράματος όταν ο ετεροθαλής αδελφός της Κρίστιαν Μπράντο σκότωσε τον εραστή της Νταγκ Ντρολέ. Μερικά χρόνια μετά η άτυχη και δυστυχισμένη Τσεγέν αυτοκτόνησε.

Ενα resort γεννιέται

Πίσω όμως στην εποχή της ανέφελης ευτυχίας, τότε που η αγάπη του σταρ για την Ταϊτή τον έφερε και στην ατόλη Τετιαρόα, περίπου τριάντα ναυτικά μίλια από την Παπεέτε. Ο Μπράντο άρχισε να την επισκέπτεται ξανά και ξανά, ώσπου κάποια στιγμή, το 1967, έπειτα από μια αρκετά πολύπλοκη διαδικασία, την αγόρασε. Οι ολόλευκες αμμουδιές της, η τιρκουάζ λιμνοθάλασσα, τα δάση με τους φοίνικες και με τα πολύχρωμα εξωτικά πουλιά ήταν τα «υλικά» που συνέθεσαν τον δικό του, τον προσωπικό παράδεισό του. Εναν τόπο σπάνιας βιοποικιλότητας αλλά και σπάνιας ομορφιάς. Εκεί έφτιαξε το σπίτι όπου δραπέτευε όταν ήθελε να ξεκουραστεί, εκεί πέρασε όπως είχε ο ίδιος εξομολογηθεί μερικές από τις πιο ευτυχισμένες ημέρες της ζωής του, φιλοξενώντας συχνά τους διάσημους φίλους του. Το 1999, μαζί με τον επιχειρηματία Ρίτσαρντ Μπέιλι, που επίσης έτρεφε μεγάλη αγάπη για την Ταϊτή και τα πέριξ αυτής, συνεργάστηκαν για τη δημιουργία στην Τετιαρόα ενός resort πολυτελείας που θα παρείχε στους επισκέπτες υψηλές παροχές, λειτουργώντας όμως με τρόπο που δεν θα επιβάρυνε το περιβάλλον. Αποστολή του «The Brando» είναι, σύμφωνα με την εταιρεία που εξακολουθεί να το λειτουργεί, «να προσφέρουμε μία από τις πιο αυθεντικές αλλά και πολυτελείς ταξιδιωτικές εμπειρίες που μπορεί να απολαύσει κανείς σε όλον τον κόσμο, με τρόπο όμως φιλικό προς το οικοσύστημα και προς την κουλτούρα και τον πολιτισμό της περιοχής όπου δραστηριοποιούμαστε».

Στο «The Brando» φθάνεις αεροπορικώς από την Ταϊτή. Μιλάμε, φυσικά, για ιδιωτική πτήση, καθώς δεν υπάρχουν τακτικά δρομολόγια. Οι 35 βίλες του ξενοδοχείου βρίσκονται πάνω στην παραλία, εκεί που τελειώνει το φοινικόδασος, και είναι χτισμένες στο τοπικό αρχιτεκτονικό ιδίωμα. Εξ αυτών οι τριάντα είναι των 96 τ.μ. και διαθέτουν κουζίνα, σαλόνι, τραπεζαρία, ένα υπνοδωμάτιο και ιδιωτική πισίνα. Υπάρχουν ακόμη τέσσερις βίλες των 168 τ.μ. με δύο υπνοδωμάτια, μία των 246 τ.μ. και τρία υπνοδωμάτια και μία κατοικία πάλι των τριών υπνοδωματίων, πιο απομονωμένη από το υπόλοιπο συγκρότημα ώστε ο ενοικιαστής της να απολαμβάνει απόλυτη ιδιωτικότητα. Οι τιμές αυτή την περίοδο (με ελάχιστη διάρκεια διαμονής τις δύο νύχτες) ξεκινούν από 3.300 ευρώ (η διανυκτέρευση) για τη βίλα του ενός υπνοδωματίου, 6.600 για εκείνη των δύο και 9.900 για τη βίλα των τριών υπνοδωματίων. Κοστίζουν, ως γνωστόν, αρκετά και δεν είναι δυστυχώς για όλους οι επίγειοι παράδεισοι. Αν όμως υποθέσουμε πως κάποιος έχει τα χρήματα και θέλει να τα διαθέσει, τι άλλο μπορεί να κάνει στο «The Brando» εκτός από ηλιοθεραπεία στην παραλία; Μπορεί να κάνει spa. Να απολαύσει φαγητό υψηλών προδιαγραφών στα μενού που έχουν σχεδιάσει οι σεφ Σεντρίκ Ολιβό και Κέλβιν Ο-Ιεόνγκ (ο τελευταίος υπογράφει τις vegan συνταγές) με πρώτες ύλες που καλλιεργούνται στους κήπους του ξενοδοχείου ή ιαπωνική κουζίνα παρασκευασμένη από τον σεφ Κέιτο Νακαμούρα στο νέο εστιατόριο «Nami». Το ξενοδοχείο επίσης παρέχει τη δυνατότητα για αρκετές δραστηριότητες, όπως ποδηλασία, snorkeling, παρακολούθηση εξωτικών πουλιών, καταδύσεις, εξορμήσεις με σκάφη, με κανό ή με καγιάκ. Οπως διαθέτει και βιβλιοθήκη όπου γίνονται διαλέξεις και εκδηλώσεις για τον πολυνησιακό πολιτισμό, για την ιστορία και για τον τρόπο ζωής των ιθαγενών.

Αυτά τα λίγα. Δεν χρειάζονται, είναι η αλήθεια, περισσότερα σε έναν τόπο όπου πηγαίνεις για να βρεις την ηρεμία, μακριά από όλους και από όλα. Στον εξωτικό τόπο που είχε επιλέξει και ο Μπαράκ Ομπάμα να απομονωθεί, προκειμένου να γράψει τα απομνημονεύματά του. Εκεί που το διάφανο γαλάζιο της λιμνοθάλασσας ξεκουράζει το μάτι και το μυαλό σου και που ο νανουριστικός ήχος των φύλλων του φοίνικα στο ελαφρύ αεράκι του μεσημεριού συνοδεύει τα πιο όμορφα όνειρά σου. Εκεί όπου όλα είναι όμορφα. Τόσο όμορφα, που όπως έλεγε και ο Μάρλον Μπράντο, είναι εντελώς αδύνατον να βρεις τις κατάλληλες λέξεις για να τα περιγράψεις!

*Μην χάσετε το νέο τεύχος του BHMAgazino που κυκλοφορεί με ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής