Σε τεντωμένο σκοινί βρίσκεται και πάλι, λίγους μήνες μετά τη συμφωνία Τουρκίας – Ρωσίας που υπεγράφη στο Σότσι, η Συρία.
Η σημερινή επίθεση των δυνάμεων του Άσαντ στο Ιντλίμπ, πέραν των Σύρων και Τούρκων στρατιωτών, φέρνει στο προσκήνιο μια πολύ σημαντική και πικρή αλήθεια. Όπως υπογραμμίζει το ρεπορτάζ της γερμανικής Deutsche Welle, η συμφωνία Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και Βλαντιμίρ Πούτιν που έχει υπογραφεί στο Σότσι έχει ουσιαστικά καταρρεύσει.
Δεν πρόκειται όμως για μια απλή διαφωνία σε ό,τι αφορά την προέλαση των δυνάμεων του Άσαντ στην περιοχή του Ιντλίμπ. Αλλά για την κορυφή του παγόβουνου για τις εξελίξεις ανατολικά του Ευφράτη και όχι μόνο εντός της Συρίας.
Η στιγμή που άλλαξε τα πάντα
Όπως τονίζουν αναλυτές στην Τουρκία η στάση της Ρωσίας στην Συρία άλλαξε μετά την στάση της Άγκυρας στην Λιβύη με την ανοιχτή στήριξη στον Σαράτζ παρά την διαφωνία της Μόσχας.
Σε αυτή την περίπλοκη γεωπολιτική σκακιέρα, ο Βαλντιμίρ Πούτιν στηρίζει τον Χαφτάρ. Έτσι ουσιαστικά τόσο στη Συρία, όσο και στην Λιβύη, Τουρκία και Ρωσία βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα.
Από την πλευρά του ο τούρκος πρόεδρος αναχωρώντας το πρωί της Δευτέρας για την Ουκρανία ανακοίνωσε ότι το τουρκικό πυροβολικό και η πολεμική αεροπορία απάντησαν στα πυρά των δυνάμεων του Άσαντ στοχεύοντας σε 40 σημεία που εντοπίστηκαν και σκότωσαν τουλάχιστον 35 στρατιώτες των καθεστωτικών δυνάμεων.
«Οι δυνάμεις του Άσαντ αποτελούν στόχο του τουρκικού στρατού»
Ο ίδιος είπε πως ενημερώθηκε η ρωσική πλευρά και συστήθηκε να μην μπει στη μέση για να εμποδίσει τις τουρκικές επιθέσεις κατά του στρατού του Άσαντ. «Ξεκαθαρίσαμε ότι στόχος μας δεν είναι οι ρωσικές δυνάμεις» ξεκαθάρισε.
Δηλώσεις έκανε και ο κ. Ομέρ Τσελίκ, λέγοντας ότι πλέον οι δυνάμεις του Άσαντ αποτελούν στόχο του τουρκικού στρατού στην περιοχή.
Πρέπει να σημειωθεί ότι οι βολές του πυροβολικού του Άσαντ που σκότωσαν 4 τούρκους στρατιώτες και τραυμάτισαν άλλους 9 έγιναν την ώρα που μετακινούνταν νέες τουρκικές δυνάμεις που έφθασαν στην περιοχή προς ενίσχυση του τουρκικού στρατού στο Ιντλίμπ.
Αναλυτές τονίζουν ότι μετά από αυτή την επίθεση τίποτε δεν θα είναι πια ίδιο στο Ιντλίμπ και πως η συμφωνία Τουρκίας – Ρωσίας που έχει υπογραφεί στο Σότσι έχει ουσιαστικά καταρρεύσει.
Γιατί ο διχασμός της Λιβύης εξυπηρετεί Πούτιν και Ερντογάν
Παράλληλα και ενώ Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν και Βλαντιμίρ Πούτιν εμφανίζονται ως αντίπαλοι σε όλα τα στρατόπεδα φαίνεται ότι είναι οι μοναδικοί κερδισμένοι από τον διχασμό στη Λιβύη.
Μια νίκη που συνοδεύεται από ένα αδύναμο ΝΑΤΟ και μια αναιμική αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία δείχνει, μπορεί να καταδικάζει τις ξένες παρεμβάσεις στην περιοχή, ωστόσο εμφανίζεται αδύναμη και διχασμένη.
Αυτό, διότι η μακρόχρονη απουσία της Ευρώπης και των ΗΠΑ, αλλά και η συνεχής πίεση από τα Ηνωμένα Έθνη άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο τόσο στην Τουρκία, όσο και στην Ρωσία να αυξήσουν την επιρροή τους στη Λιβύη, ενώ είχαν πρώτα φροντίσει για μια εκεχειρία στη Συρία.
Ποιος υποστηρίζει ποιον στην εξίσωση της Λιβύης…
Τόσο η Τουρκία, όσο και το Κατάρ υποστηρίζουν την κυβέρνηση της Τρίπολης που έχει αναγνωριστεί από τα Ηνωμένα Έθνη. Η κυβέρνηση του Σάρατζ βρίσκεται σε μακρόχρονη σύγκρουση με τον Εθνικό Λιβυκό Στρατό (LNA) του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ, ο οποίος πήρε τον έλεγχο στα ανατολικά και νότια της χώρας μετά από τέσσερα χρόνια μάχης.
Ο Χαφτάρ βρήκε, μάλλον ανέλπιστα, υποστηρικτές στους εχθρούς της Τουρκίας και του Κατάρ στη Μέση Ανατολή. Δηλαδή στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Αίγυπτο.
Ωστόσο, τον τελευταίο χρόνο στην ήδη πολύπλοκη λιβυκή εξίσωση μπήκε και η Ρωσία στέλνοντας μισθοφόρους, οι οποίοι συνδέονται με την ομάδα του Κρεμλίνου Wagner, με σκοπό την υποστήριξη του Χαφτάρ.
«Η συνεχιζόμενη απουσία της Ευρώπης και της Αμερικής και η συνεχής πίεση από τα Ηνωμένα Έθνη έχουν αφήσει περιθώρια για την Τουρκία και τη Ρωσία να ανακαλύψουν μια συμφωνία που θα προωθήσει τόσο ατομικά, όσο και αμοιβαία τα συμφέροντά τους, υπονομεύοντας την επιρροή της Δύσης στη Μεσόγειο» είχε πει προ ημερών σε άρθρο του στο Newsweek πρώην αμερικανός διπλωμάτης.
Καλύτερα κάτι παρά τίποτα…
Κάτι που ταιριάζει τόσο τους στόχους της Τουρκίας, όσο και της Ρωσίας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας της Λιβύης βρίσκεται στα ανατολικά, ωστόσο και η Δύση έχει πόρους.
Και η λογική δείχνει ότι Ρωσία και Τουρκία σκέφτονται το ίδιο πράγμα. Δηλαδή ότι «κάτι είναι πολύ καλύτερο από τίποτα», ειδικά εάν αυτό συνοδεύεται από ένα αποδυναμωμένο ΝΑΤΟ και μια διχασμένη Ευρωπαϊκή Ένωση.
