Οι τρεις βόμβες της κυβέρνησης – Μεταναστευτικό, εθνικά θέματα, πλειστηριασμοί

Η περίοδος χάριτος της κυβέρνησης έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί μετά από 7 μήνες πια στην εξουσία. Η ανοχή των πολιτών φτάνει στο τέλος και η αξιολόγηση των πεπραγμένων της παρούσας διακυβέρνησης θα γίνεται όλο και πιο αυστηρή.

Ο πρωθυπουργός βρίσκεται αντιμέτωπος με τρεις «βόμβες» που είναι ικανές να συνθλίψουν το αφήγημά του και να δημιουργήσουν εικόνα καταρχήν επικοινωνιακής κατάρρευσης της κυβερνητικής αξιοπιστίας.

Το προσφυγικό-μεταναστευτικό, η άρσης της προστασίας της πρώτης κατοικίας και τα ελληνοτουρκικά αποτελούν σοβαρή δοκιμασία για το κύρος της κυβέρνησης και τη σχέση με την κοινωνία.

Η… κανονικότητα των πλειστηριασμών

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήρθε στην εξουσία με βασικό του αφήγημα τη στήριξη της μεσαίας τάξης και την προστασία των κοινωνικά αδύναμων. Μίλησε για την επιστροφή στην κανονικότητα παρουσιάζοντας ως «αριστερή ιδεοληψία» την επί ΣΥΡΙΖΑ πενταετή συνέχιση της μνημονιακής περιόδου που άνοιξε το 2010.

Τώρα αυτή η κανονικότητα συνθλίβεται από το φόβο του ισπανικού παραδείγματος και την αβεβαιότητα που προκαλεί η άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας.

Μάλιστα η τοποθέτηση του αντιπροέδρου της ΕΚΤ Λουίς ντε Γκίντος που έθεσε ως προϋπόθεση για να συζητηθεί η  μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων την άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας δείχνει ότι η κυβέρνηση βαδίζει κυριολεκτικά πάνω σε ένα οικονομικό και πολιτικό ναρκοπέδιο.

Αν το αντίτιμο για τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων είναι οι μαζικοί πλειστηριασμοί εκτός από τον κίνδυνο να δημιουργηθούν άστεγοι, κινδυνεύει να μετατραπεί σε αδειανό πουκάμισο και η ατζέντα για τη μείωση των φόρων που κατά τον κ. Μητσοτάκη θα φέρουν την επανεκκίνηση της οικονομίας και θα οδηγήσουν σε επενδύσεις.

Σε αυτή την κοινωνική αβεβαιότητα προστίθενται πλέον και οι δηλώσεις υπεράσπισης των πλειστηριασμών και της άρσης της «απόλυτης» προστασίας της πρώτης κατοικίας.

Οι δηλώσεις του Άδωνι Γεωργιάδη παρά το γεγονός ότι προκάλεσαν τις σφοδρές αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, είχαν την πλήρη κάλυψη του μεγάρου Μαξίμου. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας επί διήμερο καλύπτει τον υπουργό Ανάπτυξης και υποστηρίζει ότι με το νέο πτωχευτικό δίκαιο που θα τεθεί σε ισχύ από την 1^η Μαΐου θα προστατεύονται μόνο οι αδύναμοι και όχι οι «πονηροί» και «στρατηγικοί κακοπληρωτές».

Εντούτοις όμως, η κυβέρνηση παραμένει έκθετη στην κριτική σύσσωμης της αντιπολίτευσης για κοινωνική αναλγησία, κυνισμό και νεοφιλελεύθερη ατζέντα στην οικονομία.

Οι έως τώρα εκκλήσεις του κ. Γεωργιάδη, του Χρήστου Σταϊκούρα και του Στέλιου Πέτσα προς τους πολίτες να ενταχθούν στο υφιστάμενο πλαίσιο προστασίας μέχρι τις 30 Απριλίου δεν φαίνεται να αποτελούν πειστικές απαντήσεις για να καθησυχάσουν τους δανειολήπτες που ζουν με το άγχος της διατήρησης της στέγης τους.

Προσφυγικό με παλινωδίες και αναποτελεσματικότητα

Το πεδίο στο οποίο επίσης η κυβέρνηση έχει έκδηλη αμηχανία είναι το προσφυγικό-μεταναστευτικό. Οι παλινωδίες σ’ αυτό τον τομέα είναι πάρα πολλές μέσα σε λίγους μήνες.

Εκφράστηκαν με τη βιασύνη να διατυπωθεί το δόγμα πως δεν υφίστανται προσφυγικό ζήτημα, παρά μόνον μεταναστευτικές ροές.

Στο πλαίσιο αυτό διακηρύχτηκε ένα πλαίσιο παρεμβάσεων και νομοθετικών ρυθμίσεων που εξέθεταν την κυβέρνηση σε κριτικές για ακροδεξιά διολίσθηση. Στη συνέχεια ήρθε η απόπειρα εμπλοκής του υπουργείου Άμυνας στο θέμα για να καταλήξει τελικά η κυβέρνηση να επανιδρύσει το υπουργείο Μετανάστευσης το οποίο είχε καταργήσει εντάσσοντάς το στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Τα ήξεις αφίξεις με τα κλειστά κέντρα κράτησης καθώς ακόμα και η Κομισιόν έχει ενστάσεις, η αδυναμία αποσυμφόρησης των νησιών και συνεργασίας με τις τοπικές αρχές στην Ηπειρωτική Ελλάδα για τη μεταφορά μεταναστών και προσφύγων, καθώς και οι πειραματισμοί με τα περιορισμένης έκτασης πλωτά φράγματα της ντροπής με πρόσχημα την καλύτερη φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων συνθέτουν ένα εκρηκτικό μίγμα.

Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση βρίσκεται εγκλωβισμένη στην προεκλογική της ρητορεία και στην μετεκλογική αναποτελεσματικότητα των προεκλογικών της διακηρύξεων.

Μάλιστα με όλα αυτά η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη έχει καταφέρει να βάλλεται ταυτόχρονα και από τα αριστερά της για έλλειψη ανθρωπισμού και καταπάτηση δικαιωμάτων αλλά και από τα δεξιά της επειδή δεν μπορεί να ανακόψει τις ροές και να εκδιώξει με επιστροφές προς την Τουρκία όσους δεν δικαιούνται άσυλο.

Η τωρινή κατάσταση στη Μόρια της Λέσβου δείχνει πως ούτε η λογική της πυγμής, της αστυνόμευσης αλλά και των εκβιασμών προς τους αλλοδαπούς που βρίσκονται στα Κέντρα υποδοχής των νησιών μπορούν να εκτονώσουν την κατάσταση.

Αντιθέτως οι χειρισμοί της κυβέρνησης δίνουν σε ορισμένες περιπτώσεις την ευκαιρία να διαμορφώνεται στο εσωτερικό της μια διακριτική δεξιά τάση που δανείζεται την ατζέντα της ακροδεξιάς στο προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα. Πέραν των δηλώσεων του κ. Γεωργιάδη για «σχέδιο αλλοίωσης της χώρας» τη στιγμή ενός πολύνεκρου ναυαγίου προσφύγων, έρχονται και δηλώσεις «έκπληξη» από βουλευτές όπως ο κ. Τζαβάρας που μιλούν για «ιδιότυπη κατοχή» της Μανωλάδας από αλλοδαπούς. Και όλα αυτά τη στιγμή που στο Μαραθώνα επανέρχονται στην επικαιρότητα γκανκστερικές συμπεριφορές Ελλήνων εργοδοτών και επιστατών κατά αλλοδαπών εργατών όπως είχε συμβεί προ ετών με τις περίφημες φράουλες της Μανωλάδας. 

Σπασμωδικές κινήσεις στα ελληνοτουρκικά

Μπαστούνια τα έχει βρει η κυβέρνηση και στα ελληνοτουρκικά. Οι υπερφίαλες προεκλογικές δηλώσεις που απέδιδαν στην προηγούμενη κυβέρνηση την επιθετικότητα της Τουρκίας καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος μέρα με την ημέρα. Τα πράγματα αποδεικνύονται πολύ περισσότερο σοβαρά.

Η προηγούμενη ρητορική περί απομονωμένης διπλωματικά Τουρκίας από τη διεθνή κοινότητα δεν δείχνουν να έχουν κάποιο πρακτικό αντίκρισμα. Η κυβέρνηση βρίσκεται ενδεχομένως προ τετελεσμένων με το παράνομο μνημόνιο Τουρκίας Λιβύης για την ΑΟΖ.

Οι σπασμωδικές κινήσεις και απειλές προς την Ευρώπη για το λιβυκό ζήτημα την ώρα που η Γερμανία ρίχνει πόρτα στην Ελλάδα και καλεί την Τουρκία στο Βερολίνο φαντάζουν ατελέσφορες.

Η Άγκυρα συνεχίζει την παραβατική της συμπεριφορά στην Κυπριακή ΑΟΖ και επεκτείνεται στο Αιγαίο.

Οι δηλώσεις και τα αυστηρά μηνύματα που κυρίως εκφράζονται από το υπουργείο Άμυνας με αποκορύφωμα πως ότι απειλείται δεν αποστρατιωτικοποιείται, στα μάτια της κοινής γνώμης δείχνουν να ποντίζονται στα νερά του Αιγαίου μαζί με τα καλώδια του τουρκικού σκάφους Oruc Reis που παραβίαζε την ελληνική υφαλοκρηπίδα για να διεξάγει έρευνες.

Οι υψηλοί τόνοι, εναλλάσσονται με τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) και τανάπαλιν.

Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση εξαντλείται σε αλληλοκατηγορίες με το ΣΥΡΙΖΑ για τα «ανταλλάγματα» από τη σύσφιξη των ελληνοαμερικανικών σχέσεων και την ίδια στιγμή η αναβάθμιση των σχέσεων με το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία ως ανάχωμα στην τουρκική προκλητικότητα, δημιουργούν καινούργιες ανισορροπίες στις παραδοσιακά καλές σχέσεις της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο και το Ιράν.

Μέσα σε όλα αυτά το θέμα της προσφυγής στη Χάγη στη δημόσια σφαίρα συζητείται με άναρχο τρόπο και η κυβέρνηση δείχνει να πορεύεται χωρίς σαφή στρατηγική για το πώς θα αντιμετωπίσει την τουρκική προκλητικότητα και πως θα πετύχει την ύφεση στην ένταση που αυτή προκαλεί.

Αποκορύφωμα όλων αυτών οι επαναλαμβανόμενες δηλώσεις του αναπληρωτή συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού Θάνου Ντόκου για τη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, οι οποίες ανασκευάζονται, ενώ την ίδια στιγμή το Μαξίμου αποστασιοποιείται και ο κ. Ντόκος θέτει στη διάθεση του πρωθυπουργού την παραίτησή του.

Χάνει τον μοναδικό πολιτικό συνομιλητή;

Τελικά από τα τρία αυτά μέτωπα και ιδίως από τα δύο πρώτα, (πρώτη κατοικία και προσφυγικό) η κυβέρνηση φαίνεται να χάνει έναν συνομιλητή της και εν δυνάμει σύμμαχό της, το ΚΙΝΑΛ.

Οι σχέσεις του τελευταίου με το ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να μπαίνουν σε άλλη βάση όπως αποκάλυψε και το «Βήμα» και τα κανάλια επικοινωνίας μέσω τρίτων σε πρώτη φάση ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα και τη Φώφη Γεννηματά βρίσκονται σε διαρκή κινητικότητα.

Είναι δε χαρακτηριστικό το γεγονός ότι άνοιξε βεντέτα ανάμεσα στη Φώφη Γεννηματά και τον Άδωνι Γεωργιάδη για τις δηλώσεις του τελευταίου για την πρώτη κατοικία. Μάλιστα ο υπουργός Ανάπτυξης κατηγόρησε προσωπικά την κα Γεννηματά ότι αντιγράφει μεθόδους του ΣΥΡΙΖΑ και διαστρεβλώνει τα λεγόμενά του.

Το κλίμα που υπάρχει δε, στις τάξεις των υποστηρικτών του κ. Γεωργιάδη και γενικότερα στη ΝΔ είναι πως «το ΚΙΝΑΛ συριζοποιείται» και όχι πως «πασοκοποιείται ο ΣΥΡΙΖΑ».

Αυτή η πολιτική αριθμητική των συσχετισμών στη βουλή σε πρώτη φάση φαίνεται πως δεν παράγει κάποιο απτό αποτέλεσμα. Όμως είναι σίγουρο ότι δυσκολεύει και θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο στο μέλλον την άσκηση των εσωκομματικών ισορροπιών από τον κ. Μητσοτάκη, ιδίως αν αλλάξει η εικόνα κοινωνικής αποδοχής που εμφανίζει προς ώρας η κυβέρνηση στις δημοσκοπήσεις.

Στην πραγματικότητα αν ο συσχετισμός του πολιτικού χάρτη εξελιχθεί με τη σύγκλιση ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, τότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα καταστεί όμηρος του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος επηρεάζει έναν ικανό αριθμό βουλευτών της ΝΔ που θα μπορούσε να αποβεί μοιραίος για τη δημιουργία προβλημάτων συνοχής της ΝΔ καθιστώντας εύθραυστη την ως τώρα απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 158 βουλευτών.