Ζούμε σε παράξενη χώρα: προβάλλονται θεμελιωμένες ενστάσεις για το αν ο EastMed είναι εφικτός -διότι η επικρατούσα τάση στην εποχή μας είναι η μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG)- ή  επειδή η κατασκευή του συναρτάται με την επίλυση του Κυπριακού (πχ: Μιχάλης Μαθιουδάκης 7/1/20 και  Αλέξης Ηρακλείδης 11/1/20, εδώ, στα Νέα) – αλλά κανείς δεν δίνει σημασία και διαβάζουμε, λες και όλα τα άλλα έχουν λυθεί, ότι η συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης τορπιλίζει τη δημιουργία του EasτMed. Άρα, «ζήτω ο Χαφτάρ, κάτω ο Σαράζ».

Οπότε προκύπτει αμέσως: «κάτω το Κατάρ, ζήτω η Σαουδική Αραβία» – και τρέχουμε να εξοπλίσουμε εμείς τους φτωχούς Σαούντ με πυραύλους και να ενισχύσουμε με 130 Έλληνες στρατιωτικούς τον αναιμικό στρατό της χώρας τους. Το παροιμιώδες «η Ελλάδα δεν είναι μέρος του προβλήματος της Μέσης Ανατολής αλλά δύναμη σταθερότητας» τείνει να γίνει ανέκδοτο και φαίνεται ότι πάμε γυρεύοντας να «μετακομίσουμε» (Ψυχογιός, 21/1/20, εδώ). Εντόπισε  (4/2/20, εδώ πάλι) ο Γ. Ν. Τζογόπουλος μείζονα ζητήματα: η απόφαση ενέχει κινδύνους γιατί η χώρα εμπλέκεται σε μέτωπα όπου δρουν μεγάλες δυνάμεις με συμφέροντα τελείως διαφορετικά από τα ελληνικά.

Μολοντούτο, τόσο ο EasτMed όσο και η ελληνική συστράτευση εναντίον εχθρών των Σαουδαράβων (Υεμενίτες Χούθι;  Ιρανοί Φρουροί της Επανάστασης; Φίλαρχοι Άραβες φύλαρχοι;) αντιμετωπίζονται σαν διπλωματικές επιτυχίες – που τις υπονομεύει ο αναπληρωτής σύμβουλος ασφαλείας του πρωθυπουργού Θάνος Ντόκας επειδή δήλωσε ότι: α)αν ανακαλυφθούν κοιτάσματα αερίου, β) αν εκτείνονται στις θαλάσσιες ζώνες και των δύο χωρών, γ) αν είναι εμπορεύσιμα, δ) αν η Ελλάδα αποφασίσει ότι αυτό τη συμφέρει, – ε, τότε θα μπορούσε να διαπραγματευθεί συμφωνία συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία. Μέγα σκάνδαλο, είπε την απαγορευμένη λέξη από σίγμα.

Ζούμε σε περίεργη χώρα όπου οι ρεαλιστές θεωρούνται ηλίθιοι ενδοτιστές και ο φανφαρόνικος ανυποχωρητισμός πουλιέται ως στρατηγική σκέψη. Πανάκριβα μάλιστα, όπως μας έχει δείξει επανειλημμένα η ελληνική ιστορία.

Headlines