Η εχθροπάθεια ενός περφόρμερ

Μπορεί να πει κανείς πολλά γι’ αυτόν. Για την εκτόξευσή του, ας πούμε, από τα αντιμνημονιακά τραπεζάκια της πλατείας των Αγανακτισμένων στο υπουργείο Οικονομικών του τρίτου Μνημονίου. Για όλες τις αντιφάσεις και την αμηχανία που συνόδευσαν αυτήν την εκτόξευση, αλλά και για τη στοργική σιωπή με την οποία περιέβαλε, ένας απροϋπόθετος αριστερός αυτός, τη συγκυβέρνηση με τη λάιτ Ακρα Δεξιά.

Δεν μπορεί όμως να μην αναγνωρίσει στον Ευκλείδη Τσακαλώτο την ικανότητά του να ανανεώνει το ρεπερτόριό του. Ακόμη και αν συνηθίζει να εμπνέεται από την πανίδα, δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί κανείς πως δεν μένει σε ένα είδος. Κάποτε ήταν η σαρανταποδαρούσα που περνούσε τον πήχη μολονότι ήταν κουτσή και φορτωμένη με σακούλες από το σουπερμάρκετ.  Τώρα είναι ο χιμπατζής που πατώντας τυχαία τα πλήκτρα σε έναν υπολογιστή θα μπορούσε σε τρία τρισεκατομμύρια χρόνια να γράψει έναν Σαίξπηρ.

Τα είδη της πανίδας δεν είναι ανεξάντλητα. Είναι όμως αρκετά για να αποτελέσουν ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης ενός εξίσου ανεξάντλητου χιούμορ. Με λίγα λόγια, το κοινό του Ευκλείδη Τσακαλώτου δεν πρόκειται να πλήξει. Ελέφαντες και λιοντάρια, αλεπούδες και λαγοί ή ό,τι άλλο μπορεί να κατεβάσει ο ευκλείδειος νους, θα είναι πάντα εδώ για την επόμενη ατάκα όχι του πολιτικού Τσακαλώτου, αλλά του περφόρμερ.

Ακόμη και για έναν απροϋπόθετο αριστερό όμως υπάρχει μια βασική προϋπόθεση. Είναι η ίδια με εκείνη του εμπνευσμένου περφόρμερ που διαθέτει επιπλέον την τρομακτική ικανότητα να ανανεώνει το ρεπερτόριό του. Και επιβάλλει να μην αναλώνεται κανείς μονότονα στον ίδιο στόχο. Από αυτήν την άποψη, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δεν διαφέρει από το κόμμα του. Η ίδια εμμονή απέναντι στα μέσα ενημέρωσης, η ίδια εχθροπάθεια, η ίδια έφεση στη «διόρθωση» τίτλων, υποτίτλων και ρεπορτάζ.

Η ίδια συνωμοσιολογική διάθεση: «Σε ό,τι αφορά δημοσιεύματα που εμφανίζουν τον πλουραλισμό και τις διαφορετικές απόψεις εντός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως αδυναμία ή άλλα που στρέφονται εναντίον κορυφαίων στελεχών του κόμματος, η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι το μόνο που εξυπηρετούν είναι τους σκοπούς αντίπαλων πολιτικών κέντρων» λέει το κόμμα. «Προειδοποιούνται όλοι οι αναγνώστες των «ΝΕΩΝ» ότι μετά τον σημερινό σεισμό στο εξώφυλλο για «πολεμική γραμματεία» και «εμφύλιο εντός του ΣΥΡΙΖΑ» να περιμένουν τσουνάμι από συνεχείς ανακρίβειες, διαστρεβλώσεις και φαντασιώσεις μέχρι το συνέδριο» επαναλαμβάνει σχεδόν σαν ηχώ ο Τσακαλώτος λίγο πριν επιστρατεύσει τον σαιξπηρικό χιμπατζή.

Ετσι είναι τα μίντια που δεν είναι μαζί μας ή ασκούν κριτική, έτσι ήταν πάντα, έτσι ήταν αυτά τα δέκα χρόνια. Υπηρετούν τους σκοπούς των αντίπαλων πολιτικών κέντρων. Διαστρεβλώνουν, φαντασιώνονται, λένε ανακρίβειες. Τα μίντια φταίνε που χάσαμε και τι τρομερή διαστρέβλωση να μιλάνε για «σύγκρουση» στην Πολιτική Γραμματεία όταν το κόμμα είναι απολύτως ξεκάθαρο σε αυτό. Πώς το είπε ο Νίκος Φίλης; Πρόκειται απλώς για «διαφωνία».

Δεν μπορεί να ξέρει κανείς αν θα σταματήσει ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ να τσακώνεται με τα μίντια. Μπορεί να υποθέσει βασίμως πως δεν θα σταματήσει να τσακώνεται ο Τσακαλώτος. Κι ο λόγος είναι πως, ως πολιτική μονάδα, ο Ευκλείδης ενσαρκώνει την εσωκομματική αντίφαση εκείνου που αμφισβητεί μεθοδικά το κόμμα του, ενώ συγχρόνως ορκίζεται πως δεν αμφισβητεί τον αρχηγό του κόμματος. Ως πολιτική μονάδα που επαναλάμβανεται μονότονα. Αλλά και ως περφόρμερ που ανανεώνει το ρεπερτόριό του.