Δεν ξέρω τι θα γίνει στις εκλογές της ΕΟΚ, που άλλωστε είναι προς το παρόν μια μακρινή υπόθεση…

Ξέρω όμως – και φαντάζομαι πως αυτή καθίσταται μια κοινή πεποίθηση στην πιάτσα – ότι παρουσιάζεται μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να ανοίξει για πρώτη φορά μια σοβαρή και εποικοδομητική κουβέντα για τα προβλήματα και τις προοπτικές του ελληνικού μπάσκετ…

Αυτή η κουβέντα δεν έχει γίνει εδώ και χρόνια. Ισως μάλιστα δεν έχει γίνει ποτέ, όσο τουλάχιστον φτάνει η μνήμη μου, που δεν είναι δα και κοντή!

Να τεθούν επιτέλους τα σοβαρά ζητήματα επί τάπητος, ιδού η ευκαιρία που δεν πρέπει να περάσει αναξιοποίητη, ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί, πώς θα εξελιχθεί η υπόθεση και ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης… Ο Βαγγέλης Λιόλιος άνοιξε μια πλατφόρμα με τον τίτλο «δώσε πάσα». Ο Παναγιώτης Φασούλας, ο οποίος είχε δημοσιοποιήσει πρώτος την πρόθεσή του να κατέλθει στον εκλογικό στίβο και να αναμειχθεί με ουσιώδη ρόλο στα κοινά, θα μπορούσε, λόγω της παλαιάς ειδικότητός του, να απαντήσει με το «κάνε τάπα»!

Από τη στιγμή που ο καινούργιος νόμος απαγορεύει στον Γιώργο Βασιλακόπουλο να επανεκλεγεί, ασφαλώς παρουσιάζει ενδιαφέρον το εάν και σε ποιον θα αφήσει το δαχτυλίδι του: ποιος δηλαδή θα είναι ο εκλεκτός του, ο κράτιστος (κατά πώς έλεγε και ο Μέγας Αλέξανδρος) στον οποίο θα επιδώσει το χρίσμα…

Επαναλαμβάνω όμως: περισσότερο από τα πρόσωπα, σημασία έχει η συζήτηση που πρέπει να γίνει για να βγει το ελληνικό μπάσκετ από το τέλμα στο οποίο βρίσκεται τα τελευταία χρόνια.

Τα προβλήματα είναι πάσης φύσεως: αγωνιστικά (σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο), οικονομικά, θεσμικά, ηθικά και δεν συμμαζεύεται…

Με την αναμενόμενη αποχώρηση του Βασιλακόπουλου, πέφτει κιόλας η αυλαία μιας ολόκληρης εποχής και ασφαλώς ο νέος ταγός του ελληνικού μπάσκετ (όπως κι αν λέγεται, απ’ όπου κι αν προέρχεται) πρέπει να κοιτάξει κατάφατσα τη ζόρικη πραγματικότητα και να την αντιμετωπίσει άμεσα, χωρίς αναβολές, αναστολές, αγκυλώσεις και στρουθοκαμηλισμούς…

Headlines