Ο Αγκάμεζ και ο Σωτήρης που κλίνεται!

Πάνω από τρεις ώρες, λέει, κράτησε προχθές το θρίλερ του τελικού του Λιγκ Καπ στον Αγιο Θωμά…

Σιγά το πράγμα: εδώ ο Παναθηναϊκός περίμενε δέκα ολόκληρα χρόνια για να κατακτήσει έναν τίτλο στο ευγενές άθλημα της πετοσφαιρίσεως, στο τρίωρο θα κόλλαγε; Ελα μου ντε…

Οι σαμπάνιες είχαν μείνει δέκα χρόνια στην κατάψυξη και μάλλον θα μπαγιάτεψαν, αλλά φαντάζομαι πως ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θα φρόντισε να αγοράσει καινούργιες που ήταν χρειαζούμενες για να γλεντήσουν οι Πράσινοι έναν τίτλο ο οποίος εκπλήρωσε το πολυπόθητο απωθημένο τους…

Ο καμπανίτης είχε ρεύσει για τελευταία φορά στην Ολυμπιακή Εγκατάσταση του Φαλήρου το βράδυ της 27ης Μαρτίου του 2010, όταν σε ένα άλλο αλλά λιγότερο μακρόσυρτο (από το προχθεσινό) θρίλερ ο Παναθηναϊκός είχε νικήσει τον Ολυμπιακό με 3-2 σετ.

Τότε οι δυο ομάδες είχαν καταθέσει στον βωμό του τελικού του Κυπέλλου 221 πόντους, ενώ χθες ξεπέρασαν αμφότερες τον παλιό εαυτό τους και «έγραψαν» 234, συμπεριλαμβανομένων και των 28 του χρυσού σετ. Δεν τους έφτασαν, διάβολε, τα κανονικά, έπαιξαν και… παράταση!

Τότε στον πάγκο του Παναθηναϊκού καθόταν ο Στέλιος Καζάζης, ενώ τον ρόλο της πριμαντόνας έπαιζε ο Κολομβιανός Λίμπερμαν Αγκάμεζ που είχε σημειώσει 29 πόντους με 24/51 επιθέσεις και πέντε μπλοκ… Επειτα από μια άγονη δεκαετία, στη βραδιά της… Αποκάλυψης, προπονητής του Παναθηναϊκού ήταν ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος, ενώ τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στην επίθεση έπαιξαν ο Στάροβιτς με 23 πόντους (17/45) και ο Τσάσιτς με 22 (18/30)…

Και τότε και τώρα, ως συνδετικός κρίκος και ως γέφυρα από το παρελθόν στο παρόν στέκει ο Σωτήρης Πανταλέων, που βεβαίως (πρέπει να) κλίνεται! Εννοώ ότι ο αρχηγός του Παναθηναϊκού στη γενική είναι του Πανταλέοντος και στην αιτιατική τον Πανταλέοντα και όχι του Πανταλέων και τον Πανταλέων!

Ο λεγάμενος περπατάει στα σαράντα και εκτός από Σωτήρης ακούει και στο όνομα Λεωνίδας, καθότι στέκει όπως ο σπαρτιάτης βασιλιάς και υπερασπίζεται από το 1996 – με ένα διετές διάλειμμα – τις Θερμοπύλες του!