Ο τροχός (της τύχης) της ΑΕΚ!

Θα γυρίσει ο τροχός, λέει μια παροιμία, που την αφήνω ημιτελή διότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να παρέμβει το ΕΣΡ και να με στείλει προς συμμόρφωσιν για την αθυροστομία μου!

Βεβαίως το πνεύμα της παροιμίας δεν αλλάζει καθόσον ο τροχός της (μπασκετικής) ΑΕΚ γύρισε για τα καλά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

Η «Βασίλισσα» κηρύχθηκε έκπτωτη το 2002 και μέτρησε 16 «πέτρινα χρόνια», τρία εκ των οποίων τα πέρασε στην Α2 και στη Β’ Εθνική, αλλά επέστρεψε δριμύτερη και εδώ και μια διετία, δρέπει τους καρπούς από δέντρα που είχαν μείνει απότιστα και μαράθηκαν!

Οσο γλαφυρή ακούγεται αυτή η περιγραφή, άλλο τόσο αληθινή είναι και ιδού η απόδειξη: από τον Φεβρουάριο του 2018 μέχρι την περασμένη Κυριακή, η ΑΕΚ έχει κατακτήσει τέσσερις τίτλους!

Η βιτρίνα έμενε σφαλισμένη από τον Ιούνιο του 2002 (μετά τον πέμπτο τελικό των πλέι οφς του πρωταθλήματος στην επική ανατροπή από το 0-2 κόντρα στον Ολυμπιακό) και ξανάνοιξε με καινούργιο ράφι ώστε να εναποτεθούν οι τέσσερις κούπες της νέας εσοδείας: τα δυο Κύπελλα Ελλάδος, το τρόπαιο του Basketball Champions League και το Διηπειρωτικό Κύπελλο.

Αυτά τα τέσσερα τρόπαια φέρνουν τις σφραγίδες τριών διαφορετικών προπονητών (Ντράγκαν Σάκοτα, Λούκα Μπάνκι, Ηλίας Παπαθεοδώρου), πολλών παικτών και ενός προέδρου του οποίου η κάψα να ξαναδεί την ΑΕΚ στον θρόνο της μοιάζει ακόρεστη, ασύνορη και ό,τι άλλο έχει ως πρώτο συνθετικό το στερητικό άλφα.

Ο Μάκης Αγγελόπουλος μπλέχτηκε με την ΑΕΚ, τον Νοέμβριο του 2014, όταν η ομάδα μπουσούλαγε μετά την επιστροφή της στην Α1 και δεν είχε πού την κεφαλήν κλίναι: της δόθηκε με πάθος, την αναβάθμισε, την εκτόξευσε και εισπράττει την ανταμοιβή των κόπων και των δαπανών του.

Πέραν των τίτλων, ο άνθρωπος ο οποίος προσωποποιεί την τύχη της ΑΕΚ εμφορείται από ένα άλλο όραμα, που όσο περνάει ο καιρός το βλέπει σιγά σιγά να παίρνει σάρκα και οστά και δεν είναι άλλο από τη μετακόμισή της στο γήπεδο της Φυλής.

Αυτός όντως θα είναι ο πιο τρανός τίτλος του(ς)!