Smoothing policy

Υστερα από 8 χρόνια μνημόνιο και 10 χρόνια κρίσης λογικό και δίκαιο είναι οι κοινωνικές ομάδες που επλήγησαν περισσότερο από την κρίση να ζητούν την αποκατάσταση, εν μέρει, των απωλειών που υπέστησαν. Και παρά το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία βγήκε από την κρίση χωρίς να έχει επιλύσει βασικά και χρόνια προβλήματά της, θα ήταν καθαρή αυτοκτονία αν η οποιαδήποτε κυβέρνηση που καλούνταν να διαχειριστεί την κατάσταση αυτή αγνοούσε την ανάγκη επιστροφής στην κοινωνία μέρους του τιμήματος που πλήρωσε τα προηγούμενα χρόνια. Αν δηλαδή έπιανε πάλι το νυστέρι και εφάρμοζε πολιτική αποκλειστικά προσανατολισμένη στην πορεία των οικονομικών δεικτών.

Τότε θα ήταν σαν να εφάρμοζε ένα νέο μνημόνιο, κλείνοντας τα αφτιά στη φωνή της κοινωνικής πλειοψηφίας, και στην ουσία θα ήταν καταδικασμένη να αποτύχει υπό το βάρος του πολιτικού κόστους, λένε πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές προσπαθώντας να ερμηνεύουν τον τρόπο με τον οποίο κινείται η κυβέρνηση στην οικονομία.

Η αλήθεια είναι ότι η οικονομία δεν είναι αυτή τη στιγμή το σοβαρότερο πρόβλημα της χώρας, αν σκεφθεί κανείς τον εκρηκτικό χαρακτήρα που έχει προσλάβει το Προσφυγικό και την επείγουσα ανάγκη να βρεθεί άμεσα λύση. Και σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν αποτελεσματικό ούτε εφικτό για οποιαδήποτε κυβέρνηση να δίνει μάχες μέχρις εσχάτων σε πολλά δύσκολα μέτωπα μαζί.

Κάπως έτσι «άνοιξε» το Ασφαλιστικό, με ένα νομοσχέδιο που προβλέπει αυξήσεις, κυρίως στους νέους συνταξιούχους που αδικήθηκαν με τον νόμο Κατρούγκαλου, και νέο ευνοϊκότερο σύστημα εισφορών για τους ελεύθερους επαγγελματίες στους οποίους επιβλήθηκαν υπέρογκες κρατήσεις τα προηγούμενα χρόνια. Η κριτική που ασκείται είναι δικαιολογημένη. Με το νέο νομοσχέδιο δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα του ασφαλιστικού συστήματος στη χώρα μας, που είναι ελλειμματικό. Επίσης, το νέο σύστημα εισφορών για τους επαγγελματίες υποδηλώνει προνομιακή αντιμετώπισή τους σε σχέση με τις υπόλοιπες κατηγορίες ασφαλισμένων. Ωστόσο, με όλα αυτά το τενεκεδάκι του Ασφαλιστικού πάει παρακάτω.

Η κυβέρνηση σκοπεύει, επίσης, να εγκρίνει αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, όταν θα ολοκληρωθεί ο διάλογος με τους κοινωνικούς φορείς τους επόμενους μήνες, παρά το φρένο που επιχείρησε να βάλει με την πρόσφατη ανοικτή παρέμβασή του ο ΣΕΒ.

Μάλιστα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναμένεται να παραβρεθεί στο συνέδριο της ΓΣΕΕ την ερχόμενη εβδομάδα, επιχειρώντας να στείλει ένα πολιτικό μήνυμα για τον προσανατολισμό της κυβέρνησής του, σε αντίθεση με τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος δεν παραβρέθηκε σε συνέδριο της ΓΣΕΕ ούτε συναντήθηκε με την ηγεσία της κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Στο ίδιο πλαίσιο κινήσεων εντάσσεται και η σπουδή που δείχνει το υπουργείο Οικονομικών καλώντας δανειολήπτες να ενταχθούν στο καθεστώς προστασίας για την πρώτη κατοικία, πριν αυτό λήξει στο τέλος Απριλίου, θέλοντας να διαφυλάξει το θετικό κλίμα στην κοινωνία που απειλείται από τους επερχόμενους πλειστηριασμούς.

Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση εφαρμόζει πολιτική εξομάλυνσης (smoothing policy) στην οικονομία, έχοντας στον ορίζοντά της τη μεγάλη παγίδα της απλής αναλογικής, όποτε και αν γίνουν οι επόμενες εκλογές. Στο πλαίσιο αυτό υποχρεούται όχι μόνο να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει για τη μείωση των φόρων, αλλά και να ακυρώσει το συναίσθημα του φόβου στο οποίο επένδυσε και εξακολουθεί να επενδύει ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μέρος του εκλογικού ακροατηρίου για τη δήθεν σκληρή πολιτική που θα εφάρμοζε η ΝΔ.