Αυτό και αν είναι καρναβάλι!

Aλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, που λένε… Καλά και άγια είναι τα νούμερα που έδωσε προχθές στη δημοσιότητα η FIBA και αφορούν την προσέλευση των φιλάθλων σε κάποιους αγώνες της προκριματικής φάσης του Eυρωμπάσκετ, αλλά φοβάμαι πως εδώ ισχύει αυτό που είχε πει κάποτε ο Γεώργιος Παπανδρέου…

Οπου ευημερούν οι αριθμοί, δυστυχούν οι άνθρωποι!

Τυγχάνει κιόλας ο «Γέρος της Δημοκρατίας» να ήταν γέννημα θρέμμα της Πάτρας όπου διεξήχθη ο αγώνας της Εθνικής με τη Βουλγαρία την Παρασκευή και αυτή η σύμπτωση καθιστά ακόμη χειρότερη την αντιδιαστολή…

Την ώρα λοιπόν που οι Πολωνοί, οι Λετονοί, οι Τούρκοι, οι Γεωργιανοί και οι Φινλανδοί στέκονταν στο πλευρό των Εθνικών ομάδων τους, η δική μας υποδυόταν τον Μακόλεϊ Κάλκιν στη χριστουγεννιάτικη κωμωδία του 1990…

Ηταν κι ελόγου της home alone! Σχεδόν μόνη στο σπίτι, πάλι καλά που δεν έγινε κι εκεί της κακομοίρας! Πάλι καλά που δεν πάθαμε καμιά νίλα και μπήκαμε με το δεξί σε αυτή τη διαδικασία: με το δεξί πόδι και με το αριστερό χέρι του Λευτέρη Μποχωρίδη, παρεμπιπτόντως… Ενώ λοιπόν στο Γκλίβιτσε, στην Αγκυρα, στην Τιφλίδα, στη Ρίγα και στο Εσπου δημιουργούνταν το αδιαχώρητο, στο «Δημήτριος Τόφαλος» η ελληνική ομάδα αγωνιζόταν μεταξύ συγγενών και φίλων, ζήτημα είναι να «συγκίνησε» δυο χιλιάδες νοματαίους και πολλούς γράφω!

Αλλά, διάβολε, θα άφηναν οι Πατρινοί τον γάμο του επικείμενου καρναβαλιού να πάνε για μπασκετικά πουρνάρια; Ελα μου ντε…

Βεβαίως το πρόβλημα δεν είναι η αποκριάτικη ατμόσφαιρα στην οποία ούτως ή άλλως ανέκαθεν προσηλυτίζονται οι λεγάμενοι: το πρόβλημα έχει να κάνει με τη συνεχιζόμενη αδυναμία (που τη λες και απροθυμία) της FIBA και της Ευρωλίγκας να συνεννοηθούν και να χωρίσουν δυο γαϊδάρων άχυρα!

Είναι αδιανόητο και εκτείνεται πέραν ακόμη και της πιο διεστραμμένης φαντασίας αυτό που συμβαίνει με την ανοχή, αλλά και με τη συνενοχή των τα φαιά φορούντων του μπάσκετ: να συμπίπτουν δηλαδή στην ημέρα, ενίοτε και στην ώρα οι αγώνες των δυο διοργανώσεων.

Αδιανόητο, αισχρό και εγκληματικό. Σκέτος καρνάβαλος!