Σε τέτοιες περιπτώσεις προφανώς το ζητούμενο της (κάθε) Εθνικής δεν είναι να θέλξει με το μπάσκετ που παίζει…

Η προτεραιότητα στα κάθε λογής «παράθυρα», μεσούσης της σεζόν και με ομάδες εκτάκτου ανάγκης, είναι να μαζεύονται τα φασούλια για να γεμίζουν τα σακούλια της πρόκρισης!

Το συνειδητοποιήσαμε αυτό στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, το εμπεδώνουμε και τώρα που η Εθνική μπήκε στο τριπάκι του Ευρωμπάσκετ του 2021…

Εμπεδώνουμε όμως και κάτι ακόμα, διάβολε: το πόσο βαριά είναι η φανέλα του τσολιά!

Το εννοώ αυτό διότι την ώρα που η Ισπανία, η Σερβία, η Γαλλία, η Λιθουανία και η Τουρκία πρόλαβαν ήδη στις πρώτες δυο αγωνιστικές να δουν τον ουρανό σφοντύλι, ελόγου μας μείναμε αλώβητοι στα ματς με τη Βουλγαρία και τη Βοσνία – Ερζεγοβίνη και μπορούμε κιόλας να φτύνουμε τον κόρφο μας!

Στα προηγούμενα «παράθυρα» και με θέα προς την Κίνα η Εθνική πέτυχε έντεκα νίκες σε δώδεκα αγώνες και ηττήθηκε μονάχα στο Βελιγράδι από τη Σερβία που εκείνο το βράδυ έπαιζε τα ρέστα της για να προκριθεί, ένα το κρατούμενο…

Τώρα εκτός από τις δεδομένες και αναπόφευκτες απουσίες των παικτών από την Ευρωλίγκα και το ΝΒΑ προέκυψαν και οι έκτακτες: του απόμαχου πλέον Μπουρούση, του Βασιλόπουλου,

του Γκίκα, του Χρυσικόπουλου, ακόμη και του Αθηναίου και του Κόνιαρη, οι οποίοι ήταν διαθέσιμοι στην προηγούμενη επιχείρηση.

Η Εθνική έβγαλε την υποχρέωσή της, την οποία πάντως κανένα από τα στελέχη της δεν την εκλαμβάνει ως άχθος ή αγγαρεία, αφήνει κάβα αυτές τις δυο νίκες και επιφυλάσσεται διά τα περαιτέρω τον Νοέμβριο του 2020 και τον Φεβρουάριο του 2021.

Οσο κοινότοπο κι αν ακούγεται η συμμετοχή στην Εθνική είναι μια μεγίστη τιμή: μεγίστη και ανεκτίμητη το δίχως άλλο. Οι προπονητές και οι παίκτες εμφορούνται απ’ αυτήν, νιώθουν υπερήφανοι και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να κρατήσουν ψηλά τη σημαία και να την παραδώσουν αρμοδίως…

Η Ελλάς ευγνωμονούσα, όπως τιτλοφορούνταν και ένας πίνακας του ζωγράφου που κοσμεί το πρωθυπουργικό γραφείο στο Μέγαρο Μαξίμου!

Headlines