«Νeo-mythical»: Ο Ιάσονας Βενετσανόπουλος δημιουργεί το δικό του μύθο

Η Αίθουσα Τέχνης Αθηνών εγκαινιάζει την τρίτη ατομική έκθεση ζωγραφικής του Iάσονα Βενετσανόπουλου με τίτλο “neo-mythical” την Πέμπτη 5 Mαρτίου 2020.  Στην έκθεση θα παρουσιασθεί μια σειρά από 15 έργα – ακρυλικά σε καμβά μέσα από τα οποία ο ζωγράφος επιχειρεί τη σύνθεση ενός μύθου προσωπικού και μύχιου. Πώς θα μπορούσε άραγε να μοιάζει σήμερα μια εικονογραφημένη pop μυθολογία; Ένα μεταμοντέρνο παραμύθι κατοικημένο από όλα εκείνα τα ιδιότροπα στοιχειά, τα ιδιόρρυθμα πνεύματα και τα αγαθοεργή τέρατα που σκοπό θα είχαν να μας προσφέρουν ένα συμβολικό αντίδοτο στη φρενήρη τρέχουσα πραγματικότητα;

Ο Ιάσονας Βενετσανόπουλος, στην τρίτη ατομική του έκθεση, μηχανεύεται μια πιθανή απάντηση. Αναπτύσσοντας μια αυτόματη εικαστική γραφή – εντελώς αυθόρμητη και σχεδόν μηχανική – υφαίνει το μίτο μιας παράδοξης, κατακερματισμένης αφήγησης, από την οποία αιφνίδια ξεπηδούν fluorescent τελώνια και αλλοπρόσαλλα υβριδικά όντα, συνθέτοντας μια φαντασμαγορία του παραλόγου υπό τους ήχους του Brian Eno και του Peter Gabriel. Ο καλλιτέχνης δημιουργεί μια σειρά έργων σε καμβά, με αυστηρά περιορισμένη γκάμα έξι καθαρών χρωμάτων, τα οποία λειτουργούν σαν εικόνες-θραύσματα μιας μυθολογικής εξιστόρησης.

Ένας φαντεζί γίγαντας με κράνος που έχει για λοφίο ένα ψάρι, μια αλλοπρόσαλλη μηχανή με πόδια και χειριστή ένα ρομπότ τυλιγμένο σε γαλάζιο φωτοστέφανο, ζωόμορφα τέρατα με φωσφοριζέ, παρδαλά κοστούμια, ένας πορτοκαλί άνθρωπος-ψάρι είναι μόνο μερικές από τις δισδιάστατες μορφές που παρελαύνουν μπροστά μας, φιγούρες της ετερότητας στη μεθοριακή γραμμή όπου ο νους ταλαντεύεται και οι φαντασιώσεις ανθίζουν. Ο Βενετσανόπουλος επινοώντας αυτά τα συνθετικά πλάσματα επιχειρεί να επαναμαγεύσει το σύγχρονο κόσμο, αναζητώντας τις καταβολές της τέχνης στην πρωταρχική σκηνή της καλλιτεχνικής δημιουργίας, τότε που η εικόνα είχε μια υπεράνθρωπη, προστατευτική δύναμη.

Σε αυτή τη νέα ενότητα δουλειάς του θα μπορούσε κανείς να εντοπίσει ένα primitive στοιχείο, φιλτραρισμένο από μια εφηβική ευθυμία και επικαλυμμένο από μια neon αχλή. Το στοιχείο αυτό αναγνωρίζεται τόσο στις σχεδόν σχηματικές μορφές του με τα έντονα περιγράμματα, όσο και σε ό,τι αυτές πρεσβεύουν.

Εν τέλει, ο μύθος που μας αποκαλύπτει ο Ιάσονας Βενετσανόπουλος αποκαλύπτεται κομμάτι κομμάτι μέσα από έναν ιδιόμορφο εικαστικό κώδικα όπου τα αιγυπτιακά εικονογράμματα συναντούν το συμβολικό λεξιλόγιο του Keith Haring, τα κυκλαδικά ειδώλια επενδύονται με τα γεωμετρικά, παιχνιδιάρικα μοτίβα του Memphis Group και οι σπηλαιογραφίες του Lascaux μετατρέπονται σε μικρογραφίες των φανταχτερών 80s billboards. Στόχος του η αναδρομή σε μια από καιρό ξεχασμένη κατάσταση, όταν η ερμηνεία του ακατανόητου μπορούσε να επιτευχθεί μέσα από την κατασκευή ενός παράπλευρου, μεταφυσικού σύμπαντος, στο οποίο ενυπήρχαν όλες οι ενδεχόμενες λύσεις.