Είναι όντως τόσο κακό να συστήνεσαι στον άλλον και να του δείχνεις όλες τις πτυχές σου; Είναι κακό να αποκαλύπτεις τα σκοτεινά σου κομμάτια ή αυτά που σε δυσκολεύουν; Είναι κακό να λες «σ’ αγαπώ» από την αρχή;

Ε ναι, το τελευταίο είναι λίγο τρομακτικό όταν γίνεται με το καλημέρα σας. Από την άλλη, και γιατί να μην το πεις; Αν μη τι άλλο, δείχνεις από την αρχή το ποιος είσαι ώστε να μην κατηγορηθείτε αργότερα για απότομη αλλαγή συμπεριφοράς.

Το να εκτίθεσαι θα έπρεπε να καταγράφεται ως δεξιότητα ή αρετή και όχι ως πρόβλημα ή ελάττωμα. Το ότι μεγαλώνουμε σε περιβάλλοντα όπου μας μαθαίνουν ότι οι εντάσεις, οι συγκρούσεις, τα κλάματα και η στενοχώρια είναι πράγματα που δεν πρέπει να αγγίζονται ή να εκδηλώνονται, δεν σημαίνει ότι αυτό είναι και το σωστό.

Υποτίθεται ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι υγιείς όταν διέπονται από σεβασμό, ειλικρίνεια αλλά και με το να είμαστε ο εαυτός μας. Αλλωστε αν το καλοσκεφτούμε το να υποδυόμαστε έναν ρόλο προκειμένου να μην απογοητεύσουμε τον άλλον δεν είναι ό,τι καλύτερο, ειδικά για εμάς τους ίδιους.

Από την άλλη, εκτίθεμαι δεν σημαίνει βγάζω στον άλλον τα εσώψυχά μου, όλα όσα συμβαίνουν μέσα μου. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να δούμε τον άλλον σαν συναισθηματικό κάδο και να εκτονωθούμε πάνω του για όλα όσα μας βασανίζουν.

Το ζητούμενο είναι να του δείξουμε αυτά που αφορούν τη μεταξύ μας σχέση και να μη φιλτράρουμε όλη την ώρα αυτά που θέλουμε να εκφράσουμε. Ενίοτε, αυτό που μας δημιουργεί εμπόδια είναι ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τον σύντροφό μας και η εικόνα που έχουμε κατασκευάσει, ακόμη και αν δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Πόσα πρέπει να αποκαλύπτεις σε μια σχέση;

Τα άκρα ποτέ δεν λειτούργησαν στην πραγματικότητα, εκτός αν περνάς τέτοια φάση που θες να τα κάνεις όλα στο φουλ, ακόμη και αν ξέρεις ότι αυτό είναι ένα ρίσκο. Η αλήθεια είναι ότι κάθε απόφαση έχει τα θετικά και τα αρνητικά της.

Δεν υπάρχει δηλαδή μία τελική απόφαση που θα σου δώσει την απόλυτη χαρά. Οταν επιλέγεις ένα πράγμα, αποκλείεις το άλλο και κάτι χάνεις. Το τι θα επιλέξεις, επαφίεται στη δική σου βούληση, περίπτωση και προσωπικότητα.

Τα κρατάς όλα μέσα σου και δεν μοιράζεσαι πολλά με τον σύντροφό σου;

Εχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Δεν κάθεσαι να του πεις οτιδήποτε μεγάλο και μικρό σε ενοχλεί και δεν πυροδοτούνται συνεχείς καβγάδες και εντάσεις. Δεν φορτώνεις κανέναν με τα θέματά σου και γενικά όλα είναι εντάξει.

Από την άλλη, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η συσσώρευση των προβλημάτων μέσα σου θα οδηγήσει, αργά ή γρήγορα, στην έκρηξη του ηφαιστείου και θα υπάρξουν παράπλευρες απώλειες. Γιατί όσο κουλ ή εσωστρεφής και αν είσαι, είσαι και άνθρωπος με ανάγκες και ανησυχίες και δεν γίνεται να μη μοιράζεσαι ποτέ τίποτα.

Επίσης, όσο τα κρατάς όλα μέσα σου, δεν αποκαλύπτεις ποτέ το ποια πραγματικά είσαι. Ετσι ο άλλος δημιουργεί για εσένα μία δική του εικόνα και δεν σε μαθαίνει ποτέ σφαιρικά.

Λες όλα όσα σκέφτεσαι;

Είσαι απίστευτα ειλικρινής, δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξουν μεταξύ σας μυστικά (από την πλευρά σου τουλάχιστον) και εκδηλώνεις αυτό που αισθάνεσαι χωρίς να το κρατάς μέσα σου και να υποφέρεις.

Από την άλλη, ταλαιπωρείς συνέχεια έναν άνθρωπο γιατί αδυνατείς να κρατήσεις μέσα σου ακόμη και τα επουσιώδη και δεν μπορείς να φιλτράρεις τι αξίζει να ειπωθεί και τι μπορεί να προκαλέσει σοβαρό πρόβλημα. Αυτό το κάνεις γιατί μπορεί να νιώθεις συνέχεια ενοχικά και θεωρείς πως οτιδήποτε μένει κρυφό αποτελεί εξαπάτηση του άλλου.

Η χρυσή τομή

Υπάρχει φυσικά και η χρυσή τομή που είναι αρκετά δύσκολη στην εφαρμογή της. Ναι, μοιραζόμαστε πράγματα με τον σύντροφό μας, εξωτερικεύουμε όλα αυτά που μας χαροποιούν, στεναχωρούν, θυμώνουν, φοβίζουν.

Μόνο έτσι αποκαλύπτουμε τον αληθινό εαυτό μας και δίνουμε την ευκαιρία στη σχέση να εξελιχθεί. Υπάρχει ο κίνδυνος να μη μας αντέξει ο άλλος για αυτό που είμαστε, αλλά αυτό είναι δευτερεύον μπροστά στη σημασία του να μην προδίδουμε το ποιοι είμαστε.

Ξέρουμε πολύ καλά ποια πράγματα τα κρατάμε για εμάς, όχι επειδή ντρεπόμαστε αλλά επειδή είναι οι δικοί μας θησαυροί. Σεβόμαστε τον άλλον, σεβόμαστε τον εαυτό μας, τη σχέση, αλλά και το ποια είναι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ δύο αυτόνομων προσωπικοτήτων.

Φυσικά και θέλουμε να βρισκόμαστε σε μία σχέση όπου νιώθουμε ότι είμαστε ο εαυτός μας και εκδηλώνουμε την γκάμα των συναισθημάτων που υπάρχει μέσα μας χωρίς να υπάρχει λογοκρισία. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε προσωπικότητα έχει τα δικά της όρια και μέσα έκφρασης.

Εάν δεν νιώθουμε άνετα να αποκαλύψουμε τα πάντα στον σύντροφό μας, αυτό έχει να κάνει με το πώς μεγαλώσαμε και πώς διδαχθήκαμε να συμπεριφερόμαστε μέσα σε μία σχέση. Απλώς είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε ποιοι είμαστε, να το αποδεχόμαστε και να δίνουμε χρόνο στον εαυτό μας μέχρι να εξελιχθεί.

Είναι καλό λοιπόν να έχουμε έναν σύντροφο που μας σέβεται και δεν προτίθεται να μας αλλάξει ώστε να μοιάζουμε με την εικόνα που έχει κατασκευάσει για εμάς.