Η φτιασιά του ανθρώπου

Με λύπη μου διαπιστώνω, άλλη μια φορά, ότι δεν είναι καθόλου λίγοι εκείνοι που βάζουν στην προκρούστεια κλίνη της ιδεολογίας τους και των στερεοτύπων τους τα πάντα, ακόμη και ζητήματα καθοριστικής σημασίας για το παρόν και το μέλλον του ελληνισμού.

Το σκηνικό που διαμορφώνεται στον Έβρο την τελευταία εβδομάδα, με τους Τούρκους να μετέρχονται απάνθρωπα μέσα για να εξυπηρετήσουν τα σχέδια και τις επιδιώξεις τους, είναι ζοφερό.

Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται αυτό, όσοι πολιτικολογούν εκκινώντας από μονολιθικές αντιλήψεις, όσοι δημοσιογραφούν καταφεύγοντας σε υπερβολές και προσωπικές επιθέσεις, προκαλούν ρήγματα στο εθνικό μέτωπο.

Οι ακραίες θέσεις και ο τυφλός δογματισμός, ένθεν κακείθεν, δεν έχουν αυτήν τη στιγμή θέση στην πολιτικοκοινωνική κονίστρα.

Οι περιστάσεις αξιώνουν απ’ όλους ωριμότητα και ψυχραιμία, απαιτούν εθνική ενότητα και ομοψυχία.

Το σθένος και η αποφασιστικότητα που επιδεικνύουν οι λιγόλογοι και ψημένοι στις κακουχίες Εβρίτες, οι συγκινητικές Εβρίτισσες, δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε ως κοινωνία.

Είναι ώρα να εμπιστευτούμε επιτέλους ως Έλληνες περισσότερο από τις κάθε λογής ιδεολογίες τον συμπατριώτη μας, τον συντοπίτη μας, να δείξουμε πίστη στη «φτιασιά του ανθρώπου», όπως προσφυώς αναφέρει η συγγραφέας Τατιάνα Αβέρωφ σε ένα απόσπασμα του συγγραφικού πονήματός της που φέρει τον τίτλο «Προοίμιο δημιουργίας 1908-1945» και είναι αφιερωμένο στον αείμνηστο πατέρα της, Ευάγγελο Αβέρωφ – Τοσίτσα:

[…] Από τον πατέρα του τον Αναστάση φαίνεται πως πήρε εκείνη την πίστη στη «φτιασιά του ανθρώπου». Αυτή που τον έκανε να βλέπει τον άνθρωπο ξέχωρα από τις πολιτικές ιδεολογίες ή τα όποια κοινωνικά ή ταξικά στερεότυπα. Σε μια συνέντευξή του στο Σταύρο Ψυχάρη τονίζει: «Μου φαίνεται ότι πιο εύκολα θα συνεννοούμαστε αν δεν λέγαμε ότι ο τάδε είναι σοσιαλιστής ή αστός, δεξιός ή αριστερός, αλλά αν λέγαμε ότι ο δείνα έχει καλοσύνη ή κακία, είναι συνεπής ή ασταθής, είναι δημιουργικός ή πλαδαρός. Θα είμαστε τότε σε πολύ ασφαλέστερο έδαφος».