Δεν έχω προλάβει να παρατηρήσω τι ακριβώς απεικονίζει το τατουάζ που φέρει ο Σακίλ ΜακΚίσικ στο μέσα μέρος του δεξιού χεριού του, αλλά ασφαλώς νομιμοποιείται να κτυπήσει άλλο ένα με εκείνη τη γνωστή αποφθεγματική ρήση του Φρειδερίκου Νίτσε…

Το «ό,τι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό» εννοώ που ο νεόκοπος στα μέρη μας αμερικανός γκαρντ το πήρε και το έκανε λάβαρο όχι απλώς της καριέρας του, αλλά ολάκερης της ζωής του…

Ο άγνωστος στην πιάτσα, ΜακΚίσικ ενέσκηψε σαν σίφουνας προχθές το βράδυ και οδήγησε τον Ολυμπιακό σε κάτι πολύ παραπάνω από μια νίκη απέναντι στον αιώνιο αντίπαλό του: στην πραγματικότητα τον κράτησε ζωντανό στην απελπισμένη προσπάθεια που κάνει εδώ και καιρό για να προλάβει το τρένο των πλέι οφ και να μη νεκρωθεί από το βράδυ της 9ης Απριλίου!

Ο ΜακΚίσικ ζει από θαύμα! Τουτέστιν για κάποιον που κατάφερε να επιζήσει μέσα σε μια λαίλαπα από αντιξοότητες το να κάνει ένα κάρφωμα ή να σκοράρει 22 πόντους και να αναδειχθεί MVP στη δεύτερη εμφάνισή του στην Ευρωλίγκα είναι piece of cake κατά πως λένε και στην πατρίδα του.

Σοβαρολογώ ότι ο λεγάμενος ζει από θαύμα και ευτυχώς που βρήκε πρόσφορη την πορτοκαλί μπάλα για να τη χρησιμοποιήσει ως σανίδα σωτηρίας στις φουρτουνιασμένες θάλασσες στις οποίες έπλευσε.

Στα κάθε άλλο παρά ανέσπερα και ευτυχισμένα εφηβικά χρόνια του δεν γνώρισε ποτέ την οικογενειακή θαλπωρή και την ασφάλεια, μπαινόβγαινε στις φυλακές και στα αναμορφωτήρια, είδε τον καλύτερο φίλο του να σκοτώνεται από πυροβολισμούς, ένιωθε σαν να είναι επικηρυγμένος και χρησιμοποιούσε άλλο όνομα για να παίξει μπάσκετ, κοιμόταν σε καναπέδες ξένων σπιτιών και στο κάθισμα μιας εγκαταλελειμμένης Cadillac!

Κάθε πρωί τσιμπιόταν για να διαπιστώσει αν ζει ή αν ονειρεύεται ότι ζει! Κάποια στιγμή κατάφερε να ξεφύγει από τις αμαρτίες του και να ξαναπιάσει τη ζωή του στα χέρια του.

Η ζωή του έχει όνομα. Τη λένε μπάλα του μπάσκετ!

Headlines