Ο χορογράφος Σπύρος Κουβαράς και η ελληνογαλλική ομάδα σύγχρονου χορού Synthesis 748, που ιδρύθηκε στο Παρίσι το 2008, έχοντας πια ως έδρα τους την Αθήνα, υπογράφουν την νέα τους δημιουργία με το έργο, SISS / PHUSS: while you carry time our bodies hold history, που θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Ροές για 4 παραστάσεις, στις 23, 24, 30 και 31 Μαρτίου, με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, του CND-Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Χορού στο Παρίσι και του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου.

Τι πραγματεύεται το έργο σας;

Στο δοκίμιο, Ο μύθος του Σίσυφου, ο Αλμπέρ Καμύ ερμηνεύει τη μοίρα του ήρωα ως μεταφορά για το παράδοξο της ανθρώπινης κατάστασης, ως αντίφαση ανάμεσα στον εγγενή παραλογισμό της ματαιότητας και το ανθρώπινο μεγαλείο. Υποστήριζε οτι ο Σίσυφος την στιγμή της καθόδου του, όταν έχει τελειώσει με το σπρώξιμο του βράχου, πριν χρειαστεί να ξεκινήσει πάλι απο την αρχή, γεύεται μια σύντομη στιγμή ελευθερίας. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει ο Καμύ συγγενεύει θα λέγαμε και με την Καβαφική Ιθάκη: Ο ίδιος ο αγώνας προς την κορυφή φτάνει για να γεμίσει μια ανθρώπινη καρδιά. «Πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο», έλεγε κλείνοντας το δοκίμιο του.

Ποιους προβληματισμούς θίγει;

Το «SISS…PHUSS: while you carry time our bodies hold history», είναι λοιπόν ένα έργο που ενώ δεν σχετίζεται με την αναπαράσταση του μύθου του Σισύφου, αντλεί υλικό από την μυθική αυτή μορφή, εξετάζοντας το παράδοξο που γεννιέται απ’ την αντίφαση που υπάρχει ανάμεσα στον πόθο του ατόμου και την παράλογη σιωπή του κόσμου.

Ποιο είναι το προφίλ των ηρώων;

Σ’ έναν άτοπο σκηνικό χώρο πέντε πλάσματα με γλυπτικά σώματα, που σχεδιάστηκαν από τον εικαστικό Αντώνη Βολανάκη, σαν ωστικά κύματα μιας αρχαϊκής ορμής, αποκαλύπτουν αναδυόμενα στην επιφάνεια τους έναν δικό τους κόσμο μυθοπλασίας. Θα έλεγα ότι τα μετα-μυθολογικά αυτά σώματα, βιώνουν στην πληρότητά της τη μοναδική τους ύπαρξη, δημιουργώντας τον δικό τους κόσμο, μια νεο-δομή με όρους διαρκούς αυτοθέσμισης, μια πολεοδομία του μέλλοντος.

Τι αναφορές έχει στο σήμερα;

Έννοιες όπως ανυπακοή, επαναστατικότητα, υπέρβαση, ελεύθερη βούληση και αυτοσυνείδηση, αποτελούν αφετηρία δημιουργίας της παράστασης και το έργο, σε κάποιες στιγμές του, εστιάζει στην στωικότητα του σύγχρονου ατόμου που ενώ βιώνει την αξιακή και ηθική συντριβή στην δραματική αρένα της εποχής, εξακολουθεί να ελπίζει. Ωστόσο, ως χορογράφος, μου αρέσει να δημιουργώ κυρίως έργα με ασαφή χρονικότητα ή που να μην αγγίζουν καθαρά στο σήμερα ή στο χθες, κάλλιστα μπορεί να αγγίζουν στο αύριο, για αυτό και τόσο το χορευτικό και κινητικό λεξιλόγιο, όσο και οι σκηνικές συνθέσεις των παραστάσεών μου είναι συνήθως άχρονοι και άτοποι χώροι που συχνά έχουν μια νεορεαλιστική ή φουτουριστική οπτική.

Ποια είναι η αγαπημένη σας σκηνή;

Μου είναι λίγο δύσκολο να απαντήσω μιας και βλέπω τα έργα μου περισσότερο ως ένα εννιαίο όλον και λιγότερο ως ένα σύνολο επιμέρους σκηνών. Παρ’ο όλα αυτα θα έλεγα ότι η χορογραφική φράση διαρκείας, με την μετατροπή του σώματος σε ύλη όπως αυτή αποτυπώνεται χορογραφικά και αλληγορικά διαμέσου της σταδιακής απέκδυσης των ερμηνευτών, είναι μια στιγμή μεγάλης συγκίνησης.

Ποια ήταν η ανάγκη δημιουργίας της ομάδας σας Synthesis 748?

Η Synthesis 748 ιδρύθηκε τον Μάιο του 2008 στο Παρίσι, στο οποίο ζούσα ήδη απο το 2004 και θα έλεγα οτι η ίδρυση της προέκυψε σαν φυσική εξέλιξη της ανάγκης μου να καλλιεργήσω την προσωπική χορευτική μου γλώσσα και χορογραφική γραφή, ανάγκη η οποία υπήρχε ήδη στο μυαλό και στο σώμα μου ακόμα και απο την περίοδο των σπουδών μου εκεί. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα, μιλάμε για μια πόλη με 350 περίπου, επαγγελματικές ομάδες σύγχρονου χορού, ωστόσο είχα την χαρά, απο την πρώτη μου μεγάλη παραγωγή, να επιλεγεί και να υποστηριχθεί ευρύτερα η ομάδα απο το CND-Γαλλικό Εθνικό Κέντρο Χορού κάτι που συνετέλεσε καθοριστικά στο να μπορώ να συνεχίσω να δημιουργώ.

Τι είναι αυτό που αποκομίσατε από τα τόσα χρόνια δράσης σας;

Σχέσεις, γνωριμίες και συνέργειες με ανθρώπους με τους οποίους χαίρομαι πάρα πολύ που διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας.

Πού θέλετε να βρίσκονται η Synthesis 748 σε 10 χρόνια;

Σ’ έναν τόπο όπου θα μπορούμε να συνεχίσουμε να οραματιζόμαστε ότι οι ουτοπίες μας θα γίνουν πραγματικότητα.

Headlines