Στην καθομιλουμένη της ελληνικής γλώσσας χρησιμοποιείται η έκφραση «αναμνήσεις, χαραγμένες στο μυαλό μας». Για να ειπωθεί το ίδιο, στην αγγλική η έκφραση «memories, woven into our brains (…υφασμένες στο μυαλό μας). Η Σεσίλ Νταβιντοβισί (Cécil Davidovici) κάνει ακριβώς αυτό. Όχι, όμως, στο μυαλό της.

Κεντά «ζωγραφιές» των αναμνήσεών της από τα παιδικά χρόνια της. Το κέντημα είναι γι’ αυτήν μια διαδικασία θύμησης.

Η, με έδρα το Παρίσι, καλλιτέχνις αντλεί το περιεχόμενο για τη σειρά έργων της, με την επωνυμία «1988», από βίντεο που τραβούσαν στο σπίτι οι γονείς της όσο εκείνη μεγάλωνε. «Όταν πέθανε η μητέρα μου άρχισα να βλέπω κασέτες VHS από την παιδική μου ηλικία» δήλωσε στο «60 Second Docs».

«Κυρίως, χρησιμοποιώ βαμβάκι και λινό. Βρίσκω ότι βγάζει την ίδια ζεστασιά που νιώθω όταν σκέφτομαι τα παιδικάτα μου» πρόσθεσε η Νταβιντοβισί, η οποία προσφάτως έκανε ατομική έκθεση στην παρισινή γκαλερί «mi*gallerie».

Εξήγησε ότι την τράβηξε η υφαντική μετά τον θάνατο της μητέρας της επειδή ήταν κάτι απτό και της επέτρεπε να «ρίξει άγκυρα, εκείνη τη στιγμή». Πλέον προτιμά άλλο μέσο, αλλά υπογράμμισε πως «οι ιστορίες αθωότητας και οι πλάνες παραμένουν, τώρα με μια χροιά ανεξέλεγκτης νοσταλγίας και με μια επιθυμία να αιχμαλωτίσω αναμνήσεις και ν’ απαθανατίσω στιγμές του παρελθόντος».

Headlines