Άρης – Ήφαιστος 88-77

Το μπάσκετ δεν είναι αποκομμένο από τη ζωή και στη ζωή πετυχαίνει αυτός που έχει κίνητρο, αυτός που θέλει κάτι περισσότερο από τον άλλον. Ο Άρης ήθελε τη νίκη, καθώς αν δεν την πετύχαινε από αυτή την αγωνιστική θα είχε πάρει τον δρόμο για την Α2.

Ο Ήφαιστος παίζει για να παίζει, παίζει όμως και για να μην του προσάψουν το παραμικρό. Και μπορεί οι παίκτες της ομάδας της Λήμνου να προσπάθησαν, όμως ο «Αυτοκράτορας» ήταν καλύτερος κι επικράτησε με 88-77.

Οι γηπεδούχοι έπαιζαν άνευ αντιπάλου στο πρώτο μισό, καθώς οι παίκτες του Μανωλόπουλου ήταν σε… άλλο γήπεδο. Το 42-21 ήταν μαξιλαράκι ασφαλείας, αλλά όταν ο Ήφαιστος μπήκε στο παιχνίδι, με εξαιρετικό τρίτο δεκάλεπτο, κατέβασε τη διαφορά σε μονοψήφιο επίπεδο, όμως οι παίκτες του Καμπερίδη είχαν διανύσει πολύ δρόμο για να αφήσουν τη νίκη να φύγει μέσα από τα χέρια τους.

Ο Καμπερίδης ήταν ουσιαστικός, μοίρασε το παιχνίδι του ανάμεσα στη δημιουργία και στο σκοράρισμα κι είχε μεγαλύτερη επίδραση απ’ ότι όταν πηγαίνει μονοδιάστατα για να πετύχει πόντους. Ο Μιλόσεβιτς ήταν καλός, όχι όμως όσο ο Ντραγκίσεβιτς, ο οποίος έκανε ένα εντυπωσιακό «νταμπλ νταμπλ», ακριβώς τη στιγμή που το ήθελε όσο τίποτα η ομάδα του.

Αυτός που έκανε τη διαφορά ήταν ο Φιτζπάτρικ, καθώς μέχρι πρότινος ήταν σκιά του εαυτού του. Αυτή τη φορά, με ευστοχία από το τρίποντο κι εμπιστοσύνη στον εαυτό του, πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες, πίσω από τον Μπράουν, ο οποίος με την εμφάνισή του έκανε να ξεχαστεί το πρόσφατο πειθαρχικό του παράπτωμα.

Στον Ήφαιστο πρέπει να προσπαθήσεις για να βρεις διακριθέντες. Ναι, ο Σμιθ με τον Γκίλμπερτ πέτυχαν τους πόντους που τους αναλογούσαν, ο Χαριτόπουλος βοήθησε, όμως η συνολική εικόνα της ομάδας δεν ήταν καλή, με εξαίρεση το τρίτο δεκάλεπτο, οπότε και κυριάρχησε απόλυτα.

Τα δεκάλεπτα: 24-11, 42-21, 63-52, 88-77.