Ηρθε η ώρα να ωριμάσουμε

Στην πραγματικότητα, είμαστε μόνοι και είμαστε μπροστά σε μια (ακόμα) εθνική πρόκληση. Ακούγεται λίγο βαρύγδουπο, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό. Για έναν απλό λόγο: Η «μεταλλαγμένη» τουρκική απειλή των τελευταίων ημερών έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και – το χειρότερο – όλα δείχνουν ότι η Αγκυρα ανέβασε το επίπεδο της έντασης, δημιουργώντας προηγούμενο. Το πιθανότερο είναι ότι, από εδώ και στο εξής, οι προκλήσεις της απέναντί μας θα είναι όλο και πιο βίαιες, όλο και πιο επιθετικές.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να γίνει μια ουσιαστική διευκρίνιση. Αυτές οι επιθέσεις αφορούν στην Ελλάδα και μόνο. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Ο σκληρός πυρήνας της ΕΕ και οι δορυφόροι του μπορεί να δηλώνουν και εν μέρει να δείχνουν την υποστήριξή τους, αλλά λειτουργούν υστερόβουλα: Φοβούνται ότι θα ξημερώσουν ένα πρωί με χιλιάδες πρόσφυγες στα σύνορά τους (που προφανώς, ως τέτοια, στην πράξη δεν λογίζονται τα ελληνικά, παρά μόνο κατά περίπτωση). Αλλιώς, θα μας αγνοούσαν. Οπως το έκαναν, για παράδειγμα, όταν προ εβδομάδων η Τουρκία υπέγραψε εκείνο το περίεργο σύμφωνο με τη Λιβύη. Δεν τους αφορούσε, δεν του έδωσαν σημασία. Κι ας ζητούσε η Ελλάδα την ευρωπαϊκή στήριξη – κάλυψη. ‘Η ό,τι κάνουν όλα αυτά τα χρόνια που η Αγκυρα παραβιάζει καθημερινά και συστηματικά τον εναέριο χώρο μας.

Βεβαίως, από την άλλη πλευρά, θα πρέπει κάποια στιγμή και η Ελλάδα να ωριμάσει και να αρχίσει να συμπεριφέρεται ως ενήλικη, που είχε την τύχη να ανήκει σε ένα μεγάλο κλαμπ: δηλαδή να συμπεριφέρεται κυνικά ωφελιμιστικά, αποσκοπώντας στο μεγαλύτερο κέρδος, όταν μπορεί να το αποσπάσει. Η Κύπρος, που το κάνει από την πρώτη στιγμή στις σχέσεις της με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, δεν έχασε.

Για να γίνει αυτό, χρειάζεται ρεαλιστική διπλωματική στρατηγική, που στηρίζεται στην απλή λογική ότι στην κρίσιμη ώρα θα είμαστε μόνοι αλλά και στο ότι οι σύμμαχοι δεν είναι αιώνιοι φίλοι, αλλά κατά περίσταση. Γιατί πάνω και πέρα απ’ όλα, έχουν τα δικά τους συμφέροντα που πρέπει να εξυπηρετήσουν και τη δική τους ατζέντα που πρέπει να προωθήσουν. Οταν ταυτίζεται με τη δική μας, έχει καλώς. Οταν δεν ταυτίζεται…

Και να καταλάβουμε ότι είναι απολύτως αναμενόμενο πως την ίδια ώρα που κάνουν ένα tweet υποστήριξης προς την Ελλάδα, τηλεφωνούν και στον τούρκο πρόεδρο (όπως μας αποκάλυψε ο ίδιος) για να του πουν ότι θα είναι στο πλάι του, διότι είναι ο μόνος σταθερός ηγέτης στην περιοχή.

Αν νομίζουμε ότι χτυπώντας το πόδι μας με δύναμη στο έδαφος, εκφράζοντας την απογοήτευση και τη δυσαρέσκειά μας, θα τους «ματώσουμε», απλώς ζούμε στον (μικρό)κόσμο μας…