Εγώ θα σου πω (και) για τον ιό!

Δεν είμαι ούτε γιατρός, ούτε επιδημιολόγος (που ως ειδικότητα έχει πολύ μεγάλη πέραση τον τελευταίο καιρό), ούτε πολιτικός για να κρίνω τον πανικό και τα μέτρα τα οποία λαμβάνονται απανταχού της γης τις τελευταίες ημέρες για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού…

Ενας απλός άνθρωπος είμαι που ζει, όπως όλοι μας (πολλώ δε μάλλον οι άσχετοι) με τις φοβίες του και συν τοις άλλοις δεν κοκορεύομαι κιόλας πως κατέχω τη γνώση…

Επίτηδες το γράφω αυτό, διότι συντάσσομαι απολύτως με την αντίδραση του Γιούργκεν Κλοπ, τις προάλλες, που του ζήτησαν την άποψή του για το ζήτημα το οποίο ταλανίζει όλο τον πλανήτη…

Διάβολε, δεν ξέρουν οι πάντες για τα πάντα και δεν μπορούν να μιλούν όλοι για όλα, μόνο και μόνο επειδή είναι διάσημοι και τάχα ο κόσμος κρέμεται από το στόμα τους…

Στην Ελλάδα βεβαίως όπου εκτός από τη φαιδρά πορτοκαλέα ανθεί και ο ξερολισμός, αίφνης γίναμε όλοι εμπειρογνώμονες, επαΐοντες και δεν συμμαζεύεται!

Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε; Ως λαός κανακεύουμε το υπερεγώ μας, θεωρούμε την αυθεντία μέρος του DNA μας και δυο από τις πιο δημοφιλείς εκφράσεις στο λεξιλόγιο του είναι το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» και το «εγώ θα σου πω»!

Αυτή τη στιγμή ολόκληρη η ανθρωπότητα δέχεται μια ασύμμετρη απειλή, χώρια που εμείς εδώ στην πατρίδα μας την υφιστάμεθα εις διπλούν, ελέω και της αναταραχής στην ελληνοτουρκική μεθόριο του Εβρου.

Σε κάθε τέτοια περίπτωση απαιτούνται ψυχραιμία και ορθοφροσύνη, που δυστυχώς τις στερούμαστε διαχρονικά και αυτό το έλλειμμα το έχουμε πληρώσει ακριβά.

Το να πλακωνόμαστε και να… ξεκατινιαζόμαστε λοιπόν για το εάν ο ιός μεταδίδεται με τη θεία μετάληψη και να καταλήγουμε σε α λα Βυζάντιο ντέρμπι Εικονομάχων και Εικονολατρών συνιστά τουλάχιστον αφέλεια. Και -σε ό,τι αφορά τον αθλητισμό – το να σιχτιρίζουμε για την (παγκοσμιοποιημένη πλέον) διεξαγωγή αγώνων κεκλεισμένων των θυρών μοιάζει σαν να είμαστε μακριά νυχτωμένοι από το πρόβλημα…

Αλλά, ξέχασα, εγώ θα σου πω τι τρέχει και τι πρέπει να γίνει!