Οι ταινίες της εβδομάδας – Μια γιαγιά αλλιώτικη από τις άλλες

Βαθμολογία

5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη

Ο χώρος του κινηματογραφικού θεάματος δεν θα μπορούσε να μην έχει συνέπειες από το ζήτημα του κορωνοϊού, με αποτέλεσμα οι κινηματογραφικές εταιρίες να  αποσύρουν την τελευταία στιγμή τις ταινίες Α προβολής που είχαν προγραμματιστεί και τελικά, μόνον μία καινούργια να ανοίγει από σήμερα στα σινεμά.

«Μάντεψε ποιος ήρθε στα γενέθλιά σου» («Fête de famille», Γαλλία, 2019). Δραματική του Σεντρίκ Καν.

Η Κατρίν Ντενέβ, ο θρύλος της Γαλλίας,  είναι το πρόσωπο – κλειδί της ιστορίας, μια γιαγιά  – αν και κάθε άλλο παρά σαν γιαγιά φέρεται-, η οποία με αφορμή τα 70στά γενέθλιά της έχει συγκεντρώσει στο σπίτι της στη Νότια Γαλλία σχεδόν όλο της το σόι. Θα βρούμε τους δύο γιούς (Σεντρίκ Καν – ο σκηνοθέτης της ταινίας και Βενσάν Μακέν), την εγγόνα της με τον μαύρο φίλο της (Λουάνα Μπαρζαμί, Ζοσουά Ροσινέ) και διάφορα άλλα πρόσωπα (για να πούμε την αλήθεια μπερδεύεσαι ώσπου να καταλάβεις ποιος είναι ποιος). Εκείνη που λείπει είναι η κόρη της (η σκηνοθέτρια και ηθοποιός Εμανουέλ Μπερκό) που κάποια στιγμή θα εμφανιστεί, οπότε η ταινία ουσιαστικά αρχίζει (και έχει ήδη περάσει αρκετή ώρα).

Οι ταινίες που στόχο έχουν να κάνουν τον θεατή κοινωνό των μεγάλων ή των μικρών προβλημάτων που «μολύνουν» τον κόσμο πολυμελών οικογενειών, κινούν συνήθως την περιέργεια, ακόμα και όταν πρόκειται για χαζοκωμωδίες όπως π.χ. ο «Μπαμπάς της νύφης», ή ψευτοδράματα όπως η «Πέτρα του σκανδάλου» με την Σάρα Τζέσικα Πάρκερ. Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως, όπως π.χ. των «Μυστικών και ψεμάτων» του Μάικ Λι, του «Αύγουστου» με την Μέριλ Στριπ ή της «Οικογενειακής γιορτής» του Τόμας Βίντερμπεργκ, η αίσθηση «διαστροφής» που κινητοποιεί τις ιστορίες τους έχει τέτοια ένταση που το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από συναρπαστικό.

Δεν θα έλεγα ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει ακριβώς στην περίπτωση του «Μάντεψε ποιος ήρθε  στα γενέθλιά σου», αν και η ταινία έχει τις στιγμές της ως ένα περιποιημένο και καλοπαιγμένο οικογενειακό δράμα γαλλικής μπουρζουαζίας, που απογειώνεται όταν το πρόσωπο που βρίσκεται στη σκηνή είναι η Ντενέβ, αδιαμφισβήτητα (και κάπως προβλέψιμα) ο παλμός της ταινίας.  Από τα συντρίμμια της «έκρηξης» με την κόρη φτιάχνεται ένα μωσαϊκό ακραίων συμπεριφορών που «μεταφράζονται» σε δυνατές σκηνές (π.χ. όταν η Μπερκό, χωρίς προφανή λόγο  κοπανά με λύσσα το κεφάλι της στο τραπέζι). Προφανώς η γυναικεία φύση είναι το στοιχείο που κέντρισε το ενδιαφέρον τον Καν με αποτέλεσμα οι άντρες του σεναρίου του να είναι απλές βίδες μιας καλής κατασκευής που ωστόσο, τελικά, παρακολουθείς με αμηχανία.

Βαθμολογία: 2 ½

AΘΗΝΑ: ΔΑΝΑΟΣ – ΑΙΓΛΗ – ΕΛΛΗ – ΑΤΛΑΝΤΙΣ – ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ – ΟΣΚΡΑ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – WEST CITY κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ – ΦΑΡΓΚΑΝΗ – ΟΛΥΜΠΙΟΝ ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ κ.α.

ΣΥΝΕΧΙΖONΤΑΙ

Το βαμμένο πουλί (The painted bird, Τσεχία/ Ουκρανία/ Σλοβακία, 2019). Δραματική του Βάτσλαβ Μαρχούλ που ακολουθεί πιστά το ομότιτλο μυθιστόρημα του Γέρζι Κοζίνσκι (1933- 1991) μια ανατριχιαστική περιγραφή της προσπάθεια ενός αγοριού (Πετρ Κότλαρ)  να επιβιώσει μέσα στην εκπνοή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.  Ταινία που λόγω των σκληρών σκηνών της απευθύνεται σε θεατές με ατσαλένια νεύρα αλλά συγχρόνως, ένας ασπρόμαυρος, μεγαλειώδης κινηματογράφος που παραπέμπει στο σινεμά του δημιουργού παλαιότερων εποχών. Παίζουν αρκετοί ηθοποιοί σε μικρούς ρόλους ανάμεσα στους οποίους ο Ούντο Κίερ, ο Τζούλιαν Σαντς, ο Στέλαν Σκάσγκαρντ και ο Χάρβεϊ Καίτέλ.

Βαθμολογία: 4 ½

ΑΘΗΝΑ: ΑΝΔΟΡΑ – ΑΣΤΟΡ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΑΤΛΑΝΤΙΣ – ΣΙΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΘΕΣ/ΚΗ: ΣΤΑΥΡΟΣΤΟΡΝΕΣ

Η  μπαλάντα της τρύπιας καριάς (Ελλάδα, 2020). Δραματική κωμωδία του Γιάννη Οικονομίδη. Η πλοκή δεν έχει και τόση σημασία στην τελευταία ταινία του Οικονομίδη, όσο τα πρόσωπα που απαρτίζουν την ιστορία – ανάμεσά τους ένας πρώην λαϊκός τραγουδιστής (Βασίλης Μπισμπίκης)  νυν ιδιοκτήτης κέντρου στην επαρχία ο οποίος διατηρεί δεσμό με την γυναίκα ενός βιομηχάνου (Βίκυ Παπαδοπούλου, Γιάννης Τσορτέκης). Ωστόσο, το χιούμορ και ο χώρος είναι που εδώ κάνουν την διαφορά. Πλάνα λουσμένα από φως (ασυνήθιστο για τον σκηνοθέτη) αποτυπώνουν μια εφιαλτική εικόνα της  ελληνικής επαρχίας (Λαμία) στην οποία είναι γυρισμένη κατά το 99 % η ταινία. Οσο για το  χιούμορ  έχει κάτι το επιτηδευμένα γκροτέσκο που διαρκώς σε γαργαλά.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΑΣΤΥ