Αναστοχασμός και κρίση

Η παρούσα τρομερή κρίση λόγω κοροναϊού αλλάζει ριζικά τις ζωές όλων μας. Αλλάζει εκ βάθρων αντιλήψεις, συμπεριφορές, συνήθειες, αλλά και βάζει νέα διλήμματα στο τραπέζι του διαλόγου.

Κυρίως όμως αναδεικνύει πτυχές της ζωής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής που είχαν παραμεριστεί τις τελευταίες δεκαετίες και δεν θεωρούνταν ελκυστικές προς συζήτηση.

Η κρίση, όταν τελειώσει –ελπίζουμε σύντομα και με τις μικρότερες δυνατές απώλειες- είναι σίγουρο ότι θα διαμορφώσει νέες συνθήκες και θα δημιουργήσει νέα δεδομένα. Κυρίως όμως θα δημιουργήσει ένα νέο περιβάλλον μέσα και από τη φάση της αυτογνωσίας που βιώνουμε συλλογικά ως κοινωνία.

Σε αυτό το νέο τοπίο οφείλουμε όλοι να προσαρμοστούμε την επόμενη μέρα και να αναλογιστούμε τι είχε γίνει λάθος τα προηγούμενα χρόνια σε σημαντικούς τομείς της δημόσιας πολιτικής.

Είναι περίοδος αναστοχασμού για σειρά ζητημάτων που αναδεικνύονται λόγω και της κρίσης, τόσο στο οικονομικό, πολιτικό, οικονομικό, αλλά ακόμα και στο ηθικό πεδίο.

Εξάλλου πάντα οι κρίσεις έχουν και ευκαιρίες και όταν τελειώσει και η παρούσα κατάσταση κινδύνου θα υπάρξει χρόνος για ουσιαστική συζήτηση επί των συγκεκριμένων ζητημάτων.

Ένα και από τα σημαντικά θέματα συζήτησης είναι σίγουρο πως θα αποτελέσει η ανάγκη ενίσχυσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας, αλλά και άλλων δομών που έχουν σχέση με την αντιμετώπιση μελλοντικών κρίσεων.

Οι κρίσεις, διαφορετικής μορφής, θα είναι αρκετές στο μέλλον και οφείλει η συντεταγμένη Πολιτεία να επεξεργαστεί συγκεκριμένα σχέδια δράσης και αντιμετώπισής τους, ειδικά σε έκτακτες συνθήκες.

Από την άλλη πλευρά, εκτός από την συζήτηση που πρέπει να ανοίξει για την κοινωνική συμπεριφορά όλων μας και κατά το πόσο μπορεί να πειθαρχήσουμε ή όχι σε μια απόφαση που αφορά τη δημόσια υγεία, θα προκύψουν θέματα και για το πλαίσιο της οικονομικής πολιτικής, αρκεί όμως να μην τεθούν σε κίνδυνο κατακτήσεις δεκαετιών σε κρίσιμα πεδία της δημόσιας ζωής.

Το σίγουρο είναι ότι όλα θα είναι διαφορετικά. Και όπως έλεγαν οι Ρωμαίοι, «όλα τα πράγματα αλλάζουν, κι εμείς αλλάζουμε μαζί μ’ αυτά» (Omnia mutantur, nos et mutamur in illis).