Αν ο Όσκαρ Ουάιλντ συναντούσε τον Ρικ Πιτίνο (ποιητική αδεία, αφού δεν έζησαν την ίδια εποχή), το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι ίσως να είχε τη μορφή του αμερικανού κόουτς.

«Συνειδητοποιώντας ότι μια μέρα η ομορφιά του θα χαθεί, ο Ντόριαν εκφράζει, περιπαικτικά, την επιθυμία του να πουλήσει την ψυχή του, με αντάλλαγμα το πορτραίτο που φιλοτέχνησε ο Μπάζιλ να γεράσει αντί εκείνου.

Η ευχή του Ντόριαν εκπληρώνεται, και καθώς ο νεαρός βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μία έκλυτη ζωή ακολασίας στο κυνήγι των αισθήσεων, το πορτραίτο εξυπηρετεί ως μία διαρκής υπενθύμιση του αντίκτυπου που έχει κάθε πράξη στην ψυχή, με το κάθε αμάρτημα να παρουσιάζεται είτε ως παραμόρφωση της σιλουέτας του είτε ως σημάδι γήρανσης» (αντιγραφή από τη Wikipedia).

Αν ο Πιτίνο μπορούσε να το κάνει αυτό, το πορτρέτο θα έδειχνε εικόνα ρυτιδιασμένου υπερήλικα.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Headlines