Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, εξέχων πολιτικός άνδρας με εντυπωσιακή προσωπική ακτινοβολία, γεννήθηκε στις Μουρνιές Χανίων, στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη, το 1864.

Στα νεανικά του χρόνια η οικογένειά του κατέφυγε στην Ελλάδα, καθώς ο πατέρας του υφίστατο τις συνέπειες της επαναστατικής δράσης του.

Μετά την αποφοίτησή του από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Βενιζέλος άσκησε τη δικηγορία στα Χανιά, αλλά σύντομα τον απορρόφησε η πολιτική.

Οι ηγετικές και πολιτικές ικανότητές του αναδείχθηκαν κατά την επανάσταση του 1897.

Την περίοδο της Κρητικής πολιτείας (1898-1912) συνέβαλε στη διαμόρφωση του Κρητικού Συντάγματος, συγκρούστηκε με τον ύπατο αρμοστή Γεώργιο, ηγήθηκε ένοπλης επανάστασης στο Θέρισο (1905) και πέτυχε την αντικατάσταση του αρμοστή.

Το 1910 έληξε ο ρόλος του στα πολιτικά πράγματα της Κρητικής Πολιτείας, όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας και συγκρότησε το Κόμμα των Φιλελευθέρων.

Υπήρξε πρωτεργάτης της πολιτικής και οικονομικής ανόρθωσης της Ελλάδας και της νικηφόρας έκβασης των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913).

Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Βενιζέλος ήλθε σε ρήξη με το στέμμα.

Με κόστος τον Εθνικό Διχασμό (1915-1917), επέβαλε την πολιτική του, δηλαδή την είσοδο της χώρας στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων.

Η Ελλάδα ανταμείφθηκε για τη συμβολή της στην παγκόσμια πολεμική αναμέτρηση με την παραχώρηση της αρμοστείας της Σμύρνης (1919).

Στις κρίσιμες εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 ο Βενιζέλος ηττήθηκε.

Αποσύρθηκε από την πολιτική και επέστρεψε μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.

Με τις πρωτοβουλίες που ανέλαβε ως προς την υποχρεωτική ανταλλαγή ελληνικών και τουρκικών πληθυσμών και τη σύναψη της Συνθήκης της Λωζάννης, ο Βενιζέλος ήταν εκείνος που καθόρισε τα σύνορα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, άλλαξε τον προσανατολισμό της ελληνικής πολιτικής και έβαλε τα θεμέλια της ειρηνικής ανάπτυξης.

Η τελευταία τετραετία της διακυβέρνησής του (1928-1932) ήταν περίοδος σταθερότητας και δημιουργίας.

Κορυφαία επιτυχία, το ελληνοτουρκικό σύμφωνο φιλίας (1930).

Το τέλος της σταδιοδρομίας του σημαδεύτηκε από τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του (Ιούνιος 1933) και το αποτυχημένο κίνημα του Μαρτίου του 1935.

Ο Βενιζέλος αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι, όπου απεβίωσε στις 18 Μαρτίου 1936.

Headlines