Tους πραγματικούς ήρωες στην εποχή του κοροναϊού δεν πρέπει να τους ξεχάσουμε

Οποιος γνωρίζει την αμερικανική πραγματικότητα ή όποιος βλέπει πολλές αμερικανικές ταινίες διαπιστώνει ότι στη χώρα αυτή έχουν μια βασική αρχή σε περιόδους κρίσεων: Δημιουργούν ήρωες ακόμη κι αν δεν υπάρχουν.

Δημιουργούν και προμοτάρουν πρότυπα πάνω στα οποία μπορεί να πατήσει ο αμερικανικός λαός, να πάρει κουράγιο, να συνεχίσει να ζει.

Ο αμερικανικός τρόπος ζωής επιβάλλει την ύπαρξη ηρώων, είτε είναι πυροσβέστες την 11η Σεπτεμβρίου, είτε αστυνομικοί που σώζουν από τρομοκρατικές ή άλλες ενέργειες, είτε ένας πιλότος που σώζει τους επιβάτες κ.λπ.

Και καλά κάνουν βεβαίως. Η ανάδειξη ηρώων, προτύπων, γενικώς ανθρώπων που πρέπει να επιβραβεύονται για όσα κάνουν από τύχη ή επειδή το ήθελαν είναι υπέρτατο προνόμιο,

Μια κοινωνία που δεν έχει πραγματικούς αλλά και καθημερινούς ήρωες και όχι ωραιοποιημένες περσόνες, δεν μπορεί να πάει μπροστά.

Στην πρωτοφανή κρίση που ζει η Ελλάδα με τον κοροναϊό, ήρωες και δικαιολογημένα αναδεικνύονται οι γιατροί και οι νοσηλευτές στα νοσοκομεία.

Υπεράνθρωποι θα έλεγε κανείς καθώς κάνουν ατελείωτες βάρδιες με κίνδυνο την υγεία τους και προσπαθούν να κρατήσουν όρθιο το Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Ανθρωποι κακοπληρωμένοι, που εργάζονται υπό απαράδεκτες πολλές φορές συνθήκες, που χάνεται η επιστημοσύνη τους στα άθλια εν πολλοίς νοσηλευτικά ιδρύματα.

Αξίζουν, λοιπόν, να είναι ήρωες και αξίζουν όχι μόνο ένα ψυχρό χειροκρότημα στο μπαλκόνι αλλά και έμπρακτη στήριξη από την πολιτεία.

Όμως, αν θέλουμε να αποδώσουμε τα εύσημα ισότιμα δεν πρέπει να ξεχνάμε κι άλλους ήρωες στην εποχή του κοροναϊού.

Ούτε τώρα να τους ξεχνάμε, αλλά ούτε και όταν θα περάσει η λαίλαπα. Γιατί είναι άξιοι συγχαρητηρίων κι ακόμη περισσότερο.

Μιλάμε για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους που αυτή την περίοδο εργάζονται χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση. Μιλάμε για ανθρώπους της διπλανής πόρτας, φίλους και συγγενείς μας που δίνουν τιτάνιο αγώνα να κρατήσουν την κοινωνία όρθια και όλους εμάς.

Είναι κατά κύριο λόγο οι υπάλληλοι στα σούπερ μάρκετ και στα καταστήματα τροφίμων. Που δουλεύουν ατέλειωτες ώρες για να μας εξυπηρετήσουν.

Είναι αυτοί που γεμίζουν τα ράφια με χαρτιά υγείας και αντισηπτικά προκειμένου εμείς να σκοτωθούμε να τα αρπάξουμε.

Είναι οι ίδιοι που μας περιμένουν να μας δώσουν την κάρτα εισόδου. Αυτοί που βάζουν τα ψώνια στις σακούλες και που πρόθυμα σπεύδουν να μας εξυπηρετήσουν αν και κινδυνεύουν να κολλήσουν τον ιό.

Είναι κι αυτοί που καλούνται να εργαστούν και Κυριακές, να δουλέψουν περισσότερο γιατί κάποιο συνάδελφοί τους αρρώστησαν, κλάταραν ή πήραν την ειδική άδεια για να φυλάξουν τα παιδιά τους.

Είναι φυσικά όλο το δίκτυο του εμπορίου, και οι αποθηκάριοι και οι πωλητές που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης.

Είναι οι ίδιοι που με τον ίδιο μισθό θα κληθούν τους επόμενους μήνες να βάλουν πλάτη για να μην μας λείψει τίποτε.

Αλλά είναι και οι ντελιβεράδες που σπεύδουν στην πόρτα μας για να μας φέρουν φαγητό και ψώνια.

Είναι οι νέοι που δουλεύουν σε καφετέριες και εστιατόρια ή όσοι εργάζονται σε εταιρείες κούριερ.

Είναι κι αυτοί που μας βάζουν καύσιμα στο βενζινάδικο, όσοι μας εξυπηρετούν στις τράπεζες και όσοι μας μαζεύουν τα σκουπίδια. Αλλά και οι δημοσιογράφοι που τρέχουν για την ενημέρωση και οι φαρμακοποιοί που μας δίνουν τα φάρμακά μας και μας συμβουλεύουν.

Πολλοί οι ήρωες

Είναι πολλοί οι ήρωες της διπλανής πόρτας, τους μνημόνευσε την Τετάρτη ο υφυπουργός κ. Χαρδαλιάς, και καλά έκανε.

Τους μνημόνευσε και ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του, λέγοντας ότι προσωπικά δεσμεύεται να επιβραβευτούν.

Ολοι αυτοί, λοιπόν, που με κίνδυνο να αρρωστήσουν αξίζουν το χειροκρότημά μας. Δουλεύουν για να είμαστε εμείς άνετοι στην καραντίνα μας.

Δεν πρέπει την επόμενη ημέρα να τους πετάξουμε στα σκουπίδια. Ούτε εμείς, ούτε φυσικά και οι εργοδότες τους.

Εμείς μπορούμε να τους επιβραβεύουμε με το χαμόγελό μας, την καλή μας συμπεριφορά, ένα χτύπημα στην πλάτη, μια καλή κουβέντα για αντέξουν.

Οι επιχειρηματίες, όμως, πρέπει να δείξουν έμπρακτα ότι σέβονται τον ιδρώτα τους αυτές τις δύσκολες για τη χώρα ώρες. Το λιγότερο είναι μια χρηματική ενίσχυση.

Το περισσότερο είναι ο σεβασμός. Αυτά τα πρότυπα θέλουμε για τα παιδιά μας.

Ολοι όσοι με αυταπάρνηση κάνουν τη δουλειά τους για να μη μας λείψει τίποτε αξίζουν της προσοχής μας.