Κατάσταση πολιορκίας

Η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη. Η απειλή είναι πράγματι ασύμμετρη. Τα θύματα αυξάνονται, με τα θανατηφόρα να είναι όσα είναι μεγάλης ηλικίας ή/και που έχουν ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας. Ο συναγερμός είναι πραγματικός. Με αντίπαλο, σε πολλές περιπτώσεις, την παράλογη (για τους εαυτούς τους και ιδίως για τους άλλους) απειθαρχία στα κυβερνητικά περιοριστικά μέτρα πλήθους πολιτών.

Εχουν υπάρξει μέχρι τώρα δύο ειδών τακτικές για την αντιμετώπιση του υγειονομικού κινδύνου. Η μία, με αφετηρία τις εμπειρίες της Κίνας, είναι η επιβολή περιορισμών στις μετακινήσεις και στις δραστηριότητες των πολιτών ώστε να ματαιωθεί ή να ελεγχθεί κάπως η διάδοση της αρρώστιας.

Η άλλη τακτική είναι της ανοσίας του κοπαδιού. Επειδή δηλαδή το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας περνάει την επιδημία ελαφρά, και ιδιαίτερα οι νεότεροι (στατιστικά πάντα), δεν παίρνεται κανένα περιοριστικό μέτρο με την ελπίδα πως μετά την «αβλαβή» μόλυνση μεγάλου μέρους του πληθυσμού θα υπάρξει ανοσία και η επιδημία θα περιορισθεί από μόνη της. Αφήνοντας βέβαια την οικονομία ανέγγιχτη και τον κοινωνικό ιστό αλώβητο. Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν πως η τακτική αυτή είναι παρακινδυνευμένη και πως μπορεί να οδηγήσει σε τραγικά αποτελέσματα. Εξάλλου ο ιός είναι άγνωστο αν καταλήγει σε ανοσία για τα θύματά του.

Οι αυστηροί περιορισμοί στοχεύουν στον περιορισμό της εξάπλωσης και σταδιακά στον έλεγχο της κατάστασης. Αυτά βέβαια προϋποθέτουν κάποια επάρκεια μέσων. Οταν το μήνυμα είναι «μένουμε σπίτι» όλοι, είτε απόλυτα ασυμπτωματικοί είτε ελαφρά αδιάθετοι, πώς κατοχυρώνεται η ακρίβεια των στοιχείων για τη διασπορά των κρουσμάτων; Δυστυχώς, δειγματοληπτικοί έλεγχοι ανά τη χώρα, όπως γίνεται αλλού, δεν μπορούν να γίνουν λόγω έλλειψης μέσων.

Ενα άλλο ζήτημα είναι ο επιτακτικός περιορισμός της κίνησης κυρίως των ηλικιωμένων στους δρόμους για μείωση επαφών τους με τους άλλους. Στην Ιταλία, όπου η κοινωνική διάρθρωση επιβάλλει τη συγκατοίκηση ολόκληρης της ευρύτερης οικογένειας, έχουμε τεράστια διασπορά και θανάτους ηλικιωμένων. Εδώ οι δομές είναι παρόμοιες. Και οι προοπτικές ανησυχητικές.

Το ζήτημα όμως εδώ είναι πως οι νέοι έχουν κλειστεί μέσα και όλοι οι μεγάλοι άνω των 65 αλωνίζουν στους δρόμους. Δεν είναι τυχαίο που η Γερμανία έχει ρεκόρ κρουσμάτων, αλλά τον μικρότερο αριθμό θανάτων. Ολοι οι μεγάλοι είναι κλειδωμένοι μέσα. Γιατί είναι οι μεγάλοι στην Ελλάδα που κυκλοφορούν στους δρόμους και πηγαίνουν σε σουπερμάρκετ και φαρμακεία; Ετσι θα θρηνήσουμε θύματα…

Τελευταία πηγή ανησυχίας οι μουσουλμάνοι απρόσκλητοι «επισκέπτες» μας στα νησιά, τον Εβρο και την Τζια. Κλείνουμε τα σύνορα, αλλά δεν πτοούνται έτσι αυτοί που τα παραβιάζουν. Ερχόμενοι μάλιστα από την Τουρκία, με την απόλυτη συσκότιση και τη συγκάλυψη της πραγματικότητας. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος…