Κοροναϊός : Οταν ο σκοπός υπερβαίνει την ατομική ταυτότητα

Μην φανταστείτε πως οι οδηγίες είναι σύνθετες με πολύπλοκα νοήματα που χρήζουν επεξηγήσεων. Τα μηνύματα είναι απλά ώστε να γίνονται κατανοητά από όλους. Απαιτούν όμως μια προσωπική δέσμευση του καθενός ξεχωριστά ώστε να επιτευχθεί ο σκοπός. “Μείνετε στο σπίτι σας” και ¨ενημερώστε τον γιατρό σας σε περίπτωση που έχετε κάποια συμπτώματα” είναι οι βασικοί τίτλοι που αρκούν και συμπικνώνουν όλη την ουσία. Είναι όμως εύκολο για όλους να κατανοήσουν την αναγκαιότητα πειθαρχίας προς το γενικότερο συμφέρον;

Σε εκείνο το παράλληλο σύμπαν οι άνθρωποι έχουν εκπαιδευτεί από μικρή ηλικία να ενδιαφέρονται για τον συνάνθρωπο που αντιμετωπίζει πρόβλημα λες και το αντιμετωπίζουν οι ίδιοι.

Έμαθαν πως όταν καίγεται το διπλανό από το δικό τους σπίτι και δεν κάνει κάποιος κάτι, η φωτιά θα επεκταθεί και στο δικό τους. Διδάχθηκαν πως η αλληλεγγύη δεν είναι προαιρετική αλλά υποχρεωτική όταν είσαι μέρος ενός κοινωνικού συνόλου. Έγινε βίωμα τους, πως η δική τους δράση ή μη δράση έχει επίδραση συνολική. Συνειδητοποίησαν πως αυτά που ενώνουν τους ανθρώπους είναι πολλαπλάσια από όσα τους χωρίζουν. Ξέρουν πως γεννήθηκαν διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον, με μοναδικές δεξιότητες και χαρίσματα ώστε να έχουν μια και μόνο επιλογή αν θέλουν να προοδεύσουν συνολικά. Την συνεργασία.

Στο δικό μας σύμπαν τα πράγματα είναι διαφορετικά. Από μικροί μαθαίνουμε να συγκρίνουμε ο ένας τον άλλον προκαλώντας έναν ανταγωνισμό άνευ ουσίας. Το 95% των σκέψεων μας καθημερινά αφορά το άτομο μας και τις ανάγκες του και όχι τις ανάγκες του συνανθρώπου μας. Πράττουμε χωρίς να υπολογίζουμε τις συνέπειες.

Έτσι μάθαμε.

Ναι έτσι μας έμαθαν. Διότι κάθε μωρό που γεννιέται είναι μια “λευκή σελίδα” που εγγράφει καθημερινά των ενηλίκων τις πεποιθήσεις και του ευρύτερου περιβάλλοντος τα ερεθίσματα.

Ναι έχουμε άλλοθι για την ενήλικη συμπεριφορά μας.

Ναι οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα φυτεύθηκαν στο υποσυνείδητο μας στα πρώτα χρόνια της ζωής μας.

Ναι, οι αλλαγές που πρέπει να κάνεις πλέον στα πλαίσια της πανδημίας σε ξεβολεύουν και σε ταράζουν. “Είναι δυνατόν στα 40-50-60 μου χρόνια να σπάσω τη συνήθεια να είμαι ο εαυτός μου; Το μυαλό και το σώμα αντιδρούν. Φέρνουν εμπόδια. Αναστατώνεται το “εγώ” που τροφοδοτούνταν τόσα χρόνια μέσω των εγγραφών που έχει.

Απλά μέτρα

Κατανοητά όλα αυτά. Όμως τα μέτρα που πρέπει να τηρήσουμε σε αυτή την ιδιαίτερη στιγμή για την ανθρωπότητα εξαιτίας της πανδημίας, είναι εξίσου απλά όσο και στο παράλληλο σύμπαν που περιγράψαμε. “Μείνετε σπίτι” και “Ενημερώστε τον γιατρό σας σε περίπτωση που έχετε συγκεκριμένα συμπτώματα”.

Όμως δεν καταφέρνουμε να τα αφουγγραστούμε συνολικά. Γιατί πολύ απλά, είμαστε ριζωμένοι στο “εγώ μας” και μας διακατέχει μια σιγουριά πως είμαστε υπεράνθρωποι που γνωρίζουμε τα πάντα και το πρόβλημα αφορά τους αδύναμους και τους φοβισμένους. Επειδή όμως ο σκοπός υπερβαίνει το “εγώ μας” έστω και υποσυνείδητα κάποιοι αισθανόνται. Κάποιοι πειθαρχούνε. Κάποιοι δεν ρισκάρουν να μεταδώσουν τον ιό σε ευπαθείς ομάδες πληθυσμού και πειθαρχούν στα μέτρα προσπαθώντας να πείσουν και άλλους να το κάνουνε. Αυτοί οι συνάνθρωποι μας επιστρέφουν στην κατάσταση που ήταν όντας μωρά. Που αγκαλιάζουν και χαμογελούν στους άλλους χωρίς δεύτερη σκέψη. Που σου δίνουν το χεράκι τους όταν τους προεκτείνεις το δικό σου. Αυτό πρέπει να γίνουμε όλοι ώστε να ξεπεράσουμε την δοκιμασία αυτή. Μια απλή υπέρβαση του “εγώ” διότι ο σκοπός είναι ξεχωριστός. Κάθε μας πράξη έχει επίπτωση στις ζωές όλων. Για πρώτη φορά ας αποδεχθούμε την ευθύνη που μας αναλογεί και όλοι μαζί να γιορτάσουμε όλων τις ζωές που σώθηκαν επειδή κρατήσαμε υπεύθυνη στάση.