Μια άγνωστη ιστορία για τον Παλαιών Πατρών Γερμανό

Φοίτησε στη Σχολή Δημητσάνας, στο Άργος και στη Σχολή της Σμύρνης.  Ήταν μακρινός συγγενής του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’. Από μικρός διακρινόταν τόσο πολύ για την επιμέλειά του, τη μελετηρότητα, και την σοβαρότητα που τον αποκαλούσαν «γέροντα«. Τελειώνοντας τη σχολή της Δημητσάνας  έφυγε για το Άργος, όπου χειροτονήθηκε  διάκος  και μετά  πήγε στη Σμύρνη, κοντά στον Γρηγόριο, τον οποίο ακολούθησε στην Πόλη.

Εκεί ερωτεύθηκε ( μάλλον το 1803, αλλά σε κάθε περίπτωση πριν την 25^η Μαρτίου 1806 που χειροτονήθηκε άγαμος Μητροπολίτης Π.Πατρών ) την φαναριώτισσα Αικατερίνη Γκίκα ( δόμνα Κατήνκω ) για την οποία έγραψε τουλάχιστον 3 μελωδικά ψαλτοποίηματα που σώζονται στην ανθολογία ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ ( μονή Βατοπεδίου αγ. Όρους )  το οποίο θα δούμε επισταμένως στην παρούσα  αναφορά μας.

ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο παρουσιάζουν: «Κληρικοί στον αγώνα»

Ποιοι ήταν και ποια η συμβολή τους στην Επανάσταση. Το κρυφό σχολειό, και το λάβαρο της Εξέγερσης.

Μαζί, Ανθολόγιο. Το βιβλίο-σταθμός της ελληνικής εκπαίδευσης, που διδάχτηκαν γενιές και γενιές. Ακόμη, Esquire!

Τον έρωτα του διάκου Γεώργιου Γκότζια για τη δόμνα Κατήνκω, που ενδεχομένως τον οδηγούσε σε γάμο και επομένως έως του αξιώματος του ιερέα ( παπά ) μόνον, απέτρεψε ο Γρηγόριος Ε’, αφού  προόριζε τον ερωτευμένο νέο και συγγενή του για Δεσπότη. Έτσι, στις 25 Μαρτίου 1806 , ο Γεώργιος Γκότζιας εκλέχθηκε μητροπολίτης Παλαιών Πατρών με το όνομα ΓΕΡΜΑΝΟΣ  , ενώ μεταξύ των ετών  1815-1817 διετέλεσε μέλος της Πατριαρχικής Συνόδου της Κωνσταντινούπολης. Το Νοέμβριο του 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία , προετοιμάζοντας την Επανάσταση στο Μοριά . Με τη συνετή του διοίκηση στην περιοχή της Μητρόπολής του είχε κατορθώσει να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του πασά της Πελοποννήσου δικαιολογώντας  τις ενέργειες των Φιλικών στα μάτια των Οθωμανών.

Όταν όμως το κίνημα έχει πια  γίνει αντιληπτό και ο πασάς του Μοριά  κάλεσε στην Τρίπολη τους αρχιερείς και προύχοντες, ο Γερμανός δεν πήγε. Έμεινε για 9 ημέρες στην Αγία Λαύρα και εκεί συνέταξε μαζί με τους προεστούς των Καλαβρύτων τη διακήρυξη της επανάστασης, σηκώνοντας το λάβαρο στις 17 Μαρτίου 1821 ( Αγ. Αλεξίου ). Στη συνέχεια μετέβη στην Πάτρα και σήκωσε κι’ εκεί σημαία επαναστατική, επέδωσε δε στον Πούκεβιλ και τον Γκρήν ( προξένους ξένων δυνάμεων ) τη διακήρυξη που είχε συντάξει στην αγ. Λαύρα, η οποία στη συνέχεια μεταφράστηκε στα γαλλικά και δημοσιεύθηκε στο Παρίσι στην εφημερίδα Le Constitutionnel  ( 06.06.1821 ).

Στα χρόνια της Επανάστασης προσπαθούσε να συμφιλιώσει τους στρατιωτικούς με τους πολιτικούς. Όταν η συνέλευση της Επιδαύρου αποφάσισε να στείλει αντιπροσώπους στην Ευρώπη και στον Πάπα, για να ζητήσουν βοήθεια,  έστειλε τον Π. Πατρών Γερμανό ( Οκτ. 1822 ) . Δύο χρόνια έμεινε στο εξωτερικό  μέσα σε στερήσεις και αγώνες χωρίς όμως να κατορθώσει μεγάλα πράγματα. Ξαναγύρισε  στην Ελλάδα με κλονισμένη την υγεία του. Έτσι στα 1826, στο Ναύπλιο, προσβλήθηκε από εξανθηματικό τύφο και απεβίωσε στις 30 Μαΐου 1826, πριν προλάβει να ολοκληρώσει τα απομνημονεύματά του και ενώ ο Ιμπραήμ κατέκαιε τον Μοριά. Τα οστά του μεταφέρθηκαν στην πατρίδα του Δημητσάνα όπου φυλάσσονται. Ανδριάντας του υπάρχει στην Πάτρα και στη Δημητσάνα, καθώς και στον Πειραιά ( Πασαλιμάνι ), που τοποθετήθηκε το 2003 με έξοδα και επιμέλεια των εν Πειραιεί Καλαβρυτινών « η αγ. ΛΑΥΡΑ» υπό την προεδρία του κ. Αθ. Χρονόπουλου, ο οποίος με την αρωγή της ιεράς μονής αγ. Λαύρας , κάθε έτος την 30^η Μαΐου τελεί επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη του ιεράρχη, που η μοίρα το έφερε να γεννηθεί 25^η Μαρτίου, να χειροτονηθεί δεσπότης Πατρών 25^η Μαρτίου και να κάνει την επανάσταση ( 17 – 25 Μαρτίου 1821 στη βόρεια Πελοπόννησο ) που  τελικά με το γνωστό δ/γμα: 980 / 15(27)-3-1838 του Οθωνα ορίστηκε ως πανελλήνια ημερομηνία της , η 25^η Μαρτίου  1821.