Κατέληξε στο νοσοκομείο προσπαθώντας να φτιάξει συσκευή για τον κοροναϊό

Στο νοσοκομείο κατέληξε αστροφυσικός από την Αυστραλία όταν, στην προσπάθειά του να φτιάξει συσκευή που αποτρέπει το άγγιγμα του προσώπου για προστασία από τον κοροναϊό, σφήνωσαν τέσσερις μαγνήτες στη μύτη του.

Ο ίδιος ήθελε να «πειραματιστεί» φτιάχνοντας συσκευή που θα απέτρεπε τους ανθρώπους να ακουμπούν το πρόσωπό τους με τα χέρια, μέτρο το οποίο θεωρείται απαραίτητο για την προστασία από τον κοροναϊό.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τον Guardian, ο δρ. Ντάνιελ Ρεάρντον, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Swinburne της Μελβούρνης, ήθελε να φτιάξει ένα κολιέ που θα ενεργοποιούσε συναγερμό όταν κάποιος θα επιχειρούσε να αγγίξει το πρόσωπό του.

Ο 27χρονος δήλωσε ότι προσπαθούσε να καταπολεμήσει τη βαρεμάρα της αυτο-απομόνωσης με τέσσερις ισχυρούς μαγνήτες νεοδυμίου.

Το σκεπτικό του

«Έχω ηλεκτρονικό εξοπλισμό, αλλά όχι και εμπειρία ή ειδίκευση στην κατασκευή κυκλωμάτων» στον Guardian. Όπως εξήγησε, είχε έναν ανιχνευτή μαγνητικών πεδίων και σκέφτηκε πως «εάν έφτιαχνα ένα κύκλωμα που θα εντόπιζε το μαγνητικό πεδίο, και φορούσαμε μαγνήτες στους καρπούς μας, τότε θα ενεργοποιούνταν ο συναγερμός εάν το χέρι μας πλησίαζε το πρόσωπο. Η βαρεμάρα κατά την απομόνωση με έκανε το σκεφτώ αυτό».

Ωστόσο, σύντομα διαπίστωσε πως η συσκευή που είχε έκανε το ακριβώς αντίθετο. «Άθελά μου δημιούργησα ένα κύκλωμα με τον συναγερμό να χτυπά διαρκώς και να σταματά μόνο όταν το χέρι πλησιάσει στο πρόσωπο».

Η επιμονή του

Αφού η ιδέα του ναυάγησε, ο δρ. Ρεάρντον επέμεινε κι έτσι άρχισε να παίζει με τους μαγνήτες και να τους τοποθετεί στα αυτιά και στα ρουθούνια του. Συγκεκριμένα, έβαλε δύο μαγνήτες στο εσωτερικό του ρουθουνιών του και δύο στην άκρη αυτών.

Στη συνέχεια, σύμφωνα με το δημοσίευμα, αφαίρεσε τους δύο εξωτερικούς αλλά όταν πήγε να αφαιρέσει και τους δύο που ήταν στο εσωτερικό διαπίστωσε πως ήταν αδύνατον.

Αφού προσπάθησε για λίγη ώρα, όπως λέει, χωρίς αποτέλεσμα, είπε να αναζητήσει τη λύση στο Google. Βρήκε λοιπόν μια ανάρτηση για ένα 11χρονο κορίτσι που είχε το ίδιο πρόβλημα. Η λύση που αναφερόταν απαιτούσε τη χρήση περισσότερων μαγνητών. Να χρησιμοποιηθούν δηλαδή δύο μαγνήτες εξωτερικά για να ασκήσουν έλξη στους άλλους δύο εσωτερικά.

«Καθώς τράβηξα προς τα κάτω για να προσπαθήσω να βγάλω τους μαγνήτες, αυτοί ενώθηκαν και μου γλίστρησαν». Όλοι μαγνήτες είχαν πλέον κολλήσει στα ρουθούνια του και, όπως ισχυρίζεται «δεν είχα άλλους».

Βέβαια δε παρέδωσε έτσι εύκολα τα όπλα αλλά προσπάθησε να τους αφαιρέσει με πένσα, όμως… μαγνητίστηκαν. «Κάθε φορά που πλησίαζα την πένσα  στη μύτη μου, στρεφόταν ολόκληρη προς την πένσα και στη συνέχεια κολλούσε στον μαγνήτη…Ήταν λίγο οδυνηρό».

H σύντροφός του τον πήγε τελικά στο νοσοκομείο όπου εργάζεται και η ίδια. Οι γιατροί, αφού του έβαλαν αναισθητικό σπρέι, αφαίρεσαν τους τρεις μαγνήτες. Ο τέταρτος όμως, όπως λέει, πήγε προς το λαιμό του αλλά ευτυχώς βήχοντας τον απέβαλε.