Από την πρώτη στιγμή όλοι μας στηρίξαμε την κυβέρνηση σ’ αυτήν την πρωτοφανή κρίση. Τέτοια αποδοχή των μέτρων που επέβαλε, τέτοια συμφωνία ως προς τον τρόπο που αντιμετωπίζει την επιδημία του κοροναϊού, δεν είχε ούτε θα έχει ποτέ άλλη κυβέρνηση.

Και η αλήθεια είναι ότι τα πήγαν καλά. Η κατάσταση δείχνει ελεγχόμενη στην Ελλάδα και φαίνεται ότι προλάβαμε τα χειρότερα. Ούτε Ιταλία θα γίνουμε, ούτε Ισπανία, ούτε ΗΠΑ.

Ολοι οι πολίτες βάλαμε πλάτη και συνεχίζουμε να είμαστε με το μέρος της κυβέρνησης, παρά τα λάθη, τις υπερβολές, την επικοινωνιακή διαχείριση και το ύφος που πολλές φορές ενοχλεί.

Μπράβο είπαμε στον Μητσοτάκη, μπράβο και στους υπουργούς που έσπευσαν να πάρουν μέτρα στήριξης των επιχειρήσεων και των εργαζόμενων.

Σχεδόν θεοποιήσαμε τον Σωτήρη Τσιόδρα, την αποκάλυψη είναι η αλήθεια αυτής της ιστορίας. Αν και ο ίδιος δεν θα το ήθελε διότι είναι σεμνός άνθρωπος, αξίζει πολλά μπράβο για όλα όσα έκανε, για τη σοβαρότητα και τον επαγγελματισμό που επιδεικνύει.

Μπράβο είπαμε και στον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας, Νίκο Χαρδαλιά. Γιατί δίνει δύσκολο αγώνα, είναι πρώτος στη μάχη, βουτάει στη φωτιά και δίνει το παράδειγμα που πρέπει σε μια τέτοια κρίσιμη στιγμή.

Θα πούμε κι άλλα συγχαρητήρια στους πρωταγωνιστές στο τέλος της κρίσης, όταν θα κάνουμε… ταμείο.

Να πούμε αι αλήθειες

Αλλά κάπου θα πρέπει να πούμε και ορισμένες αλήθειες, έστω κι αν δεν αρέσουν. Την ώρα του αγώνα καλό είναι να αφήνουμε τους λοχαγούς και τους στρατιώτες να κάνουν τη δουλειά τους, όμως, επειδή τα νεύρα είναι τεντωμένα, δεν μπορούμε να μην κρίνουμε και το ύφος χιλίων καρδιναλίων.

Χθες ο Νίκος Χαρδαλιάς προέβη, κατά τη γνώμη μου, σε ένα ατόπημα. Αναφερόμενος στις ουρές που σχηματίστηκαν σε κάποιες τράπεζες από συνταξιούχους που έσπευσαν να πάρουν τα λεφτά τους, μόνο που δεν τους… έδειρε.

Με το ύφος του… Τζακ Νόρις που έχει πάντα δίκιο και από αυτό πηγάζει και το δικαίωμα να κουνάει το δάκτυλο σε όποιον θέλει, αυτή τη φορά τα έβαλε με τους ηλικιωμένους.

«Απαράδεκτες εικόνες» και «συμπολίτες που δεν έχουν αντιληφθεί τον κίνδυνο». Για ποιους μιλούσε; Για τους συνταξιούχους, 70άρηδες και 80άρηδες δηλαδή που κάθισαν στην ουρά για να πάρουν τη σύνταξή τους.

Προσέξτε: Δεν έκανε «μαθήματα υπευθυνότητας και συμπεριφοράς» στους χαβαλέδες που έσπευσαν στα πάρκα και τις παραλίες.

Δεν κούνησε το δάκτυλο σε συμπολίτες μας που βγάζουν δέκα φορές το σκύλο βόλτα και άλλες δέκα κάνουν γυμναστική μαζί με τους γειτόνους, τους κουμπάρους και τους κουνιάδους.

Τα έβαλε με τους συνταξιούχους, τους πατεράδες μας και τους παππούδες που… τόλμησαν να πάνε στην τράπεζα.

Εντάξει, όλοι έχουμε αντιληφθεί ότι ο κίνδυνος της επιδημίας είναι μεγάλος.

Εχουμε καταλάβει ότι η κυβέρνηση αγωνιά μη τυχόν και επεκταθεί ο κοροναϊός και διαλυθεί το σύστημα υγείας.

Να δεχθούμε ότι και ο Χαρδαλιάς έχει αγαθές προθέσεις και το ύφος του έτσι πρέπει να είναι για να συνετιστούν οι απείθαρχοι. Δεν μας νοιάζει στο κάτω – κάτω αν είναι λίγο παραπάνω… μπρουτάλ και οξύθυμος.

Όχι, όμως και στους παππούδες κύριε Χαρδαλιά.

Δεν ξέρουν πολλά

Οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει ΑΤΜ.

Δεν ξέρουν τι είναι χρεωστική κάρτα, ούτε τι είναι e – banking.

Οι περισσότεροι από αυτούς είναι άνθρωποι μονάχοι, που ζουν μακριά από τα παιδιά τους ή δεν έχουν κάποιον να κάνει τις βασικές, καθημερινές συναλλαγές.

Οι περισσότεροι από αυτούς τους συνταξιούχους έχουν τρελαθεί στην καραντίνα, δεν αντέχουν άλλο και σε λίγο θα πεθάνουν από την κατάθλιψη.

Πολλοί από αυτούς πηγαίνουν στο σούπερ μάρκετ για να αγοράσουν ένα μαρούλι μόνο και μόνο για να βγουν λίγο έξω. Κακό ναι, αλλά για σκεφτείτε την ψυχολογία αυτών των απόμαχων της ζωής.

Ναι, πήγαν μερικές εκατοντάδες στην τράπεζα και περίμεναν στην ουρά, να πάρουν τη σύνταξη ή να πληρώσουν κάτι.

Ακόμη κι αν ξέρουν να κάνουν ηλεκτρονικές συναλλαγές τους ρώτησε κανείς αν έχουν να πληρώσουν την προμήθεια των 3 ευρώ για οποιαδήποτε συναλλαγή μέσω e-banking;

Τους ρώτησε κανείς γιατί στήνονται στην ουρά μπας και γλιτώσουν ένα πενηνταράκι για να το δώσουν στο εγγόνι;

Είναι οι ίδιοι που περιμένουν τη λαϊκή για να πάρουν φθηνά προϊόντα γιατί δεν τους φτάνει η σύνταξη.

Ποιος θα τους κάνει τα ψώνια αν δεν έχουν κανέναν; Ποιος θα τους νοιαστεί; Το κράτος; Η… βοήθεια στο σπίτι; Ας γελάσω.

Και τώρα, δεν τους έφτανε η πίκρα τους, η ανέχειά τους, η αγωνία για το μέλλον των δικών τους, ήρθε και ο εγκλεισμός σε τέσσερις τοίχους για να τους στερήσει και το τελευταίο που τους απέμεινε: Την ελευθερία τους.

Πόσο, λοιπόν, να αντέξουν κύριε Χαρδαλιά; Κάνουν υπομονή αλλά τουλάχιστον μην τους κουνάτε το δάκτυλο μπροστά στα μούτρα.

Στο κάτω – κάτω ας φρόντιζε το κράτος να φτιάξει ένα σύστημα που δεν θα τους αναγκάζει να πάνε στην τράπεζα.

Στην επαρχία ένας υπάλληλος των ΕΛΤΑ πάει τη σύνταξη της γιαγιάς και του παππού στο σπίτι, του δίνουν 2-3 ευρώ φιλοδώρημα κι όλοι είναι ευχαριστημένοι.

Και κανείς δεν στήνεται στην ουρά θέτοντας σε κίνδυνο τους άλλους και τον εαυτό τους.

Επομένως, λοιπόν, θα συμβουλεύαμε τον κύριο Χαρδαλιά να κρατήσει το ύφος του χωροφύλακα και του Τζακ Νόρις, όμως για τους άλλους. Ισως για όλους εκείνους που είχαν μαζευτεί προχθές σε ένα δημαρχείο σε σύσκεψη που ο ίδιος προέδρευε. Εκεί να δεις συνωστισμός…

Όχι, λοιπόν τέτοιο ύφος για τους συνταξιούχους. Απερίσκεπτοι και απαράδεκτοι δεν είναι. Τρομαγμένα γεροντάκια είναι και τους πρέπει ο σεβασμός από όλους μας.

Γιατί όπως έγραψε και η Δημουλά (που ελπίζω να έχει διαβάσει ο υφυπουργός):

«Από τα όνειρα που ανάθρεψα το πιο πονετικό μου: να μη γερνάω μόνη».

Headlines