Ινδία : Κοροναϊός και πείνα μαστίζουν τη χώρα

Στην Ινδία, την πιο πολυπληθή χώρα στον κόσμο, οι λέξεις «κοινωνική απομόνωση» (social disctancing) είναι άγνωστες, καθώς κυβέρνηση και πολίτες κάνουν ό,τι μπορούν για να προστατευτούν από την πανδημία του κοροναϊού.

Μέχρι στιγμής, η Ινδία αριθμεί μόλις 1.637 κρούσματα και 45 νεκρούς αλλά, όπως έχει δείξει η εμπειρία της Κίνας, των ΗΠΑ και των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών, ο κοροναϊός διασπείρεται σαν τη φωτιά σε χώρες με μεγάλο πληθυσμό.

Ειδικά  μία χώρα, όπως η Ινδία που μαστίζεται από τη φτώχεια, την πείνα και τις ελλιπείς συνθήκες υγιεινής, ο κίνδυνος είναι ιδιαίτερα αυξημένος.

Μετανάστες στην ίδια τους τη χώρα

Την προηγούμενη εβδομάδα, η κυβέρνηση του Ναρέντρα Μόρι ανακοίνωσε ότι η χώρα μπαίνει σε lockdown.

Ακολούθησαν απίστευτες εικόνες, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες άστεγοι και φτωχοί, αλλά και πολίτες που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το υπερπληθές Νέο Δελχί, στοιβάχτηκαν ο ένας πάνω στον άλλον για να φύγουν από τη μεγαλούπολη.

Delhi: Migrant workers in very large numbers at Delhi's Anand Vihar bus terminal, to board buses to their respective home towns and villages. They have walked to the bus terminal on foot from different parts of the city. pic.twitter.com/IeToP3hX7H

— ANI (@ANI) March 28, 2020

Απάνθρωπα βίντεο είδαν το φως της δημοσιότητας, καθώς υγειονομικοί υπάλληλοι ψέκαζαν για να απολυμάνουν τους ανθρώπους που έγιναν μετανάστες στην ίδια τους τη χώρα.

Who r u trying to kill, Corona or humans? Migrant labourers and their families were forced to take bath in chemical solution upon their entry in Bareilly. @Uppolice@bareillytraffic @Benarasiyaa @shaileshNBT pic.twitter.com/JVGSvGqONm

— Kanwardeep singh (@KanwardeepsTOI) March 30, 2020

Η πείνα μαστίζει μεγάλη μερίδα του πληθυσμού

Δημοσίευμα του Reuters παρουσιάζει τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούν στην Ινδία.

Σε μία πυκνοκατοικημένη γειτονιά στο Νέο Δελχί, εκατοντάδες άστεγοι κάνουν ουρά για να πάρουν ένα πιάτο ρύζι και αρακά που μοιράζουν εθελοντές από την καρότσα φορτηγού. Ελάχιστοι στο πλήθος φορούν μάσκες. Δεν υπάρχουν αντισηπτικά για τα χέρια, ούτε λεκάνες με νερό για πλύσιμο, ούτε «κοινωνική αποστασιοποίηση».

«Χρειάζομαι το φαγητό. Αν σταθώ σε απόσταση, κάποιος άλλος θα μπει ανάμεσα», λέει αφοπλιστικά ένας από τους αστέγους.

Οι εθελοντές λένε ότι τέτοιες σκηνές επαναλαμβάνονται καθημερινά σε ολόκληρη την Ινδία, καθώς εργάτες και ρακοσυλλέκτες, οι περισσότεροι άστεγοι ή υπερβολικά φτωχοί για να αγοράσουν ένα πιάτο φαΐ, έχουν πληγεί από το lockdown των τριών εβδομάδων που διέταξε ο πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι για να αντιμετωπίσει την εξάπλωση της επιδημίας.

Οι περισσότεροι από τα 4 εκατομμύρια των αστέγων στην Ινδία δεν έχουν κανέναν τρόπο να κερδίσουν χρήματα από την επιβολή του αποκλεισμού στις 25 Ιανουαρίου. Με τους δρόμους έρημους, ούτε η επαιτεία είναι πλέον επιλογή.

Πολλοί κυκλοφορούν ασκόπως, άλλοι έχουν βρει καταφύγια όπου οι άνθρωποι κοιμούνται σε σειρές ο ένας δίπλα στον άλλο.

«Κάποιοι από εμάς θα πεθάνουν»

Η τύχη των εσωτερικών μεταναστών που αναγκάσθηκαν να περπατήσουν μίλια και μίλια για να φθάσουν στα σπίτια τους μετά το lockdown απασχόλησε πολύ τον ινδικό Τύπο. Ομως οι οργανώσεις αρωγής λένε ότι οι άστεγοι της Ινδίας αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο.

Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι ισχυρίζονται ότι τα μέτρα ήταν απαραίτητα για τον έλεγχο της εξάπλωσης της επιδημίας. Ομως, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατηγορούν την κυβέρνηση για ανεπαρκή σχεδιασμό πριν από την επιβολή του lockdown.

«Δεν μπορείς να επιβάλεις τέτοια δραστικά μέτρα σε έναν πληθυσμό του μεγέθους της Ινδίας έτσι ξαφνικά», λέει ο διευθυντής μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που εργάζεται με τους αστέγους , του Housing and Land Rights Network.

Στα καταφύγια, αντιμετωπίζουμε σοβαρά προβλήματα, όπως η έλλειψη χώρου και συνθηκών υγιεινής. «Αν ένα άτομο σε ένα καταφύγιο προσβληθεί, θα είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθεί η εξάπλωση».

Οι άστεγοι στους δρόμους της Ινδίας αντιμετωπίζουν τον κορονοϊό με σκυθρωπή μοιρολατρία.

«Κάποιοι από μας θα πεθάνουν, κάποιοι θα ζήσουν για να υποφέρουν», λέει ένας 45χρονος άστεγος στο Νέο Δελχί.

«Είμαστε φτωχοί. Μας έχουν αφήσει εδώ να πεθάνουμε. Οι ζωές μας δεν έχουν αξία για κανέναν».